Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Za sciana mego pokoju placze dziewczyna
W smotnosci placze , w samotnosc okryta
I nawet nikt sie jej nie spyta
Dlaczego placze ta bidna kobita
Dlaczego lzy rodzi zamiast rumienca
I tyle czasu w samotnosci spedza .
Nie placz dziewczyno na nic lzy twoje
Wypelnij usmiechem twe puste pokoje
Opusc zawczasu twoje komnaty
Jedz na wies, do mamy i taty.
Jedz tam gdzie wesela serce twe skosztuje
Gdzie wolne sie poczuje a rumieniec nad lzami zatryumfuje.
Nie placz mowie ci ,nie placz
Lecz dziewczyna nie slucha
Za sciana mego pokoju zapadla cisza glucha.
Gdzie poszla dziewczna lzami zalana .

Na to pytanie nie znam odpowiedzi
my sa tylko dobrzy sasiedzi.
Dziela nas sciany nie do rozbicia
Sciany obojetnosci, sciany bez zycia .
Opublikowano

" sluchaj dzieweczko..Ona nie slucha.."

Ten wiersz ponadto przypomina mi wiersz Lesmiana o dziewczynie placzacej za murem i 12 braciach..Jak zwykle nie pamietam tytulu bo nie mam do tego glowy..Byc moze "dziewczyna"

Co do samego wiersza to tresc zdaja sie byc podporzadkowana rymom..I rytmika kuleje

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tak jest "dziewczyna" (mój ulubiony), ale jedyne co się z tym wierszem kojarzy to motyw płaczącej dziewczyny...
a wiersz, kopleynie do mnie nie trafia, w dodatku (chociaż b.lubie rymowane) przeszkadzają mi rymy...
Opublikowano

Hay!Ja tam niewiem dlaczego tutaj maja awersje do rymow?dla mnie osobiscie liczy sie mysl i sens.A takze,ze mozna sie glebiej zastanowic.mysle ze w tym wierszu kazdy znajdzie cos dla siebie.
Osobiscie biore go do ulubionych.

Pozdrawiam. M+A

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • umrę ci kiedyś trochę o świcie lub późnym wieczorem nie znajdziesz mnie, nie wypatrzysz wszystko co cenne zabiorę   uśmiechy zabiorę słodkie serdeczność, łagodność i miłość i umrę ci trochę, naprawdę jakby mnie nigdy nie było   będziesz zdziwiony i smutny że ci bezczelnie zniknęłam i że co było najdroższe na krótką wieczność przejęłam   nie szczędzisz mi zmartwień, kłopotów i kłody wyrzucasz pod nogi więc umrę ci trochę za młodu byś doznał choć cząstki trwogi   umrę bo musze kochany odpocząć, odetchnąć przez chwilę nie szumi mi w głowie od ciebie i dawno spłoszyłeś motyle   to tylko chciałam powiedzieć że umrę mu trochę- już wiecie   poskładaj mnie w całość nim padnę nim umrę - kochany mój świecie...    
    • @viola arvensis cieszę się, że się rozumiemy:)
    • @Michał Czachorowski ciekawie co autora zainspirowało - obserwacje czy własne przeżycia... Bo wiersz zajmujący, nie powiem. @Simon Tracy najważniejsze żeby smrodu za sobą nie zostawić po tym paleniu :)
    • @Sylwester_Lasota różne mamy koszmary z dzieciństwa- ten akurat chyba wychodzi na zdrowie :) Pzdr.
    • NIEMCY   Chcieli przestrzeni życiowej. Przyszli — i stodoły spłonęły. Ostatnie ciele poszło na kontyngent.   Zarządzenie gauleitera.   Stary zginął od bata tam, na polu, młody kuleje od kuli — tam, w lesie, na mchu.   Dziś przychodzą. Nie palą — jeszcze. Higienicznie moralni — jak zawsze.   Ale lemiesze nasze, zamiast ciąć wilgoć wiosennej ziemi, zakopują tegoroczny plon. Gnije.   Takie dyrektywy.   Tymczasem wnuki mistrza z Ameryki, owi wypędzeni z Odessy, ślą wołowinę i worki soi.   Patrzą na nasze złoto. Za gruzy zapłacili, jak mówią — dobrymi radami. I starczy, reszta będzie pojednaniem. I ciszą.   Ale im wolno. To podobno wyższa kultura prawna — oddychająca cyklonem i zawieszona wysoko na strunie fortepianu, jak cienie Volksgerichtshofu.   POLSKA 2025   Trochę człowieka, trochę robota. Technologia codzienności — reszta to we-fi i promocje.   Najlepsze z czasów, jakie są. I lecimy na Seszele albo do Hiszpanii.   Tam uciekniemy, kiedy przyjdą tu, i sprzedamy live’a o traumie.   O tym nigdy za wiele.   Mamy marzenia — oczywiście na kredyt. Witryny są nieprzebrane. Nic nie trzeba, za to wszystko można wziąć.   Nie jak ci gorsi obok, którzy poświadczają naszą wyższość.   Ale dlaczego dzieci już się nie rodzą?  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...