Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Krokusy

Jasne krokusy na biało zielonych łąkach,
Dłonie wasze jeszcze przyprószone świetliście,
Oczy przymknięte przejrzystą powieką,
Czekacie na słoneczny promyk dnia,
By odsłonił zapomniane sny ukryte marzenia.
Lecz dłonie delikatne, nietrwałe,
Nie udźwignęły ciężaru istnienia,
I odebrano światu czyste krokusy,
Zbyt wcześnie ścięte srebrzystym ostrzem.
I krew czerwona odpłynęła z dłoni,
Nie przywróci już dzień życia,
Nie przywrócą krople rosy blasku,
Tylko na marmurze zatańczą łzy,
W miejscu gdzie pod ziemią,
Spoczęły jasne krokusy duszy.
Opublikowano

Przez Ciebie Assiro, idę już spać!
Nie chcę już czytać innego wiersza dziś.
Niech będzie to utwór, który przyśni mi się w nocy.
Jak najbardziej mój klimat.
Jestem zauroczony.

Pozdrawiam.

P.S. Mój wiersz"Oni" mi się kojarzy, ciekaw jestem co było inspiracją do Twych słów. (A poza tym Twój jest lepszy)

Opublikowano

Przeczytałam wiersz i zrobiło mi się smutno, przeczytałam Twój komentarz i się popłakałam... Ta inspiracja do wiersza na pewno nie jest banalna.
Wiersz jest śliczny, Twoje opisy naprawdę przenoszą nas w tamto miejsce a porównanie z krokusami nadaje mu niesamowity klimat.
Serdecznie pozdrawiam
Natalia

Opublikowano

Prawda, wiersz bardzo prywatny, ale przecież w takich jest najwięcej uczuć, i takie są najpiękniejsze.
Assire, Twój komentarz (odnośnie inspiracji ) rzucił nowe światło na tematykę utworu.
Przez to stał się on dla mnie jeszcze bardziej ważniejszy.
Posiada wiele wymiarów.

Pozdrawiam.

Opublikowano
CYTAT (Assire var Anahid @ Jun 28 2003, 03:26 PM)
CYTAT (Paulina Karpiuk @ Jun 28 2003, 09:19 AM)
Bardzo prywatny i chyba nie powinien tutaj się znaleść...

wszystkie wiersze niosą ze sobą cząstke nas...

nie tu więc gdzie ?

Jeśli to o dziewczynie która umarła w twoich ramionach to zachowaj to wspomnienie w sercu a nie publicznie je manifestuj. Możliwe że inaczej odczuwamy takie sytuacje, ja milczę a ty krzyczysz...
W każdym bądź razie szanuje twoje uczucia i wiersz.
Opublikowano

naprawdę świetne i bardzo osobiste - wyjaśnienia są raczej zbędne...

3 wersy szczególnie utkwiły mi w pamięci:

"...
Nie przywróci już dzień życia,
Nie przywrócą krople rosy blasku,
Tylko na marmurze zatańczą łzy,
..."
pozdrawiam
Piotr Mogri

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...