Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w wapiennych skałach zatopione baśnie
dawne legendy kształtują spojrzenie
trzeba tu umieć uważnie popatrzeć
bo pod nogami skarby mogą leżeć

poprzez stulecia kropla drąży skały
rzeźbiąc w kamieniu jak artysta dłutem
lecz mimo wszystko dzieło to nietrwałym
pod zębem wiatru zaczyna już kruszeć

ponad przepaścią przerzucone mosty
łączą dwa brzegi niczym klamra wieki
wystarczy tylko bez strachu nań wkroczyć
i w kraju marzeń być innym człowiekiem

23.05.06r.

Opublikowano

Tymczasem przenoś moja duszę utęsknioną
W te malownicze dolinki
gdzie kamienie białe, mchem porośnięte
na nich z rzadka kepy trawy siedzą...


dzięki za małe przeniesienie w ten ukochany krajobraz, który daleko, oj daleeko....

Opublikowano

Pięknie namalowany obraz niewspółczesną techniką.

Może dlatego troche drażni wypełnianie sylab, w nawiasach to co uważam za zbędne.
lecz (mimo wszystko)
wystarczy (tylko) bez strachu

Doszedłem do etapu, na którym wydaję mi się że poezja polega na skreślaniu słów i możliwej ich oszczędności. Ale mimo tej lekkiej 'rozrzutności' wiersz nie przestaje się podobać :)

Pozdrawiam ciepło
Coolt

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Miło mi Jarosławie,że udało mi się przenieść Cię choć na chwilkę w te piekne i malownicze rejony :))
Dziękuję za wizytę i miły komentarz :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Cieszę się bardzo,że choć na chwilkę przeniosłam Cię na te skałki :)
Dziękuję za komentarz i odwiedziny :))
Pozdrawiam ciepło :))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • przymierzasz samotność jak sukienkę, obracasz się powoli sprawdzasz, czy nie uciska w ramionach, czy dobrze leży włożyłaś ją i już wiesz - uwiera cię w serce rozumiesz, że nic nie pasuje idealnie, szczególnie to, co ma zostać z nami na zawsze   uszyta jest z twoich milczących rozmów, niewysłanych wiadomości, z dłoni, która nie wie, gdzie dotknąć rozumiesz już, że nie można zakładać pod nią wspomnień — od razu zaczynają uwierać. i nie mówisz, że ci w niej lekko, bo każda samotność ma podszewkę z ołowiu na początku wygląda jak suknia wieczorowa, potem kurczy się w piżamę, która wcale nie grzeje wyglądasz w niej tak, jakbyś czekała, aż ktoś zdejmie ci z ramion ten ciężar
    • @Berenika97  Dziękuję Ci Berenika, to wiele dla mnie znaczy. 
    • @TectosmithSamemu jest trudno, ja wspierałam i już jest dobrze, a właściwie bardzo dobrze. Życzę dużo zdrowia  i ...  pięknie, wrażliwie  piszesz - więc wielu wierszy. 
    • Motto: Raz Mozarta bawiącego w Pradze obsypały z kominka sadze. Fakt, że potem, w ciągu pół godziny, wymorusał aż cztery hrabiny, jakoś uszedł biografów uwadze. W. Szymborska   Raz do Erazma z Rotterdamu we śnie szeptała dama, że da mu. Mruczała wdzięcznie: "Erazmie, weź chociaż jeden ty raz mnie. Raz nie zeszpeci twego biogramu".   Gdy F. W. Nietzsche bawił w Kordobie, choć już w dojrzałej życia był dobie, widząc contessy cud oblicze, krzyknął radośnie: "Ja pierniczę, resztę ma także niczego sobie".   Spotkał Goethe za młodu w Frankfurcie jak elf zwiewną dziewczynę przy furcie. Chociaż nie jest nam znane, co się działo nad ranem, romantyzmu powstanie skwitujcie!   Gdy pewną Japonkę pokochał Lennon w odstawkę poszedł i  Platon i Zenon. Kiedy na Yoko zawiesił oko wyznawcą buddyzmu został i zen on.  
    • @Berenika97Nie, nie pisałaś mi. Nie znamy się jeszcze dobrze. Takie uczucia nie są mi obce bo od ponad dziesięciu lat choruję na depresję. Jakoś musiałem sobie ze wszystkim poradzić samodzielnie.   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...