Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 40
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Się pan nie mondrz i się pan nie posługuj rusycyzmami ("póki co").

[błendy specjalne]

P.

A co do wiersza - powiem tak. Temat banałek, tytuł banałek, ale wykonanie mistrzowskie. Bo nie każdy zrobi z czegoś, co było już roztrząsane tysiące razy, coś, co można przeczytać "ze smakiem". Dobrze że w dziale Z, bo na ten dział zasługuje. Ci, co się wymądrzają, niech spróbują napisać o czymś "wyświechtanym" (w sensie, że temat wyświechtany) w sposób przynajmniej tak dobry jak autor tego wiersza.

Pozdrawiam.

rusycyzmami? a to w ramach argumentu za ? wolna polska? prosze bez herezji. przypominam ze oceniamy utwor a nie komentujacych.

i prosze sobie darowac (jesli juz do mnie zostal ten post skierowany CI CO SIE WYMADRZAJA )infantylna arumentacje pod tytulem:

"A co do wiersza - powiem tak. Temat banałek, tytuł banałek, ale wykonanie mistrzowskie. Bo nie każdy zrobi z czegoś, co było już roztrząsane tysiące razy, coś, co można przeczytać "ze smakiem". Dobrze że w dziale Z, bo na ten dział zasługuje. Ci, co się wymądrzają, niech spróbują napisać o czymś "wyświechtanym" (w sensie, że temat wyświechtany) w sposób przynajmniej tak dobry jak autor tego wiersza."

bo to nawet nie smieszy a traci zalosnoscia!
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tak, miedzy innym do pana kierowałem te słowa. A argumentację trzeba zrozumieć, ja nie widzę tam nic infantylnego. Zazwyczaj tak mówią osoby, które nie posiadają kontrargumentów.

-----------------------
"Bo nie każdy zrobi z czegoś, co było już roztrząsane tysiące razy, coś, co można przeczytać "ze smakiem".

"Ci, co się wymądrzają, niech spróbują napisać o czymś "wyświechtanym" (w sensie, że temat wyświechtany) w sposób przynajmniej tak dobry jak autor tego wiersza." - niech pan spróbuje.

Aha, jeśli już mowa o "pożal się, Boże" komentarzach, to proszę uważniej przeczytać swój skierowany do mnie i - poza atakiem, że niby moje argumenty są infantylne i jakieś tam - znaleźć - choć jeden - sensowny argument.

Naraska.

wiec pytam w ktorym miejscu ten tekst wychyla sie ponad banal? gdzie jest jego oryginalnosc? w tym " ze smakiem" no prosze Pania, prosze nie mydlic oczu ludziom
Pani argumenty nie sa infantylne bo nie Podala Ich wcale, "ze smakiem" to dla mnie nie jest argument

pozdrowka
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tak, miedzy innym do pana kierowałem te słowa. A argumentację trzeba zrozumieć, ja nie widzę tam nic infantylnego. Zazwyczaj tak mówią osoby, które nie posiadają kontrargumentów.

-----------------------
"Bo nie każdy zrobi z czegoś, co było już roztrząsane tysiące razy, coś, co można przeczytać "ze smakiem".



"Ci, co się wymądrzają, niech spróbują napisać o czymś "wyświechtanym" (w sensie, że temat wyświechtany) w sposób przynajmniej tak dobry jak autor tego wiersza." - niech pan spróbuje.

Aha, jeśli już mowa o "pożal się, Boże" komentarzach, to proszę uważniej przeczytać swój skierowany do mnie i - poza atakiem, że niby moje argumenty są infantylne i jakieś tam - znaleźć - choć jeden - sensowny argument.

Naraska.

wiec pytam w ktorym miejscu ten tekst wychyla sie ponad banal? gdzie jest jego oryginalnosc? w tym " ze smakiem" no prosze Pania, prosze nie mydlic oczu ludziom
Pani argumenty nie sa infantylne bo nie Podala Ich wcale, "ze smakiem" to dla mnie nie jest argument

pozdrowka

Hej, adwersarzu/ko, banałów nie ma przecie.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A jeśli powiem, że jako całość banałem nie jest? Więc: tekst wychyla się ponad banał w każdym miejscu, ech.
Podziedz, gdzie ty widzisz banał?

