Płacz...

[Anna_Keller]

przychodzi zawsze
gdy jest potrzebny
siada na fotelu
na przeciw
patrzy w oczy
zaczynamy drżeć
targani smutkiem
on patrzy
zaczynamy myśleć
szybko szbciej
on patrzy
toniemy w kipieli
naszych dusz

kładzie nam dłoń
na ramieniu
najlepszy przyjaciel
niezawodny
puntualny
wrażliwiec

dotyka palcami
naszych policzków
i patrzy w oczy
pełen zrozumienia
wychodzi zawsze
nim zdążymy krzyknąć

zdradziecka woda
uciekająca z oczu
wyłączamy światło
potrzeba samotności
jeszcze głębszej
mokra poduszka
cały świat
zalany deszczem
złych uczuć
smutnych myśli
dziwnych zachowań
w kilku tysiącach
małych srebrnych łez

płacz

[Ewa Marek]

Lubię wiersze o zwykłych ludzkich sprawach. Wiersz ma kilka ładnych momentów tylko trochę rozciągnięty, tak jakby się Pani bała, że jak czegoś nie napisze, pozostawi coś w domyśle to czytelnik nie zrozumie. Serdecznie pozdrawiam.