Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
niewidomym


Te góry są jak zęby starej, tępej piły
- spękana rdzą porostów, zimna turni blacha;
zgubioną przy wyrębie lasy wnet pokryły,
lecz nadal pośród dolin czuć tartaków zapach.

Rozetrzyj synku w palcach to górskie powietrze
i jak ziele zerwane z upalnej polany
- powąchaj pot żywicy wymieszany z deszczem,
igliwie twarde, gęste, słońca ciepłe plamy.

Posłuchaj jak się strumień z kamieniami szarpie,
i wiatru w stogach jodeł, i krzyku sokoła;
odgłosów nabierz w dłonie jakby w małą czarkę,
zwilż usta i odpowiedz: słyszysz kto to woła?

- Ktoś bajkę opowiada, od wieków ją snuje,
a że jest taka piękna - wciąż słów nie znajduje...
  • Odpowiedzi 49
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

ja tak wiesz, boli mnie dziś głowa i nie mam siły do wiersza ale ten, no, ten- lubię Cię i za całokształt się przywitałam.
wpadnę- od października będę mieć więcej czasu. rozumiem, że Ty tak nie znikasz więc jeszcze się poczytamy/Aga

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ach, ta kurtuazja:) Większość z orgowiczów wie,
że pani umie - może trochę inaczej, ale... ech.
Dziękuję za wielki komplement, pozdrawiam serdecznie! :)

ech, Bartku, nie bądz taki skromny, to nie kurtuazja,lecz najprawdziwsza prawda
wiersz naprawdę jest super, a najbardziej podobają mi się określenia:

Rozetrzyj synku w palcach to górskie powietrze--- to jest SU...
i jak ziele zerwane z upalnej polany
- powąchaj pot żywicy wymieszany z deszczem,
igliwie twarde, gęste, słońca ciepłe plamy.

Posłuchaj jak się strumień z kamieniami szarpie,--- i TO
i wiatru w stogach jodeł, i krzyku sokoła;
odgłosów nabierz w dłonie jakby w małą czarkę,---i TU!
zwilż usta i odpowiedz: słyszysz kto to
i wszystko, tym bardziej że są rymy one dają lekkości chodzeniu po górach
pozdrawiam.
Opublikowano
ES Jeszcze raz kłaniam się nisko, kapeluszem omiatając podłogę:)

Let Su Na to liczę, dla nich ten wiersz. Nie operuję w nim kolorami, ani obrazem
- obraz ma się pojawić, jak to określiłaś, "przed oczami duszy" stymulowany opisem
wrażeń dotykowych, węchowych i słuchowych... Sądzisz, że nie wyszło?
Dzięki za odwiedziny:)
Opublikowano

Bardzo, powiedziałbym, wrażliwy, liryczny opis. Tutj pzryroda jest głównym komponentem utworu, widziana oczywiście przez podmiot.
Bartoszu - co tutaj dużo mowic - kolejny utwór podpisany - czyli markowy :)
Pozdrawiam.

Opublikowano
sądzisz, że nie wyszło

Bartoszu,
spróbowałam odczuć ten wiersz inaczej.
zamknęłam oczy.
poprosiłam syna aby odczytał mi tekst.
i wiesz, nic nie zobaczyłam.
oczywiście ja jestem widoma, a oni czują inaczej.
i życzę żeby tak było.

uszanowania
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Oczywiście cały ten pomysł z niewidomymi to eksperyment,
nawet nie wiem, czy jest jakaś poezja pisana specjalnie z myślą o nich/
ewentualnie jak oni odbierają poezję w ogóle (myślę, że najłatwiej
przeyswajają wiersze o emocjach). Nie będę sobie wyrywał włosów
z głowy po twoim komencie, wynik testu nie jest wg mnie miarodajny;)
Myślę, że gdyby to przetranskrybować na Brayle'a, to przy każdym
kolejnym czytaniu krajobraz by się rozwijał... ale może się mylę:)
Ostatecznie, zawsze można usunąć dedykację, jeśli jest tu na wyrost.

