Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Transcendencja

Leonard Tall
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Leonard Tall

Leonard Tall

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

"- Sursum corda
- Habemus ad Dominum"


niebieskie
szkła wieczorów
wystarczą
za wszystko

jak na wieży babel
nowych konstrukcji

metalowy anioł
światła
zwiastowań obrazów

- starzy bogowie
nie maczali w tym palców
przykuli się sami do skał
kaukazu
czekając -

jak szum wielu wód
codziennej piędziesiątnicy
dziennik
wieczernik

Sceptic

Sceptic

Opublikowano
Opublikowano

Ja widzę w tym zlepek kilku dobrych pomysłów, z których najlepszy to metalowy anioł światła (ja sobie to tłumaczę tak: nad każdym sztucznym źródłem światła jest na ogół jakaś metalowa obudowa, a więc nad światłem jest zawsze metalowy anioł - jeśli nie taki miałeś zamysł, to nie wyprowadzaj mnie z błędu, bo bardzo miło mi się w nim tkwi).

Minusy to zdecydowanie za chuda wersyfikacja oraz... całość. Montaż tych ładnych pomysłów jawi mi się jako nieudolny czy wręcz mierny. Za tym wierszem tak naprawdę nic głębszego, grubszego, nie stoi. Czyżby pisany na chypcika? No i - jak dla mnie (uprzedzę - wiem dobrze, co to znaczy transcendentny, nawet wiem co to znaczy immanentny i znam filozoficzną - jako przyszły student filozofii - podbudowę tego słowa) nie ma dostatecznego związku między treścią a tytułem.

Leonard Tall

Leonard Tall

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Sceptic nie wyprowadze Cię z niczego bo nie lubie wyjaśniać swoich tekstów :)

[quote]zdecydowanie za chuda wersyfikacja

chciałem spróbować tego "ściśnięgego gardła" Różewicza a poza tym myślę, że przesycenie słowami"zagada" treść tekstu. A czy nic grubszego nie stoi hmm... powiem tylko tyle, że całość oparłem (starałem się oprzec :)) na łańcuchu niebieskich szkieł wieczorów --> wieży babel --> metalowych aniołów --> codziennej piędździesiątnicy i przez to scharakteryzować (nową) transcendencje. Dzieki za przeczytanie i koment. pzdr .

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Claire
      Brokat jesieni

      Przez Claire · Opublikowano

      przygarnij mnie czule jednym ruchem ręki wśród poezji oplecionej wstążkami zatopionej w palecie czerwieni poprowadź dłoń łagodnie aksamitnym szlakiem rytm oddechu niecierpliwie przerywaj wargami szeptem rozniecaj ogień wilgocią przetkany chłodem szmeru pohamuj fale krwi rozgrzanej obsyp nas brokatowo zanim w noc odpłyniemy skąpani w potoku deszczu rubinowej jesieni        
    • andrew
      jesienią

      Przez andrew · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz Ślicznie  Rano spoglądam na Czerwone Wierchy.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru 
    • Konrad Koper
      Zegar

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Zegar urzeka melodyjką i odtworzoną dykteryjką, a dołączone jaskółki są bajką.  
    • Somalija
      ***

      Przez Somalija · Opublikowano

      myślę o tobie całym ciałem  o niej o nas dzień i noc   płynę za tobą całą sobą  bez przerwy na wytchnienie    świecę srebrem przegubów  otwartego pocałunku    z każdym oddechem uda nabierają drżenia  z każdym zbliżeniem usta czerwieni             
    • Tectosmith
      Przed świtem

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      Gdybym miał wybierać po prostu nie urodziłbym się nigdy. No, ale gdybym jednak był zmuszony bo karma, przeznaczenie, jakiś bóg; wymyśl sobie powód; to zmieniłbym nie jedno, ale dwa wydarzenia ze swojego dzieciństwa. A już dalej poradziłbym sobie ze wszystkim. No, ale jednak się urodziłem, jednak doświadczyłem i wcale sobie nie poradziłem. Tak mi się kiedyś wydawało, że prę do przodu, że  będzie lepiej, ale życie po wielu latach kazało mi zweryfikować to "wydawanie się".  Gdyby te dwie rzeczy się nie wydarzyły, to...  Rozmyślania przerwała... cisza...  Głucha, niema i mroźniejsza niż arktyczne powietrze cisza.  Ostrożnie przesunąłem palec na spust Raka. Nie odbezpieczam, bo nigdy nie jest zabezpieczony. W tym świecie nie ma czasu na zastanawiania się i ostrzeganie kogokolwiek o intencjach; Albo ja, albo oni, albo zmutowana natura.  Nie otwieram oczu, bo noc jest tak ciemna, że nie widać nic na wyciągnięcie ręki. Staram się nie poruszyć pod plastikowym brezentem, żeby nie zaalarmować nikogo i niczego jakimś szelestem.  Leżę na prawym boku. To trochę niewygodnie, żeby pomóc sobie na czas bronią palną, ale kiedy leżę na lewym to słyszę bicie własnego serca... Taka ciekawostka.  Bardzo uważnie wsłuchuję się w ciszę. Jak to się stało, że nagle nie ma najmniejszego podmuchu wiatru?  Pieprzone zbiegi okoliczności. Nienawidzę tego bo wiem, że to początek kolejnych kłopotów. Zawsze jest tak samo, najpierw jest cisza albo w otoczeniu, albo w umyśle a później trzeba działać i to nie w rękawiczkach.  Jest!  Wyławiam delikatny szelest z głuchego mroku. To nie człowiek, ludzie są bardziej hałaśliwi, ale to wcale mnie nie uspokaja, bo na człowieka wystarczy jeden strzał z broni, ale nie na te bestie! Tak jakby wiedziały, że w smolistej ciemności nie da się celować...  Nie ruszam się. Czekam aż poczuję oddech na twarzy i ten cholerny smród...  Czekam...

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...