Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




ble ble ble
nie chce się czytać tych komentarzy, zaprawdę.
trudno, żeby głos szeleścił. szept z piersi, czy
STAMTĄD? ;P. dalej -> przerzutka słaba.

wosk wschodzącego słońca - wata cukrowa.
skamieniała trwoga - boszzz

ok, pogrzebaliśmy tę czystość.
wiersz - niczym expose Pana Kaczorka; słaby. nijaki.
Opublikowano

Expose może być nijakie, ważne, ze efekty będą...
Nie tą nogą wstałeś??? Aaaaaa, rozumiem! a lekarze mówią - noś czapeczkę na słoneczku...
Podobno zsiadłe mleczko trzeba pić...
Pozdro Piast
P.S. Trzeba więcej serca, by rozumieć!!!

Opublikowano

Rybko kochana sinicy się nabawiąaś czy co?, niech sobie będzie ble , ble, nie kazdy jest POETĄ z wody bez cukru, moje odczucia w nim zawarte są prawdziwe, nie jakieś tam, tamy z palca wyssane, mówię co czuję a żem nie poeta, to tyż wiem,
dzięki Rybko ze zawitałaś,za szczerość , całuski ,pa!
Piaście, dzięki, ale jak widać serce sercu nie równe, niektóre są rybie,ale co tam ważne że są!!!!
Espeno, dzięki serdeczne,

  • 7 miesięcy temu...
Opublikowano
ojcowizna

pamiętam ręce kwitnące
stubarwną tęczą ogrodowych motyli
dłonie na których chwast
nie miał odwagi zapuścić korzeni
a słońce nie miało prawa wcześniej się schować

patrzyłam jak noszą w sobie
znak krzyża czyniony na chlebie
i ciepło niedzielnej mszy świętej

pamiętam masywne dłonie
lekko dotykające jasnych włosów
w dziecięcych myślach
brałam z nich dotyk lasu
zasłuchanego w opowieści o sobie

obnosiłam zasuszone ogrody
wchłaniałam zapachy żywiczne
wszystkie ewangelie dzisiaj
przekazuję innym dłoniom
niech zapuszczą korzenie

dopóki mój czas się nie urwał z choinki


marzec 2007,

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Nata_Kruk To wiersz-ostrzeżenie przed wyniszczającym dawaniem. Tytuł „Nie_dziel_a" – słowo rozszczepione, ale trzymające się jeszcze razem. „Nie da się przelać siebie całej, gdy nad głową naczynia zespolone" – to klucz. Naczynia połączone to relacje, zobowiązania, zależności. Kiedy wszystko się łączy, tracisz kontrolę nad tym, gdzie płyniesz. Możesz się wylać tam, gdzie nie chciałaś. " Zatrzymaj coś dla siebie" - to nie egoizm, to przetrwanie. „Czy z któregoś uleje się, kiedy będzie to naprawdę potrzebne..." – obawa. Lęk, że kiedy przyjdzie kryzys, nie będziesz miała z czego czerpać, bo wszystko już oddałaś. Ale nie jestem pewna, czy dobrze odczytuję ten tekst. :) Ale on już żyje własnym życiem i niesie ze sobą sporo pytań i refleksji. Pozdrawiam. :)
    • @Rafael Marius ja też ćwiczę od dziecka, jestem zaprawiona. Fantastyczne są te ćwiczenia, takie ćwiczenia lekko w pół przysiadzie, z lekko ugiętymi kolanami, to można sobie wyćwiczyć. Wzmacnia się mięśnie wewnętrzne. Ćwiczę codziennie po godzinie. W moim wieku to już wskazane do końca. :) słucham francuskiego i wyłapuję słówka. Jeżeli widzi się tekst, to jest łatwiej. Jestem minimalistą, takie życie poukładane dla mnie ma sens. Pewne rzeczy mogę sobie wyćwiczyć. 
    • @Tectosmith Pięknie uchwyciłeś nastrój - zacząłeś od prostego obrazu – spaceru w przygasającym świecie – ale od razu nadajesz mu głębię. Świetna jest metafora liści - "Liście szeleściły pod nogami jak rozmowy, których kończyć nie trzeba." To przepiękny obraz. Poszukujesz siebie w spokojnej kontemplacji.
    • @Berenika97Dziękuję za piękną interpretację. :)
    • @Marek.zak1 - Mistrzu, tyle się mówi na temat ojczyzny.   - Istotnie, uczniu. Mówi się wiele. Słowo "ojczyzna" jest jak wielkie, stare naczynie. Każdy, kto obok niego przechodzi, wrzuca do środka to, co akurat ma w dłoniach - jeden wrzuca dumę, inny lęk; jeden swoją nadzieję, inny swój gniew. Hałas, który słyszysz, to po prostu zgiełk tych wszystkich rzeczy uderzających o siebie nawzajem. Prawdziwa mądrość nie polega na tym, by dokładać do tego zgiełku własny krzyk. Polega na tym, by w ciszy zrozumieć, czym jest samo naczynie – czym było, zanim ktokolwiek zaczął do niego cokolwiek wrzucać.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...