Przy stole

[Kinga Modest]

w kapiącym wosku twoje drobne spojrzenia
spływają na przestwór blatu świerkowego
w spisane wiatru i słońca dialogi
słoje zamknięte po wszechwieki

odczytasz z nich lat upalnych skwarne mijanie
i deszczu rozległe rozlewiska mokradeł
i swoich kroków odnajdziesz stąpanie
wśród igliwia i mchu dywanów

nie pozbierasz łez co miast perłą
kroplą wsiąkły w lniane bławaty
i ruszysz dalej na wyścig z psubratem

przed gwiazdką zdążyć wypowiedzieć marzenie
nim spadnie w dolinę i zburzy złudzenie
że w dłoniach mocno trzymasz dłuto i hebel