Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ostrowe Stańczyki - wystaniem imć stracha na wróble.


Rekomendowane odpowiedzi

stań gdzie tam kiedyś jako chmura w polu
i zapłacz jakoż w ostrowe gadanie
a nuż poruszysz jakiego tam wołu
co z cienia liże, acz spogląda na nie
jakby na żarcie, toż dla wszystkich starczy
jako wystaniem strach ręczy, imć stańczyk,

a kiedyż ptactwo podziobie, a z dołu
robactwo siądzie i zacznie gaworzyć
weź do gromady jakiej iskry dołóż
bo cóż po tobie wśród ostrzonych noży
stać jakby w słońcu, kto piłę dostarczył
staniem wystraszysz, ręczy, imć strach stańczyk,

i tak to tylko świtanie dokłada
nowym dźwiganiem, dyć na tyczce stanie
na długo takoż jak siąść gdzie nie nada
boć życie podłe, acz, spoglądać na nie
a one wichrem zaraz ci zawarczy,
jako wystaniem strach ręczy, imć stańczyk.

------------------------------------------------------
Ostrowe Stańczyki – wieś w pow. przasnyskim.
Stańczyk - zdrobniale Stanisław

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

no gubię się troszkę:
ten Staś za stracha na wróble robił?
czy:
Staś był jak strach bo ten "wystaniem" nigdy nie zawodził i dlatego tak ręczy za wszystkie prawdy o których mówi?
czy cóś....

boć życie podłe, acz, spoglądać na ni ale ^ to tylko literówka
nie ma co się bać i tak jesteś mistrzem w robieniu swojego, a i rytm zawsze jest i rymy piękne, poprostu ja czasem nie ogarniam za pierwszym razem.
Pozdrawiam YMMY

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wśród nocy cisza, ciemno wszędzie, Tylko moje myśli krążą wokół Twoich snów. Zgubiłem siebie, nie wiem nawet gdzie, Każdy dzień jak cień, światło tu nie sięga. Czasem sięgać próbuję w przyszłość odważnie, Ale jest mi tu jakoś niewyraźnie. Tak pusto, głucho wszędzie, I nie wiem co to będzie. I czy cokolwiek  jeszcze będzie. Mówią, że życie to nie bajka, Ale nikt mi nie powiedział że to będzie thriller. Fabuła tej opowieści mi ucieka, Nikt i nic już na mnie nie czeka. Czuję chłód, choć w pokoju ciepło, Każdy mój uśmiech to gęba z plastiku. Lubiłem marzyć, teraz boję się, Że dawne marzenia to tylko zły sen. Za rogiem otwiera się dla mnie nowy dzień, I znów zapomnę, co znaczy "żyć". W koło i w koło, bez celu, bez końca. Czy znajdę siebie, w tym całym szaleństwie?
    • @Leszczym Metaforycznie prezent odnalazł miejsce w tekście. Być może adresat doceni wartość prezentu :))
    • @Natuskaa    Dziękuję Ci wielce

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      .
    • @violetta dzięki; publikuję tutaj tylko dodatkowo - normalnie na TwojeWiersze (jako RoMiś - bo 'Groschek' ma blokadę); tego portalu nie rozgryzłem do tej pory..
    • @Hiala @Monia @Domysły Monika @malwinawina @Leszczym, ponieważ zauważyłem, że jest tutaj taki zwyczaj, że autor dziękuje za polubienia swojego wiersza, to i ja wam dziękuję. I, jak już zapowiadałem, mam zamiar napisać własną interpretację tego mojego wiersza. Ponieważ spotkałem się tu na portalu z taką opinią, że interpretacja wiersza przez autora może zagrażać intuicji czytelniczej, to proponuję, żeby ci, którzy tak myślą tej interpretacji po prostu nie czytali. Ja ze swej strony uważam, że autor wiersza powinien być także uczestnikiem dyskusji o swoim wierszu, chociażby dlatego, że dla samego autora znaczenie jego poezji nie musi być wcale jasne, autor także może po upublicznieniu swojego utworu go niejako "odkrywać". Autor może także mieć świadomość, że jego autorska interpretacja własnego utworu wcale nie musi być jedyna i autorytatywna... .
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...