Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
(zasługujesz na więcej niż dedykacja)



nie lubię niebieskich ścian
śmierdzą lizolem. metalowych rur
zimne - nie wypada tańczyć

(Ania bez nogi, mój chłopiec
w czerwonej czapeczce)

wszystkie te nefro neuro i onko
logiczne że nie
chcę zapomnieć

nie będę unikać łez
strzepywać z rzęs. wbrew
jeszcze czasami mnie bolisz
Opublikowano

wiersz ma swoją specyfikę
dobrze że nie lękasz się języka

pierwsza strofa do końca nie przekonuje
albo nie rozumiem, czegoś

pozdr.

Opublikowano

Oleńko,wiersz jest naprawdę dobry,ale..(wybacz że znów jakies ale ale od Ciebie jeszcze bardziej wymagam:)).. jeśli już wtrącasz znaki int. to może dobrze by wyglądało:
zimne - nie wypada tańczyć
?a może już się czepiam tylko...po prostu jakoś to tak razem bez zadnego rozroznienia płynie (ten wers) a dziwnie. ale słowa dobrane świetnie,całość świetna, wyszły Ci bardzo te dwa dzisiaj,ba!nawet bardziej niż bardzo.buziak Smutasku

Opublikowano

podobają mi się trzy strofy, bo czytając wiersz przedzierałem się przez ciekawe rozwiązania, szczególnie w trzeciej strofie, a tu na końcu: jeszcze czasami mnie bolisz banałem w ryj. dedykacja (czy cośtam) jak najbardziej, ino ten koniec;/ nie wiem, nie podoba mi się i już. pozdrawiam.

Opublikowano

wiec,
jesli to ma byc poezja to musi byc czytelna,
nie tylko dla autora. dla mnie to rebus, taki
rodzaj wiersza bardzo zakamuflowanego;)
sebastian zapewne sie ucieszy - choc ja niestety
musialbym ze slownikiem poszperac to i tamto, owe
smaczki. ale,
fajny, nieco ironiczny imho,z 4 strofy wylazi banalik.
dedykowanych sie nie komentuje, ale dla mnie jest to
wierszyk z ironicznym przeslaniem;)
albo pouklada sie ten wersz od nowa albo do
szufladki, imho, oczywiscie bez urazy ;) hehe.
sama chcialas:D

Pozdrowka

ps. jeszcze tu zajze:)

Opublikowano

z ironicznym??
ja tu nie widzę krzty ironii!!

czy neuro nefro i orto - logiczne" jest ironiczne??
i czy naprawde nie można tego bez słownika zrozumieć??

naprawdę nie myślałam, że będzie to tak zagadkowe
sorry, ale Sebastian się nie ucieszy

pozdr/A.M.T

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...