Skarb świata

[Antoni Slawbicki]

Skarb świata znalazłem
przez Boga ukryty
wśród pereł
by ludziom szukanie utrudnić

zbadałem kształty, wagę i barwę
rękę w nim stwórcy dostrzegłem
wśród setek tysięcy
ten jeden prawdziwy autentyk

lecz rysa na szkliwie wyryta
rękami zbyt prostych ludzi
jak można ideał z czymkolwiek pomylić
jak można dotykać świętości

choć skarb tak dotknięty
łatwy dla wszystkich
przez tłumy był podziwiany
o zgrozo, ciemnogród odnosi sukcesy
za zwykły brylant był brany

więc więzłem do ręki
ten skarb przecudowny
ten klejnot, szczyt boskich zdolności
wtem nagle, o dziwo
skarb w ogień się zmienił
gorący, aż do białości

przeszył on dłoń mą
przez ramię ku serce
pustosząc po drodze co było
i tylko pustka
i tylko popiół
tak się marzenie skończyło