o duszy

[seweryna żuryńska]

zahibernuję duszę
bo z ciałem wielka mitręga
niech dusza mnie wciąż
wzrusza
niech dźwięczy jej potęga

ciało rzecz nabyta
dziś jest, a jutro nie ma
lecz dusza
ta ulatuje
drogą mleczną do nieba

a jeśli tak nieśmiertelna
i moc jej
wielce sprawcza
niech ma dusza zawiśnie
na twoich rzęsach i palcach

a ty weź ją i przytul
ukołysz w ciemną noc
daj duszy nieco
dychnąć
nim złączy je wspólny los

lecz póki dusza w ciele
a ciało himeryczne
zapalcuj
ciała chcenie
dusza niech nieco wytchnie

[Klaudiusz]

ehem i co ja mam powiedzieć??? nie wierzę w duszę i niebo i...inne krasnoludki... a jednak wiersz mnie urzeka... jeszcze chyba nawet nie wiem dlaczego... w każdym razie będzie to pierwszy w dziale "wybitne" w ulubionych.... zwłaszcza 3 i 5 zwrotki są wybitne...
dziękuję za ten wierszyk...

[Mirosław_Serocki]

Ostatni wers w czwartej strofie ma posypany rytm.
Coś trzeba z akcentami pokombinować :)))
Pozdr.

[Joanna_W.]

o tak - ulubione :)
ale w czwartej zwrotce zaimek "je" - dlaczego ? mowa była o jednej duszy przecież...

pozdrawiam

[Iris_IK]

O, tak!
I znów trafiłaś w mój nastrój...
I lekko,żartobliwie.. acz dosadnie "zapalcuj"to jest to!!!!

Uśmiechy i ukłony
Irena.

[Anna_Maria]

do ulubionych:)
pozdrawiam
anka