Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Z kontekstu wyrwana
co inna dzień
ciągłości myśli brak
uczuć, marzeń, bez
nie pamiętam jak
nie wiem co po i
dotykam pustki siebie, ty …

Manifestacja życia wkoło
a tu cisza
koślawe smutki
głaszczą twarz
wklepując łzy
krem na miłości brak ...

leczę Cię duszo
sensem jakimś nakarmić
może zdołam
gdy utuli mnie do snu
miłości ramion cud

i stanę się jak świt
i będąc siostrą dnia
uchwycę w ręce
kryształową tęczę

Opublikowano

Dobrze rozumiem Bell Canto w jej pragnieniu miłości i sensu życia oraz w próbie oryginalnego wyrażenia tego powszedniego (niestety) bólu. To choroba większości ludzi.
Ale - jeśli mam być szczera - znacznie bardziej podoba mi się humorystyczny wierszyk poniżej, napisany przez Sokratexa. Kapitalne!
Pozdrawiam oboje Autorów.

Opublikowano

Sokratx pyta: czy wiem (...)? ..., chyba nie wiem :)
Sierpień jako pora toku -------> to zakładka poczynania na owocowaniu.
Poczynanie raczej bezowocne bo safe sex ... choć przy zwodniczej interpretacji "prezerwatyw na śliwach" można ulec złudzeniu, że mruczek i idiotka mogą trochę nabroić (czytaj: sposób użycia prezerwatywy - chyba nie ma tam nic o śliwie). :)

Sierpień jest cacy równiż w sadzie gruszkowym i jabłkowym ...

pozdrawiam sierpniowo,
Bell Canto

Opublikowano

Jaro Sław ------> grzyby ... czyżby grzybiarz z zamiłowania? w niedzielę pachniało nimi w całym domu - duszone w śmietanie - w tym kontekście jesień wydaje się bardziej pozytywna, może nawet do zniesienia ...

pozdrawiam wszystkich grzybiarzy
Bell Canto - Pierwszy Grzybiarz Rzeczypospolitej :)

Opublikowano

Sokratex -------> "ja jestem noc sierpniowa, królowa owocowa" .... :) ach, taka serenada pod oknem ..., wielki wóz posuwający żwawo po niebie z rozśpiewanym kochankiem, co za wizja! :) hmmmmm, lepsza od "śliwek konserwowych".

dzięki za wyjaśnienie dot. dyskoteki :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Już wiem, co mną kierowało kiedy napisałem swój pierwszy w życiu sonet... kobieca intuicja :)
No i spotkałem Bell Canto a Bell Canto, jak każda szanująca się kobieta ma odtąd
oprócz dzieci, męża, kochanka, futer, samochodu i willi z basenem swojego własnego Poetę:


Ja i księżyc

Trzy promile jaśminu szumiały mi w głowie,
Kot ogonem przecierał ślepia zadziwione,
Gdy z księżycem nawzajem przeszkadzając sobie
Jak złodzieje przez okno właziliśmy do niej.

Wreszcie z trudem weszliśmy... ja w wiadomym celu,
On jak zwykle ciekawy był wszystko zobaczyć,
A ty - won do swych k...ociąt rudy przyjacielu,
Nie będziemy ci tego dwa razy tłumaczyć!

Dosyć głośno z kocurem trwała awantura -
W końcu światło znienacka zaświeciła miła
I wybuchła następna, jeszcze gorsza bura!

- Tej nocy pokojami się z matką zmieniła!
Ta mi z głowy jaśminy strzepała szlafrokiem,
A księżyc zwiał za chmurę z podpuchniętym okiem.

Sokratex -------> księżyc, rudy kot i zonk w sypialni... ach ileż ta noc sierpniowa niesie niespodzianek, no ale księżyca to mi na prawdę żal, oberwał tak, że aż musiał udać się do toalety... przypudrować sierpniową śliwkę pod okiem... biedak :) a zdawałoby, że sierpniowe amory takie bezpiecznie...

Sokratex i kobieca intuicja ... -----> "Kopernik też była kobietą" :)

Osobisty Poeta na moim dworze? brzmi intrygująco...:)

serdecznie
Bell Canto w niepewnym świetle księżyca :)
Opublikowano

no, i proszę Sokratex ma okazję promować swoje wiersze, takie 3 w jednym , a że robi to dość ciekawie, przeto Bel Canto nic ma naprzeciw a i czytający wracają do wierszyka po kilka razy, co się żadko zdarza w dobie dzisiejszych nudów, szczerze gratuluję obojgu autorom, ES

Opublikowano

Sokretex-------> uffff, to była noc przepojona motoryzacją, piękna Bellcanto zaniemogła na dobre - brak sił na nowe wyzwania ... Czy dzień przyniesie ukojenie jej sercu, poezjo ratuj serce dziewczęce, przed dniem czarniejszym od nocy i jesienią nim barwy dopełni do szarości.... ):

Bell Canto Senza Voce

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Spieszę poinformować, że niektóre Pana wiersze-komentarze kopiuję sobie do prywatnego albumiku z Pana pseudonimem w nazwie. Bardzo przypominają mi poezje mojego ulubionego Gałczyńskiego.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bell Canto - zawsze coś zostaje z tyłu aby do nas powrócić kiedy będzie nam źle.
Sam ostatnio często o tym rozmyślam:



Ty, Elvis i ja
(z petrarkowskim kultem Ukochanej)

Nie dorastał Ci Elvis do pięt
w trawie śpiewał o Tobie, Piękna
Love me Tender.... Love me Tender...
gdy utkwiła Ci w norce piętka

Dawno jesteś u siebie w domu
i kolację podajesz dzieciom
po kolacji masz czas na wspomnienia
gwiazdy w oknie, dalekie echo:
Love me Tender... Love me Tender....
Love me Tender... Love me Tender...

