Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wczoraj wygrała ta jasna
ja szczurka woła
w przez stworach
ta ciemna potyka się
o krawędź czasu

-wyścig-

w pończochach naprawdę drogich
prowadzę dialog z jolie laide
jej mantylka
powiewa na wietrze
wieczorna słodka chwila
zwinna i lepka
jest moja

-rozmowa nieprzypadkowa-

świadomość ukrytej ścieżki
jaszczurzy się w ucieczki
gdzie gonisz
w jaki las

ja szczurko gubię czas

-meta/koniec-

gubię czas

-start-

czas

Opublikowano

Mam wrażenie, że takie kawałki powinno się komentować
z bardziej trzeźwym umysłem (kolebię się na krawędzi snu;)

Ale nie mogę sobie odmówić tej przyjemności:) Po pierwsze:
boję się, Mag, że troszkę odstrasza po pierwszym przeczytaniu,
jednak na tym jego wady niemalże się kończą i niech żałują
ci, którzy zwątpili :)

Z uwag: zastanawiam się, czy nie warto by dopieścić pierwszej strofki,
ponieważ jakoś mi się wydaje, że poprawnie i zgrabnie czyta się ją tylko
w odniesieniu do jaszczurek, a ta dwuznaczność ze szczurkami tutaj
ciut kuleje (ale może się mylę - patrz pierwsze zdanie:)

Potem: "jolie laide" - cóż to znaczy? Literówka? Ja nie wiem, co to "laide".
Potem: skoro pod koniec wprowadzasz rymy, to może warto zrobić również
mantylka - chwilka?
I to chyba wsio.

Ogólnie: po raz kolejny dajesz dowód swojej niepospolitej (żeby nie powiedzieć:
niepowtarzalnej;) wyobraźni językowo-poetyckiej, dużej fantazji i swobody
w opisywaniu tematów. Robi to na mnie coraz większe wrażenie, naprawdę przyjemnie
się robi:) Właściwie od 9 wersu tekst jest bezbłędny, a takie fragmenty jak
"świadomość ukrytej ścieżki/jaszczurzy się w ucieczki", czy pięć ostatnich wersów,
zasługują na owację.
Kurde, o ile nie nadinterpretuję i nie przeceniam twojego talentu, to "-meta/koniec-"
w tym kontekście powaliło mnie na kolana niemal:)
Może by sobie do ulu wziąć? Popatrzę jeszcze, czy coś z tym zrobisz.
Pzdr!

Opublikowano

jolie lady, tylko w transkrypcji francuskiej, też mogą używać angielskich słów jak my ,lajdy taka czy lajdy Dajana.....

Swoją drogą francuzi okropnie mówia po angielsku, nic nie można zrozumieć, lepiej niech mówia po swojemu....

Generalnie fajne, poczułem chwilkę....

Opublikowano

Lubie. Lubie łamanie słów, wytwarza sie wtedy szersze pole interpretacji, widac też pewne złożoności w rozumieniu tychże. Ponadto świeże. a mam pomysl na pierwszą strofę:

wczoraj wygra łata jasna
ja szczurka wołam
w przez stworach
ta ciem na potyka się
o krawędź

trochę rytm pogubiłem, no ale...
Ja na tak.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bartoszu, krawedź snu to to dobre miejsce do czytania mojego wiersza, choc to nie znaczy że słowa dobierałam przypadkowo, a zamysł był mglisty.
Jolie laide - to nie literówka, poszukaj znaczenia np. w słowniku - a dowiesz się jaki typ kobiety kryje sie za mantylką.
Dziekuję za owację za pieć ostatnich wersów,hurra!
Nie wiem czy nadinterpretujesz, bo nie przedstawiasz nadinterpretacji, więc...
Nie przeceniaj, tylko czytaj co napiszę a bedzie mi bardzo miło - bo przecież o to chodzi
Jesli chodzi o pierwszą strofkę, ja szczurka chciała podkreślić swoją marna szczurowatość,ale jednak jasna strona życia szczurki wygrała, więc ciemna sie potyka...- może faktycznie to nie takie klarowne, ale może takie ma być..
Pozdrawiam ciepło
Mag
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pomysł świetny! Laciata ja szczurka napotyka kra wędzi stwora...
Pozdrawiam ciepło
Mag

