Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pod stertą śmieci leży twój przyjaciel
drąc judaszowe papirusy
obala mity
obrywa od szczęścia tragedią

w jego ogrodzie rosną głowy
letnich jeszcze topielców
zignorowanych koszmarów nocnych

lubię odpadki
mają w sobie coś ze szlachetności
odrzuconej duszy

Opublikowano

Dusza - to jest dla mnie słowo, które doprowadza mnie do rozpaczy. Bo czym jest ta dusza ? Jak ktoś mi odpowie dokładnie, pzrestane sie wreszcie czepiac. Bo dlaczego np. nie duch ? (raz mi odpisano, że dlatego nie duch, bo duch straszy)
Dalej - użycie symbolu Judasza - w dodatku - skąd u niego papirusy ? Jakoś to z niebios skojarzenie.
Nie przechodzi mi tym razem, ale zaznaczam - tym...
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tutaj dusza to ogólnie wnętrze człowieka

rozumiem, że wiersz jest niezrozumiały, szkoda... musze zaliczyć go do nieudanych, bede musiała nad nim popracować- jesli warto :)

dzieki za opinie, pozdrawiam, frrrr ;)
Opublikowano

a jesli dusza nie jest szlachetna?
wiersz ma to do siebie, ze mozna go interpretować na miliony sposobów
jeśli dla ciebie jest on zrozumiały...po cóz go rozjaśniać i przemalowywać pod oczekiwania innych?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Papirusy, to manuskrypty pisane na papirusie w formie zwojów. Zawierają fragmenty Ksiąg NT (II-VI w.)-może wśród nich być ewangelia Judasza.
Tyle w kwestii symbolu ;), a co do wiersza - absolutnie go nie rozumiem, choć bardzo się staram.

Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tutaj dusza to ogólnie wnętrze człowieka

rozumiem, że wiersz jest niezrozumiały, szkoda... musze zaliczyć go do nieudanych, bede musiała nad nim popracować- jesli warto :)

dzieki za opinie, pozdrawiam, frrrr ;)

Spokojnie, daj poczytać. Jest w tym wierszyku coś. Wrócę, pozdrawiam, Stefan.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tutaj dusza to ogólnie wnętrze człowieka

rozumiem, że wiersz jest niezrozumiały, szkoda... musze zaliczyć go do nieudanych, bede musiała nad nim popracować- jesli warto :)

dzieki za opinie, pozdrawiam, frrrr ;)

Spokojnie, daj poczytać. Jest w tym wierszyku coś. Wrócę, pozdrawiam, Stefan.

:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...