bez tytułu

[Illuine]

Brak tytułu... jak zwykle to największy kłopot

-----------------


Przez trzy lata zmienialiśmy
sens słowa „milczenie”.

W pierwszym...
od samego początku
zgodnie przyznaliśmy że milczenie
ma kształt starych, zakurzonych książek
i kolor pożółkłych kartek
jak najdelikatniej przewracanych
by nie zdmuchnąć zapachu rumianku
zasuszonego pomiędzy stronami.

To milczenie nie było cierpliwe
każda zbyt długa, wyblakła linijka
potęgowała w nas to nie przyziemne pragnienie
poznania naszej puenty.


W drugim...
przenieśliśmy „milczenie”
na zaszyfrowane przypisy przeszłości
które dostrzegaliśmy na naderwanych
przypieczonych brzegach.

Niezdarne próby odczytania ich
wywoływały rumieńce niemocy
na naszych wiecznie bladych twarzach.

Myśleliśmy nawet o tym by zawrócić
i wszystko poukładać
ale strony za nami przypominały most
mogący upaść w drodze powrotnej
i skazać nas na wieczne cofanie się
lub stanie na zbyt urwistym brzegu.

Trzeciego...
byliśmy już w zasadzie pewni
że musimy trzymać się głównego wątku.

Jednak treść która właśnie się rozgrywała
miała tak fascynujące, nowe kolory
że postanowiliśmy zatrzymać ją jak najdłużej
rozkoszując i męcząc się każdym zdaniem
by koniec wydawał się jeszcze piękniejszy.

Ścieraliśmy więc słowo
i zastępowaliśmy dziesiątkami słów...
oczywiście tymi milczącymi.

Czwartego...
na początku czwartego...
starliśmy zbyt wiele...