Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

stań gdzie tam kiedyś jako chmura w polu
i zapłacz jakoż w ostrowe gadanie
a nuż poruszysz jakiego tam wołu
co z cienia liże, acz spogląda na nie
jakby na żarcie, toż dla wszystkich starczy
jako wystaniem strach ręczy, imć stańczyk,

a kiedyż ptactwo podziobie, a z dołu
robactwo siądzie i zacznie gaworzyć
weź do gromady jakiej iskry dołóż
bo cóż po tobie wśród ostrzonych noży
stać jakby w słońcu, kto piłę dostarczył
staniem wystraszysz, ręczy, imć strach stańczyk,

i tak to tylko świtanie dokłada
nowym dźwiganiem, dyć na tyczce stanie
na długo takoż jak siąść gdzie nie nada
boć życie podłe, acz, spoglądać na nie
a one wichrem zaraz ci zawarczy,
jako wystaniem strach ręczy, imć stańczyk.

------------------------------------------------------
Ostrowe Stańczyki – wieś w pow. przasnyskim.
Stańczyk - zdrobniale Stanisław

Opublikowano

no gubię się troszkę:
ten Staś za stracha na wróble robił?
czy:
Staś był jak strach bo ten "wystaniem" nigdy nie zawodził i dlatego tak ręczy za wszystkie prawdy o których mówi?
czy cóś....

boć życie podłe, acz, spoglądać na ni ale ^ to tylko literówka
nie ma co się bać i tak jesteś mistrzem w robieniu swojego, a i rytm zawsze jest i rymy piękne, poprostu ja czasem nie ogarniam za pierwszym razem.
Pozdrawiam YMMY

Opublikowano

Dwie pierwsze strofy bardzo mi się podobają. Ostatniej nie rozumiem, zbyt skomplikowana składnia albo co (jak dla mnie). Tyle szczyrości.
A co z moim Ryczywołem? (Ależ oczywiście, że nie musisz się tłumaczyć, nie, no nawet nie powinieneś!).
Pzdr, ukłn, itd., itp. OJ.

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa Dziękuję i również pozdrawiam. 
    • obietnice jak latawce  zachwycają pięknem  gdyby tak...   podziwiamy je  dają chwile nadziei  odrywamy się od ziemi  tam w przestworzach  wspaniały świat    nie musimy śnić o jutrze  już dziś je pokazano    nagle zerwał się sznurek  obietnice uleciały w siną dal  wracamy do codzienności    świat nie lubi pustki  w górze następny latawiec  z piękną przyszłością    5.2025 andrew 
    • Miły mój, czy miłość prawo posiada  Rozmazać wokół drzewa  W mgłę nieważką   Czy wolno jej tak znienacka dopadać  Porządek świata gniewać  Czy stać się porażką   Miła ma, nikt jej nigdy nie zapytał  Dlaczego oczy zmienia  W studnie głębokie   Czemu przed poznaniem tak skryta  Loty wysokie docenia  Z zielonych okien   Miły mój, czy poświęceń jest warta  By przed sobą klękać  W zapomnieniu   Czy prawda to, że jej siła nieodparta  Sprawia, że stal pęka  W okamgnieniu   Miła ma, powiedz czy klucz staje mierzy  Czy gna przez błękity  Pomiędzy snami   Pozbądź się leku, gdy ku tobie przybieży  Wtedy zachody i świty  Po kres roku porami
    • Warto czasem przystanąć, odczekać krótką chwilę, przed lustrem, w półmroku oświetlanym przez świece oczu tak żółtą i ciepłą barwą, jak dzień późnego sierpnia, którego tak nie chcę stracić.   Ze świec wytapia się wosk.   Ludzie woskiem stopionym rysują obraz przyszłości, ładnej, lecz nieprawdziwej - co z tego, że nieprawdziwa?   Kolejny galon wosku przyniósł ze sobą postać. Kim jesteś?   Czy to Ikar? Nie, Ikar już dawno upadł. Za co? Dlatego, że umiał marzyć? Nie. Zdradził go własny wosk - rozmoczył pióra skrzydeł i w jego kałuży do dzisiaj tonie złudzony barierą na niebie.
    • Jeszcze tu zajrzę.   Dziewczyna w wianku śpiewa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...