ps. Niestety jedyna niewidoma osoba, którą znam nie podejdzie do tego
z odpowiednią dozą obiektywizmu, także wiersz jak na razie pozostanie
bez "chrztu bojowego":) Pozdrawiam i dzięki za twoją, Sukienko, inwencję:)
Opublikowano

Bardzo przekonywujący wiersz.Góry są moja pasją.Zamyka sie oczy - tu
jest inna cisza, inaczej szumią drzewa i jeśli dołożyć wyobraźni , po
wysłuchaniu tego wiersza oczyma duszy można zobaczyć góry właśnie.
Bardzo mi się podoba i dzięki za wrażenia. Pozdrawiam ciepło. :))) EK

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiersz sam sobie przeczy, bo niby niema rymu, a tu nagle łup! Jest! Z Bogiem pewnie tak samo... nic to, że w galerii.  Pozdrawiam. :)
    • Bardzo ładny teks, a te wszystkie nawiązanie dodają mu tylko smaku. Pozdrawiam. 
    • @Dekaos Dondi Natura potrafi się sama obronić. Soplowy sztylet jak niespodziewany cios i to taki na amen.  Mrocznie i zimnawo. Pozdrawiam !
    • Tekst powtórkowy?     Zaczął padać śnieg. Niebanalnie przymroziło tej zimy. Pierwszy płatek spadł mu na rękę. Pomyślał sobie: wszystko jest kwestią stanu. Tak naprawdę, to zmrożona woda. Jest nieszkodliwa. No chyba, że jest jej za dużo. Na przykład na dachu. Albo na powierzchni Ziemi. Tak luzem. Tam, gdzie jej nie powinno być. Może potopić to czy tamto. Jest jeszcze para woda. Cholernie może poparzyć.    Padało i padało.    Wybrał się do lasu. Podziwiać oszronione drzewa. Uwielbiał takie widoki. Wprost szalał za nimi. I jeszcze coś lubił.     Stał pod rozłożystym świerkiem. Otaczały go też inne, bardziej potężne drzewa. Gałęzie uginały się pod białym ciężarem. Nic dziwnego. Tu jeszcze trzymał większy mróz. Promieni Słońca dochodziło niewiele. Co jakiś czas słyszał odgłosy, osuwającego się śniegu. Lubił drażnić drzewa. Nie dawać im spokoju. Szarpać malutkie zlodowaciałe gałązki. Uważał, że to nic złego. Zwykła zabawa.     Złamał nieco grubszy konar. Miał z tym trudności. Był twardy jak kamień. Ale w końcu mu się udało. To tylko zwykła, nic nie czująca, cząstka lasu. Nie musiał się przejmować. Zabawa trwała nadal.       Właśnie schylił się po odłamaną gałązkę, by ją połamać bardziej, gdy usłyszał szelest. Nie zdążył uświadomić sobie, skąd dochodził. Z góry czy z tyłu. Poczuł niesamowity ból. Coś twardego i ostrego, utknęło w jego szyi. Głęboko i dokładnie. Ogarnęła go mroźna, wilgotna ciemność.     Po chwili, był zimnym trupem, leżącym na zimnej ziemi. Jasna twarz, widniała na biało – czerwonym tle. Zawsze czuł się patriotą.     *     Śnieg stopniał zupełnie. Tak jak ostatnie sople lodu. Nie pozostał najmniejszy ślad. Zgłoszono zaginięcie. Odnaleziono go po jakimś czasie. Miał dziurę w szyi. Śledztwo nic nie wykazało. Przede wszystkim, nigdy nie odnaleziono narzędzia zbrodni.  
    • @Deonix_ przyznam się bez bicia na dwa razy ale za to ze zrozumiem, już dawno nie czytałem baśni w których wszystko dobrze się kończy szkoda że ich tak mało powstaje. Z upodobaniem. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...