Elvis kochał Cię bardziej ode mnie
nie dorastam mu nawet do pięt -
może miałem po prostu szczęście
że tak w kółko nie słuchasz dziś mnie:
Love me Tender... Love me Tender....

Tak jak nieraz ja przy goleniu
Elvis zaciął się w sobie i Tobie:
Love me Tender... Love me Tender....
Love me Tender... Love me Tender...
Love meTender... Love me Tender....
Love meTender... Love me Tender...

- hej, Słoneczko... chodźmy już spać...
my ze sobą i Elvis - w grobie




I jeszcze, zasmucona Bell Canto - na długie, jesienne wieczory, anonimowe tłumaczenie
znalezione gdzieś w internecie:


Love me Tender

Kochaj mnie czule, kochaj mnie słodko, nigdy mnie nie opuszczaj.
Jesteś sensem mojego życia i bardzo Cię kocham.
Kochaj mnie czule, kochaj mnie szczerze- to spełnienie mych snów.
Moja droga, kocham Cię i zawsze będę Cię kochał.
Kochaj mnie czule, kochaj mnie kochanie, powiedz mi, że jesteś moja.
Będę twój na wieki, do końca świata.
Kochaj mnie czule, kochaj mnie szczerze- to spełnienie mych snów.
Moja droga, kocham Cię i zawsze będę Cię kochał.

Pocieszona BellCanto, wręcz rozochocona muzyką i Elvisem snuje sobie rozkosznie i czule:

GŁĘBIEJ, GŁĘBIEJ

NIECH ZADŹWIĘCZĄ DUSZ TRYBIKI
ZAKOŁYSZĄ SERC KOSMYKI
POTARGANE PYTAŃ ESEM…

WIKLINOWE SPLOTY MYŚLI,
NIECH PRZYNIOSĄ NAM NADZIEJĘ
WSPÓLNEJ STRAWY W MORZU LIŚCI

ŚPIEWAJ MI,

NIECH ZATAŃCZY PŁOMIEŃ ZAPALONEJ ŚWIECY W MROKU,
UKŁADAJĄC BEZSZELESTNIE WITRAŻ
Z CIENI NASZYCH CIAŁ POTOKU….
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Proszę, jak wspaniale zharmonizowało się to wszystko z tytułem wiersz: "Obudź mnie" :)
Jesienny mrok trawi płomień zapalonej świecy a w bezszelestnym witrażu tańczą cienie ciał.
I co tu można zaśpiwać, czy w ogóle wypada śpiweać?


Gdy po śmierci się okaże,
że tęskniłem tak za tobą,
kiedy wrócę o północy:
będziesz moją Panną Młodą?

Nie przestraszy cię ta pora,
zapach siarki i maszkara?
Albo może (nie śmiem myśleć)
fakt, że nie posiadam ciała?

Zamiast spocząć z tobą w łożu,
będę musiał straszyć ludzi
- czy tygodnia, dwóch potrzeba
nim samotność ci się znudzi?

Aż raz wrócę trochę wcześniej
a kochanek krzyknie: duch!
ręką chwyci się za serce
- odtąd będzie nas już dwóch.

Czy nie zmierzi cię czasami
wydech siarki i jęk maszkar,
czy też to (strach pomyśleć)
że my dwaj nie mamy ciał?

I wrócimy kiedyś wcześniej
a kochanek stęknie: ech
ręką łapiąc się za serce
- odtąd będzie nas już trzech...


Gdy po śmierci się okaże,
że tęskniłem tak za tobą -
owszem, wrócę o północy,
ale będę Mleczną Drogą

ale będę tym księżycem
co zza drzewa mrugnie okiem:
"niech cię kocha, moja Miła
tak mocno, jak ja nie mogłem."

duch, ciało, dusza mosty, marzenia, wznoszenie:

DOM

Zbudujemy dom
dachówki w kształcie serc
ściany z naszych starań
uśmiechem malowane…

Na dywanach miłością tkanych
lampeczki postawione
w kominku taniec płomieni…
kot na fotelu bujanym

Radości pełen
bo szczęśliwi w nim ludzie
z mądrością spokoju
z dojrzałym życia celem

Ty i Ja spełnieni
w cieple letnich poranków
w jesieni pocałunkach
zimą przytuleni

A wiosną, gdy ptaki i ludzie
czują mocniej, wciąż wyżej, wciąż proszą
zbierzemy rosę z łąki, napoimy dusze
między ciałem i duchem most wznosząc.

W miejsce na ziemi - wcieleni ...

Rozmarzona BellCanto snuje wizje i marzy ich wcieleniu, przegania duchy, bo sama wciąż po ziemi stąpa, nie zbyt mocno, ale ślad zostawiając :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...