Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

za Murowanką, gdzie przełęcze z piachu
wzrastają w szczyty, które wiatr wyklepał,
kokosi w niebo, chmurom dla postrachu,
wzgórze, co z dawna zwą tutaj Sobiepan,
bo nijak z resztą odkąd pamięć sięga,
ot, może jaki z wyniosłości bękart,

bo kiedy wszystkie górki w zwartym chwoście,
ta, jak z durszlaka, cedzi nawet ściółkę,
a kłącze w łąki otwiera na oścież
i toż na przekór albo w jaką bójkę
chciałaby popaść z całą okolicą,
ot może jeszcze jej tam i „bóg wi co”,

bo wiatr się boi i co z góry spadać
i przejść tuż obok, ot, zamurowało
kiedyż i słonko i każdemu biada
choćby przypadkiem porzucona gałąź
zsycha i niknie, stąd iść mi, a gdzie tam,
ot, może jeszcze, co wybździ Sobiepan.

----------------------------------------------
od autora:
Sobiepan – (pow. przasnyski) 4 km na zachód od Żelaznej, w dużym kompleksie lasów na
wydmach znajduje się okazały budynek leśniczówki Murowanka. Przed wojną było tu
nadleśnictwo państwowe Pruskołęka. W pobliżu malownicze szczyty i przełęcze
wydmowe. Najwyższy szczyt Sobiepan o wysokości 139 m n.p.m.. 4 km dalej za
Murowanka znajduje się duża wieś Olszewka położona wśród bagien nad Orzycem.

  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano

To jest dobry wiersz na ćwiczenie dykcji. Niestety trudność jaką sprawia mi czytanie tego wiersza przesłania mi ten piękny obraz. Co nie zmienia faktu, że malowniczo i jak wiesz rymowane to moje ulubione :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...