Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
(zasługujesz na więcej niż dedykacja)



nie lubię niebieskich ścian
śmierdzą lizolem. metalowych rur
zimne - nie wypada tańczyć

(Ania bez nogi, mój chłopiec
w czerwonej czapeczce)

wszystkie te nefro neuro i onko
logiczne że nie
chcę zapomnieć

nie będę unikać łez
strzepywać z rzęs. wbrew
jeszcze czasami mnie bolisz
Opublikowano

wiersz ma swoją specyfikę
dobrze że nie lękasz się języka

pierwsza strofa do końca nie przekonuje
albo nie rozumiem, czegoś

pozdr.

Opublikowano

Oleńko,wiersz jest naprawdę dobry,ale..(wybacz że znów jakies ale ale od Ciebie jeszcze bardziej wymagam:)).. jeśli już wtrącasz znaki int. to może dobrze by wyglądało:
zimne - nie wypada tańczyć
?a może już się czepiam tylko...po prostu jakoś to tak razem bez zadnego rozroznienia płynie (ten wers) a dziwnie. ale słowa dobrane świetnie,całość świetna, wyszły Ci bardzo te dwa dzisiaj,ba!nawet bardziej niż bardzo.buziak Smutasku

Opublikowano

podobają mi się trzy strofy, bo czytając wiersz przedzierałem się przez ciekawe rozwiązania, szczególnie w trzeciej strofie, a tu na końcu: jeszcze czasami mnie bolisz banałem w ryj. dedykacja (czy cośtam) jak najbardziej, ino ten koniec;/ nie wiem, nie podoba mi się i już. pozdrawiam.

Opublikowano

wiec,
jesli to ma byc poezja to musi byc czytelna,
nie tylko dla autora. dla mnie to rebus, taki
rodzaj wiersza bardzo zakamuflowanego;)
sebastian zapewne sie ucieszy - choc ja niestety
musialbym ze slownikiem poszperac to i tamto, owe
smaczki. ale,
fajny, nieco ironiczny imho,z 4 strofy wylazi banalik.
dedykowanych sie nie komentuje, ale dla mnie jest to
wierszyk z ironicznym przeslaniem;)
albo pouklada sie ten wersz od nowa albo do
szufladki, imho, oczywiscie bez urazy ;) hehe.
sama chcialas:D

Pozdrowka

ps. jeszcze tu zajze:)

Opublikowano

z ironicznym??
ja tu nie widzę krzty ironii!!

czy neuro nefro i orto - logiczne" jest ironiczne??
i czy naprawde nie można tego bez słownika zrozumieć??

naprawdę nie myślałam, że będzie to tak zagadkowe
sorry, ale Sebastian się nie ucieszy

pozdr/A.M.T

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...