Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

To już koniec. Lawa zastygła pozostawiając popiół.
Zakryte otoczenie - ten szczegół nie ma znaczenia.
Jest noc, spoglądam w prostokątny krater

i próbuję wyznaczyć dwa punkty zbiegu. Pośrodku
tylko spalona cisza, więc poszerzam pole widzenia
na równoległą ścianę. Zamarłe cienie oblepiają tapetę

- bez szansy na odwrót. Chwilowa utrata kontaktu.
Powracam do siebie cyklicznie, z nadzieją zawieszenia
w próżni. Sny pojawiają się zazwyczaj sześćdziesiąt minut

po zaśnięciu. Teraz wydajesz się autentyczny,
kiedy nieobecnym wzrokiem dziurawisz powietrze.
To już koniec. Wszystkie zbrodnie zamknięte.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



troszkę mi tym przegadaniem dowaliłeś, bo
starałam się, nie używać wtórnych sformułowań :P
niemniej, dzięki za pozytywa

serdecznie Espena Sway :)

dowalilem? ;) zastanow sie nad 1 i 3 strofa, tam wg. mnie
jest najwiecej do wyciecia, takie lekki dluzyzny, jak np:

choć ten szczegół wydaje się nie mieć znaczenia. -> to mozna inaczej zapisac, przeciez :)

kolejne dowody są już zbyteczne -> to jakby zbyteczne.

To już koniec. Wszystkie zbrodnie
zakończone. -> po co powtorzenia, zbyt blisko siebie, imho :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie - ale rozwiązałem problem Espeno tego stylu - jest to jak najbardziej styl poetycki.
Miałem to rozpisac, ale mi sie nie chce po prostu, hehehehehe.
Co poprawiac - jest dobrze.
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie - ale rozwiązałem problem Espeno tego stylu - jest to jak najbardziej styl poetycki.
Miałem to rozpisac, ale mi sie nie chce po prostu, hehehehehe.
Co poprawiac - jest dobrze.
Pozdrawiam.

Michale, po ilości komentarzy przy tylu wyświetleniach,
odniosłam wrażenie, że coś jest nie tak z tym wierszem :P

ale jeśli mówisz, że jest ok, to się cieszę

serdecznie Espena Sway :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dzie wuszko, ostatnio kombinuję z treścią, staram się nie zamykać
w tematyce, choć forma pozostaje może taka sama :)

zauważyłam, że wiersze, które mi się najbardziej podobają / z moich/
innym niezbyt przypadają do gustu, eh chyba już tak pozostanie :P

podobno wiersz jest trochę nieczytelny, więc może nieco objaśnię.
pierwsza zwrotka to bezsenność, druga od połowy to nadzieja na sen,
a trzecia zaśnięcie

serdecznie Espena Sway :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tak, też zauważyłam u się :)) to chyba dlatego, że każdy czytacz szuka w cudzych wierszach przede wszystkim siebie a jesli wiersz jest najbardziej kompatybilny z autorem - nie trafia w cudze ego :)

podobno również ulubione są te wiersze, z których
peelem się czytelnik utożsamia. oj, chyba jestem inna ;)
Opublikowano

Espeno:)
ja zabieram go sobie do ulubionych, bardzo mi się spodobał
szczególnie momenty:

Zakryte otoczenie - ten szczegół wydaje się bez znaczenia.


(...) poszerzam pole widzenia na równoległą ścianę. Zamarłe
cienie oblepiają tapetę - bez szansy na ucieczkę. Chwilowa
utrata kontaktu. Powracam do siebie cyklicznie, z nadzieją
zawieszenia w próżni. Sny zazwyczaj kadrują pospolitość

symboliką w tle.


pozdrawiam serdecznie:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Powietrze zimne — w księżycowej tafli skrzy. Poczerwieniały z zimna aniołów nosy, odległego czasu świateł blask.   Mienią się kałuże oczu — dzisiaj nieco inne. Z drogi możesz jeszcze zboczyć, lub pozostać w cząstce siebie innej.   Piętrzą się kaskady myśli szaro złotych, a może pożółkłych już liści — yellow. Snują się kudłate myśli werniksu, a może pandemonium myśli szkarłatnych.   Pozwól mi, Ojcze, kochać Cię mocno, w granicach wszechrzeczy i przestrzeni, Tobie tylko znanej — odczłowieczonej. Ja jestem pustką w próżni, w nicości zawieszony, jak flaga wbita w księżyc po ciemnej stronie.   Otchłań nie jest już tak straszna — czuję spokój. Świat odetchnął jednym z gejzerów Islandii. Boże, ratuj nas! Ratuj nas, niegodziwych, jeszcze ten jeden, jedyny raz. Boże, ochroń nas!   Świat spogląda na nas miliardem pogardliwych spojrzeń.   Ziemia i niebo są na styku. Ty nie dotkniesz mnie, ja nie dotknę Ciebie — jak nie dotyka zmierzch świtu.   Ale pozwól się kochać, jak noc kocha gwiazdy.   Pozwól, bym po zmroku mógł przynajmniej patrzeć, wraz z księżycem pobladłym, w jedne z miliarda Twoich oczu.  
    • @violetta on też występuje w wielkim meksykańskim sombreros, mimo że nie widać... ps. meksykański hiszpański różni się od np kubańskiego hiszpańskiego tym, że u Meksykanów słowa są pełne słońca, śpiewane szeroko, a Kubańczycy tak jakby urywają końcówki słów... A propos, pan Miguel jest Meksykaninem        
    • @huzarc Dziękuję pięknie. @Berenika97 Dziękuję i pozdrawiam
    • Czy rozumiesz nie kochać kogoś, kiedy lampy się zapalają, tęsknić za mrocznawym morzem, gdzie nie znajdą mnie wcale   Nie rozumiesz tych niemych chwil, gdy ktoś mówi, a ciebie nie ma, tyś horyzont a życia wir odpycha w wewnętrzną przepaść   Czy rozumiesz zebrania ludzi, gdy nie szukasz nikogo, zbyt znasz ich, lecz nie możesz wytropić sam siebie, co tu robisz, śmiejąc się na dnie?   Nie rozumiesz szukającego, który tabor wiecznie ma w głowie, który nie chce nic dzierżyć na własność, od pieniędzy woli odpowiedź   Czy rozumiesz moją samotność, szczęście w sercu, a obok jazgot, który truje sen i fantazje, nie masz uciec gdzie, aby zasnąć   Czy rozumiesz nie kochać kogoś i latami umykać w dal Ja tak zawsze w mym sercu miałem, że wolałem nieznane niż was
    • @Berenika97 Dziękuję.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...