Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Narody wybrane


Rekomendowane odpowiedzi

Z okrzykiem Gott mit uns rzuconym w mgłę poranka
szliście nam, barbarzyńcom, ordnung nieść aryjski,
Hackenkreutzem krzyżować. Pusto już na ganku,
wieś spokojem pachnie, a wasz koniec jest bliski.

Wy nie z mojej wiary, nie znam waszego boga,
Pan mój, co stał się Żydem, dostałby trójkąty
znał Biblię, polityczny, no i ludzi kochał,
i nie był obłudnikiem z upadłej Golgoty.

Już nie ma Holocaustu, powstał już Izrael,
zaś ci, co w Oświęcimiu swą skończyli drogę,
dawnych oprawców przyjmą w rajskim Jeruzalem,
na wieczność pozostając życzliwym narodem.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witam.
Jest to druga wersja tego wiersza (pierwsza została napisana w czerwcu), powstała po zmianie pierwszej zwrotki w taki sposób, by nie sugerowała powiązania niemieckiego faszyzmu z narodowym katolicyzmem. Ciągle mam jednak wątpliwości co do tekstu i jestem otwarty na propozycje.
Tymczasem jednak wyjeżdżam i nie będę mógł odpowiadać na komentarze.

Pozdrawiam, Gaspar :-).

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

To miłej podróży. Co do wiersza - temat już wałkowany, co nie znaczy, że nie aktualny - sam wałkowałem ostatnio :)
Technicznie - rym ostatniej strofy podchodzi pod tzw. rym egzotyczny, rzadkośc, że tak powiem, w poezji naszej. Treściowo - temat dyskusyjny, ale 3 (znów) strofa jest na pewno warta lektury.
Pozdarwiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Inspirujące, Gasparze, te twoje rymy, których prawie nie słychać, naprawdę
- może sam kiedyś spróbuję? :) Trochę szkoda tej poszarpanej średniówki
(choć przyznaję - nie prześledziłem do końca, ale w pierwszej strofce masz
6/7, 7/6, 7/6, 6/7, a w drugiej już 6/7, 7/6, 7/6, 7/6). treściowo, to muszę
powiedzieć, że nie podoba mi się "wasz koniec jest bliski" - chyba zbyt dosadnie
i to jeszcze tuż obok tego cudownego "Pusto już na ganku". Na początku trochę
mnie też mierziła ostatnia strofka (również za dosłowność), ale ostatecznie uznałem,
że dwa ostatnie wersy są naprawdę wspaniałe:) Pzdr! :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedy konfrontacja staje się kluczem.   I wtedy przyszła Ona. Moja przerysowana wyobraźnia? Czy kobieca świadomość? …Pomyślałam. Wtedy… kiedy?... Czy tak było?   Przyszła, a ja nie uciekałam. Właściwie czekałam na nią nazbyt długo. Czułam, że kiedyś stanie w drzwiach, jak gdyby nigdy nic. Kobieca intuicja kazała mi czekać cierpliwie.   Przyszła pewnego poranka. Z tym swoim grymasem w kąciku ust i zapytała obcesowo.   Jak to tak bez powitania, a niby czekałaś na mnie. Nie tęskniłaś? Nie byłam dla Ciebie zagadką? Ciekawostką?   Przez dłuższą chwilę milczałyśmy obie. Nie trzeba słów za wiele, kiedy przychodzi żal… - zaczęłam się tłumaczyć- za tym co było, nie było, a jednak czegoś żal.   Nie trzeba myśli za wiele, gdy zdążyć się nie zdążyło…, zbyt wiele po drodze zgubiło…, straciło własną miłość. Kiedy przychodzi żal, pojawiam się ja. Świadomość Twoja. I oto jestem…- dokończyła moją myśl.   To trwało latami… mówiła bez przystanku. Żeby zatuszować Ci blizny doklejałam Ci sztuczny uśmiech. Latami. Uparcie. Konsekwentnie. Gdy w środku czułaś ból i smutek za tym co po drodze się rozkraczyło. Było nie było…, a Twoje serce krwawiło, uśmiechałam się i pozwalałam Ci biec.. szybciej jak wiatr.   Tak… weszłam w myśl… lekko pokonywałam schody. Ale miałaś 16 lat… odbiła piłeczkę zbyt szybko… nie zdążyłam przypomnieć tak ważnej daty. Czy w ogóle miałam 16 lat?   Ostatecznie rok 2022 pamiętasz? 22 lutego… Rozczarował Cię Świat, a ja zamilkłam. Nie poddałam się, próbowałam sobie przypomnieć ten dzień. Zamyśliłam się na dłużej.   Jesteś moim arcydziełem. Produktem z gwarancją. Mówiła nazbyt patetycznym tonem i śmiała się coraz głośniej. Jestem tylko narzędziem w Twoich rękach.   Gdy wtedy Twój krwiobieg zapomniał kim jest, a oczy zalewała krew mieszana z łzami  i wolałaś przespać ostatnie wydarzenia…   Zadzwonił telefon. Wpatrywałam się w ekran zbyt długo, a on dzwonił zbyt uciążliwie… Odebrałam, a może tak mi się wydawało…   Nie wiesz jak działa telefon, a chcesz zrozumieć mnie… neurokognitywną  teoria świadomości (?) rzuciła wezwanie..   Czasami wracam do tego spotkania, chociaż nie wiem, czy w ogóle miało to miejsce?
    • @mariusz ziółkowski Dzięki bardzo sam widzę jak wnuki wpadają jak burza w biegu zdmuchują co słodkie i ................       z powrotem do komputera pozdrawiam
    • @bronmus45 Mocne ! Choć jestem apolityczny!!  
    • @JAPA Coś mi się podoba...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...