Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Lubię wchodzić tutaj i obserwować to z ukrycia. Fosforyzujące aleje parków, a w nich wtulone w siebie spojrzenia i dłonie drżące od czegoś nowego. Ciemne zaułki, które nie mają sił iść. Wyziewy i wyrzuty zatroskanych ulic. Zimne i ciemne okiennice, opętane chęcią latania. Puste kamienice, które już skoczyły. Zasłony trzepoczące na wietrze, w geście pożegnania.

Tutaj wysuszone szkielety much pokrywają stoki lasów. Poprzez szczeliny pustoszeją poddasza i strychy pachnące żywicą. Staram się szpiegować szlaki i zapamiętywać zwyczaje nietoperzy.

Ich czarne kontury parabolicznie wznoszą się i opadają w pogoni za owadami. Wznoszą się i opadają. Cienie trzepoczą skrzydłami w pomarańczowym schyłku dnia. Urzeka mnie pierwotna linia życia. Ściągam ten ich martwy wzrok. Wzrok pusty i mądry. Bo przecież wzrok ślepców nie stawia pytań.

I chciałbym znać tyle odpowiedzi.

Czasami jak spojrzenie Słońca zza drzew prześwietla mnie myśl, że chcą pogłaskać mnie po włosach.

Ponad miastem umarł kolejny dzień. Ciemność odsłoniła wreszcie te błękitne harce zjaw, na które czekam tu za każdym razem. Kryształowa mgła wznosi się nad stawami jakby sączył się rechot żab. Rośnie wyżej rodząc nowe chmury i stopniowo wysysa deszcz z okolicznych pól. Ktoś odłączył nocne zasilanie. Mokry księżyc pobladł za ścianą i tylko trzeszczące latarnie miast rozświetlają deszcz. Gram z nim w chowanego.

Chłodny oddech duchów nocy porusza krainą deszczowców, a sen zaczyna wypełniać domowe otchłanie. Lubię to obserwować. Ciągle tu jestem i uporczywie patrzę w cienie pokoju. Lunatycznie zejdę stąd i będę śnił pod Twoim oknem.

Opublikowano

Patryku, witamy na prozie.
bardzo dobry debiut, choć tekst odbieram bardziej jak poezję niż prozę :). ale
nie kłócę się o formę, bo ostatnio pewien poeta mi powiedział, że obecnie nie istnieje
wyraźna granica pomiędzy tymi gatunkami.

więc + ulubione city

zdrówka i serdeczności Espena Sway :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...