poker

[Antoni Slawbicki]

ja gram, ty grasz
krupier karty rozdaje
coś czuję że są znaczone
lecz kto z nim w zmowie
ja, ręczę za siebie
o tobie wiem tyle żeś piękna
o sobie, że ufać sobie nie mogę
boś piękna

król bije damę
a ona waletem pomiata
zanim ten królem zostanie

a w puli już dobre pół życia
lecz nikt nie sprawdza
zbyt wiele można tu stracić
posągi kamienne w siebie wpatrzone
czekają czyj blef okaże się starszy
czekają
aż krupier światło wyłączy

[jacek_sojan]

jak krupier światło wyłącza, zaczyna się kryminał; poker to niebezpieczna gra, ale gdy zasiada się do niego, to powinno się o tym wiedzieć - i uroda grających nie ma tam żadnego znaczenia;
chyba - że krupier to los albo Pan Bóg, i wyłączenie światła ostatecznie kończy nie tylko problem wygranej, ale jakiekolwiek inne życiowe problemy;
wiersz zatem można odczytywać na różnych poziomach, ale ja nie czuję żadnego ryzyka tej gry;
nie ma tu napięcia - same zdania orzekające, jest jak jest;
ale kompozycja ciekawa; J.S

[Antoni Slawbicki]

masz trochę racji, bo nie o karty tu chodzi

[Antoni Slawbicki]

napięcia też nie ma, tylko czekanie