Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

bić albo nie bić


Rekomendowane odpowiedzi

siedzi sobie sumienie
i patrzy cynicznie
uderzyć jak obuchem
czy bardziej lirycznie

bo jakoś trzeba ciało
w koleiny wtoczyć
by głupio nie skomliło
nagle w środku nocy

a gdzie dumy tuziny
i tony rozsądku
czemu to chętne ciałko
znowu na początku

homo sapiens czy seksus
kto rozstrzygnie śmiało
bić albo nie bić chucie
...żeby to się dało

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

O to jest pytanie :) Nie wiem jakich okolicznościach pisałas ten wiersz może podczas przytulanek ze swoim partnerem ale wiersz ciekawie się zapowiadał aż do ostaniej strofy gdy rym włożyłaś nawet dobrze to sobie ułożyłaś ale za mało się z partnerem spociłaś może dlatego koniec jest taki a nie inny może popracuj przy tym wierszu a będzie bardziej ciekawszy. Nie lubię newgowac prac onieważ sam dopiero zaczynam pisać więc za dobry początek - na plus pod warunkiem że doprowadzisz z estetycznymi poprawkami do interesującego finału :) Pozdrowienia Sunny

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

dzięki za słowa dobre i te karcące
to miał być taki figielek malutki..ot ku oczek zaiskrzeniu
nie pretenduję do poezji wielkiej, za małam
ja tylko kocham słów zbieranie w myśl nową, tajemną, barwną, muzyczną
tutaj rzadko zaglądam ... pewnikiem duch pokory we mnie zamieszkał
a może i sędziwość wieku każe młodych podziwiać, sobą nie zapętlać stron ciekawych
czytam..ale już milczę

pozdrawiam wszystkich piszących
niech was słowa wiodą ku jasniejszym stronom życia
seweryna

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • to nie sen  świat rozpada się na kawałki  fruwające ręce nogi  kawałki dzieci  szarpane przez  zgłodniałe psy  choroby zjadają żywcem  z dziurawych ścian  spoglądają smutne oczy  nie przerażają nikogo wywołują uśmiech  takie obrazki są  codziennością  konsumujemy je tlumnie w TV po kolacji na deser    to zabawy w wojnę  panów polityków  w białych koszulach  nie tylko na Ukrainie i Libanie    a my  my... nas jakby nie było  namaszczamy ich    12.2024  andrew
    • A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
    • Dlaczego serce moje Do Ciebie śpiewa Bez wzajemności   Dlaczego szarpie Twej bliskości brak Tak długi już czas   Dlaczego lustrzanie Nie dzieje się nic Na drugim końcu nici   Dlaczego kielich miłości Solą łez smakuje Tęsknoty niespełnionej   Dlaczego nadzieja  Umrzeć nie chce W obliczu codzienności   Co tak naprawdę  Przędzie między nami los Pod osłoną rzeczywistości
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...