Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jest droga jak milczący wiatr
Jak ktoś kto komuś serce skradł
Wiatr tu do ucha szepcze zwierzenia
A Ty rozrzucasz swą garść istnienia
Na świat
Na wiatr

Nie wiesz gdzie spadnie okruch głos
Ani ile spotkań przeżyjesz jutro
A istnienie drży pytaniem wciąż dlaczego
Czytaniem barw w powietrzu nieprzejrzystym
Znaków rozsypanych na omszałych kamieniach
Porzuconych ścieżek
Czy nawet ścianach niemych świątyń...

Jest droga jak milczący wiatr
Co biegnie wciąż według tych samych reguł
Po nitce różnicy ciśnień ku miejscu ogrzanemu
Promieniem słońca czy tchnieniem nieskończoności

Bo życie jest pytaniem wciąż dlaczego
Kuszeniem odpowiedzi ukrytej jak myśl w źrenicy oka

Opublikowano

Życie jako droga ku prawdzie, ku odkrywaniu omszałych tajemnic, ku wyrównywaniu ciśnień, ku ciepłu i światłu słońca - nie wiadomo, dlaczego. Co jest siłą sprawczą tego wszystkiego? - odwieczne pytanie filozofów (i nie tylko0.
Podoba mi się wiersz. Jedna tylko uwaga: 1-sza strofa swoją rytmicznością i piosenkowością nie pasuje do nieregularnej reszty (czy też odwrotnie).

Opublikowano

Wywarzony wiersz, dojrzały. Ciekawe podejście do życia. Ostatnie trzy wersy, po słówku "bo" wydaja mi sie niekonieczne, choc pasują do całości. BYc może nie do końca zgadzam się z taką puentą. Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Sylwester_Lasota Dziękuję, że zajrzałeś tutaj, no popatrz na co mi przyszło :) Mam kilka historyjek z mojego ogródka, postanowiłam je spisać. A niech tam sobie będą.  :)
    • @Naram-sin jesteś tu świeżakiem a już w piórka obrastasz ? Nie wiesz, że inwersja jest środkiem stylistycznym a skoro jest to można ją stosować w wierszach ?A rytm? Pisać wiersze jest sztuką ale umiejętnośc ich czytania chyba jeszcze większą.Napisz swój sonet.Poczytamy i ocenimy domorosły krytyku.
    • @Sylwester_Lasota A ja od zawsze wolałam pisać, Szukałam eleganckich papeterii, znajomi przywozili mi z zagranicy, przecież nie mogłam pisać na jakiejś kartce, wyrwanej z zeszytu, może jeszcze postrzępionej. Któregoś roku, będąc w Zakopanem, poznałam chłopaka, wymieniliśmy się adresami i on zaczął do mnie pisać. Może w tych listach nie było nic ważnego, ale w każdym, na końcu przysyłał wiersz. Nie swój, ale zawsze podpisany przez autora. Po czasie, już zaczynałam czytanie od ostatniej strony, wszystko inne nie było tak ważne, jak wiersz. A wiersz, zawsze dotyczył relacji damsko - męskich, był tęskny, ciepły i jakby do mnie czy dla mnie, no i od niego. Też chciałam dołączyć przy odpisywaniu jakiś wiersz, ale nie miałam żadnej poezji, za wyjątkiem  - Wybór pism Mickiewicza, choć książek w domowej bibliotece sporo - ale nie było poezji. Od tamtej pory zaczęłam szukać i kupować tomiki wierszy. Wszystkie czytałam po kolei, a na ostatniej stronie tomiku, zapisywałam na której stronie znalazłam to, co by się nadało.  I już nie było mi smutno, że nie mam nic dla niego. Po pewnym czasie, zaczęłam się zastanawiać czy nie dałabym rady sama napisać, czegoś od siebie.  I tak się zaczęła moja przygoda z pisaniem.   Dzięki Sylwestrze, pozdrawiam serdecznie :)
    • Wyszli chłopi zboże kosić, przechodząc obok krzyża  modlitwę w ofierze złożyli.   Człowiek kijem chmury  przesuwa, niech świeci słońce i w pracy im towarzyszy.   Wielki ptak powoli opada jego ogromne szpony wbiły się głęboko w ziemię.    Tutaj zostanie i wychowa  pisklęta, kiedy dorosną  razem daleko odlecą.    Na skrzyżowaniu stary krzyż stoi, któremu złamało się jego wiekowe ramię.    Pójdą chłopi jak co dzień, rankiem ze śpiewem ptaków i modlitwę w ofierze złożą.   Ktoś ręce podniósł do góry, nad łanem zboża wypowiedział doniosłe słowa.   Za starym krzyżem zboże stoi pod złamanym ramieniem  wieniec z kłosów żyta złożyli. 
    • Świetny tekst Alu.   Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...