Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

natura, wcale nie taka martwa

sława_zaczek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

sława_zaczek

sława_zaczek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

rozłożyła się nasycona czerwienią i brązem
pod niebieskim namiotem wielką żółtą łapą
obmacywało ją słońce pośród ziół wonnych
pośród traw wysokich kładł się na niej
posuwał miękko pochłaniał
aż cała zatopiła się w cieniu

dojrzewała żytem i jabłkami
winna czerwień ziemi

Fanaberka

Fanaberka

Opublikowano
Opublikowano

Niezła orgietka: ona rozłożona, on ją posuwa, słońce obmacuje, a cień wchłania. A kto wie, co było wcześniej, skoro „rozłożyła się nasycona” :-D
Potem rodziła: żyto, jabłka, wino. I zamykało się koło.

Jak romantycznie: Czerwienie i brązy, niebieski namiot, wonne zioła, wysokie miękkie trawy, tajemniczy cień, zboże, winna czerwień. I wielka męska łapa.

Kurcze, pisz tak dalej, a czeka Cię sława ;)))

Fana berka
:-)

sława_zaczek

sława_zaczek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Joasiu, zastanawiam się jak? bo żeby napisać to za długie, a ja tylko kr.tkie wiersze lubię, moze ci opowiem na zlocie w Lesie Ksieżnej, jak dobrze pójdzie
a może po kawałku napiszę na warsztacie? a może jednak listem do ciebie? = wybierz, pa

le_mal

le_mal

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Raczej Wolin?
le malko- pudło!zapraszam na wycieczkę do Tychowa!
pa!

Niedaleko mnie jest wieś Tychowo..a już myślałam.
A wiersz cały ekko.
Żółta łapa-miodzik.
pozdrawiam ciepło.
  • 5 lat później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Cisza pod skórą

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @NelaMocny przekaz, dużo emocji i piękny ostatni wers - o sensie bólu. Bardzo mi się podoba Twój wiersz. 
    • lena2_
      w pełni

      Przez lena2_ · Opublikowano

      @Relsom @Berenika97 @Roma Bardzo dziękuję za tak ciepłe komentarze:):)
    • Berenika97
      wiatr

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! Wiatr, odwieczny hulaka.  Nie zna drzwi ani zaproszenia, Wpada zawsze bez pozdrowienia Raz poetą, raz psotnikiem, Głośnym jest osobnikiem! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję!    Wiatr figlarz choć nie ma rąk uwodzi sukienki, pranie rozwiewa i nagle ... zwiewa.   @violettaŚmieszek i urwis jakich mało! Bardzo dziękuję!  @RomaBardzo dziękuję! Pachniało burzą i ogrodem, gdy zawitał ten urwis z ogromną energią, narozrabiał nieźle :) Pozdrawiam.   @Annna2Bardzo dziękuję!  @RelsomBardzo dziękuję!   Też go czuję, jakby niósł coś więcej niż powietrze — tchnienie siły, zapach wolności, puls natury. To niesamowite, jak potrafi poruszyć nie tylko firany, ale i duszę. @MigrenaBardzo dziękuję! @Migrena Cisza — Twoja ulubiona, a taka potężna. Nie potrzebuje krzyku, by poruszyć. Wystarczy jedno zdanie, jeden szept między wersami  i nagle w duszy robi się przestrzeń. To w niej dzieją się prawdziwe cuda.
    • Berenika97
      "odwrócona dekantacja"

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Roma Ależ mnie zaskoczyłaś! :))) Nie spodziewałam się, że taka prosta czynność, jak wspólne czytanie wierszy, dostarczy tak pięknych słów. Mój luby był i jest pierwszym czytelnikiem tego, co napiszę. Już dawno zwolniłam go ze stanowiska recenzenta (był i jest kompletnie nieobiektywny!). Dlatego "męczę go" wierszami innych autorów, tych, których sama cenię.:)) Ale "jego męka" i moja przyjemność z czytania, połączyły się w fajną formę wspólnego spędzania czasu. I to tylko tyle. Natomiast cieszę się, że Ty się cieszysz jako autorka niebanalnego i nieoczywistego utworu, który wywołał tyle fantastycznych emocji. Pozdrawiam ps. To już nie pierwszy Twój wiersz, który wspólnie podziwialiśmy. Mój małżonek najbardziej zapamiętał "a niech mnie" , nawet powtarza teraz "kurde blaszka!" A ja zastanawiam się, czy nadał mi nowe imię - blaszka.
    • Witalisa
      cyt.

      Przez Witalisa · Opublikowano

      I nastała szaruga przyćmiona jak ból głowy dach dudni w deszczu strugach dnia jednakie połowy   Czas godziny przeżuwa skazany na ściskoszczęk kukułka się wykluwa a w głosie słychać obrzęk   To z wiersza: cóż po chlebie kiedy nie smarowany – w jednym wersie pisany ten cytat tam był – niebem  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...