bez świateł i tuneli

[hania szelka]

zapadłam się niespiesznie
w pogodny wrześniowy dzień
wytrącona świadomości
uległam duszącej ciszy

na ogół majaczę w kolorach
tylko bliskie twarze blakną
w mokrych oczach tłumią strach
choć tak bardzo staram się uśmiechać

czuję gdy przychodzi pełen obaw
może już i jednak dziś odpowiem szeptem
widzę jak się stara być spokojnym
a ja leżę taka pusta drętwa wściekła

bo pamiętam jak potrafił buchać ogniem
i obrażać się na cały podły świat
dziś mi przyniósł bukiet małych żółtych kwiatów
których znów nie mogę przyjąć jak by chciał

[czarna]

coś jest w tym wierszu, coś co mnie przyciąga
może przydałoby się go trochę ociosac, wypolerować, ale ..biorę go w dłonie takim jaki jest i...czytam

[hania szelka]

dziękuję