jaszczurka, ale może byc i szczurka (przez wołam właśnie), wreszcie ciem i w koncu nieokreślony stwór. Aż cztery żyjątka :)
Opublikowano

sprawdziłem, kurde, wypadł mi z głowy ten przymiotnik. Teraz wszystko gra rzecz jasna:)

Co do -meta/koniec- to dlatego mnie tak zachwyciło, ponieważ podobnie
jak większość wersów można to interpretować na co najmniej cztery sposoby,
a są to tylko dwa słowa:) Jest zwykła meta wyścigu, czyli właśnie koniec;
no i są trzy możliwości, jeśli odczytamy meta jako grecki przyimek "wśród,
między, w połączeniu z...", a zatem 1) taki nie do końca-koniec 2) koniec,
który w istocie tkwi w zawieszeniu i nie może się zakończyć 3) meta-koniec
w odniesieniu do zmiennokształtności stworów z wiersza. Boję się, że właśnie
w ten sposób nadinterpretuję, ale co najwspanialsze - każda z tych możliwości
jest czytelna i ma sens w kontekście ostatnich 3 wersów. Gratuluję!
(wiedziałaś o tym?:)))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bartoszu, nic się nie bój;)-interpretacja wysmienita. Ten przedrostek meta- jest bardzo ciekawy, bo ma wiele znaczeń, ale one gdzieś podskórnie łączą się ze sobą. Meta- to też "wykraczajacy poza" troszkę ten metakoniec jak metafizyka. W wierszu chciałam ukazać jak ja szczurka chce dotknąć krawędzi czasu tzn. stanąć na mecie czyli jednoczesnie na początku, czyli właściwie dotknąć nieskończoności,zgubić czas - pomimo że jest tylko "ludzkim" szczurkiem :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bartoszu, nic się nie bój;)-interpretacja wysmienita. Ten przedrostek meta- jest bardzo ciekawy, bo ma wiele znaczeń, ale one gdzieś podskórnie łączą się ze sobą. Meta- to też "wykraczajacy poza" troszkę ten metakoniec jak metafizyka. W wierszu chciałam ukazać jak ja szczurka chce dotknąć krawędzi czasu tzn. stanąć na mecie czyli jednoczesnie na początku, czyli właściwie dotknąć nieskończoności,zgubić czas - pomimo że jest tylko "ludzkim" szczurkiem :)

No to tak jak mówiłem - ludzie, owacja na stojąco dla tej pani!
Naprawdę jestem pod dużym wrażeniem (w ogóle, tak nieco abstrahując
- temat zaiste kosmiczny, kosmogoniczny, sam nie wiem;)))
Jeszcze raz brawo!

ps. no i zabieram do ulubionych:)
Opublikowano

Bartoszu, juz przestań z tymi owacjami, bo się peszę..ale cieszę się że mogliśmy podzielić wspólna przestrzeń rozmyslań - o zrozumienie czasem trudno, ale są takie chwile kiedy można zatrzymać sie przy słowie i zastanowic się tak po prostu.Jeszcze raz dzięki.

zak stanisławo - urko szcz macha do Ciebie z radością, się cieszy, nawet nie wie do końca dlaczego - chyba dziekuje za odwiedziny przy wierszu

Pozdrawiam serdecznie
Mag

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • I bi bi.                          Maska, jak sam.    
    • Ot; stary raper, trep ary, rat sto.    
    • On;       - baby brak(?) - skarby bab... no.  
    • Aby łamy, karoseria i resorak mały - ba.    
    • Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...