Dz, i_e za obronę prostoty. Swoją drogą, masz zajebisty pseudonim, pozdrawiam, Stefan.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a ty byś chciał po czym?

nie przypominam sobie zebysmy razem wodke pili

Zatem Błagam Pana o wybaczenie, tę impertynencką uwagę pragnę wymazać z mej pamięci i ufam, że tak szlachetna osoba jak Pan, okaże wyrozumiałość dla prostej kobiety, która nie umiała rozpoznać wśród Pańskich nieuprzejmości, owej nuty wielkopańskiej, która wskazywałaby, iż wypada odnosić się do Pana z czcią należną osobom wyżej urodzonym.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A jeśli powiem, że jako całość banałem nie jest? Więc: tekst wychyla się ponad banał w każdym miejscu, ech.
Podziedz, gdzie ty widzisz banał?

ok po krotce bo widze ze dyskusja zbacza na niskie tory:


płacz

płaczesz
nie płacz wiosną
ani latem
może jesienią
kiedy chryzantemy

miłość nie marznie
jest tylko
zamyslona

dotykaj ziemi
zielonym warkoczem
i mnie srebrzystym
kiedy biało

moja wierzbo


pierwsza strofa 2 powtorzenia, ze o tytule nie wspone
dalej zwykla wyliczanka z ktorej nic nie wynika - merytorycznie nie wnosi nic - plus chryzantemy motyw wielorazouzyty.

kolejna strofa. nie wiedze nic wspolneo z pierwsza strofa, brak jakiegokolwiek logicznego polaczenia, a i jeszcze pl ma wniosek ze nie marznie milosc (kolejny wielorazonapisany)
podsumowanie - steofa tracaca patosem

iostatnia stofa bazuje na dopelnieniach

"moja wierzbo" niby to pointa ktora jest jednozmnaczna, kawa na lawe - nie mowie ze prostacko ale zbyt wprost i naiwnie.

to sa moje argumenty po krotce.
pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie przypominam sobie zebysmy razem wodke pili

Zatem Błagam Pana o wybaczenie, tę impertynencką uwagę pragnę wymazać z mej pamięci i ufam, że tak szlachetna osoba jak Pan, okaże wyrozumiałość dla prostej kobiety, która nie umiała rozpoznać wśród Pańskich nieuprzejmości, owej nuty wielkopańskiej, która wskazywałaby, iż wypada odnosić się do Pana z czcią należną osobom wyżej urodzonym.

prosze sie nie silic i nie stylizowac intelektualnie, powiedzialem krotko prosto, wodki nie pilismy ze soba, nie jest Pani ani smieszna ani nie przejawia tym postem blyskotliwosci.pzykro mi. marna ironie schowac sobie w kieszen prosze.
Opublikowano

Uważam, że tekst słaby, chodź niby gdzieś słowem się bawi, to jednak prostolinijny. A forma jakby nieprzemyślana... Do tego dochodzi kursywa - cytat to, czy słowa jakie? i zamyslona, czy zamyślona miało być? Bo tekst krótki, to o literówkę powinno być trudno, a brak polskich znaków w tym miejscu nie specjalnie się tłumaczy. Pozdrawiam!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zatem Błagam Pana o wybaczenie, tę impertynencką uwagę pragnę wymazać z mej pamięci i ufam, że tak szlachetna osoba jak Pan, okaże wyrozumiałość dla prostej kobiety, która nie umiała rozpoznać wśród Pańskich nieuprzejmości, owej nuty wielkopańskiej, która wskazywałaby, iż wypada odnosić się do Pana z czcią należną osobom wyżej urodzonym.

prosze sie nie silic i nie stylizowac intelektualnie, powiedzialem krotko prosto, wodki nie pilismy ze soba, nie jest Pani ani smieszna ani nie przejawia tym postem blyskotliwosci.pzykro mi. marna ironie schowac sobie w kieszen prosze.
hehe
czuję się zmiażdżona

pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Z jednym się zgodzę. Tytuł należy zmienić, napisałem to już zresztą wcześniej, żeby nie było, że nagle pan nakierował mnie na tę drogę.
Powtórzenia? Gdyby nie liczyć tytułu, to "płaczesz, nie płacz wiosną" - to subtelne rozpoczęcie miniaturki, i powtórzenia są tu jak najbardziej na miejscu. Nie rozumiem uprzedzenia do powtórzeń? "Pierwsza strofa 2 powtórzenia" - zero argumentów przemawiających za tym, że powtórzenia są nie-na-miejscu, lecz jedynie "2 powtórzenia", jakby był to argument sam w sobie. Przecież widać wyraźnie, iż jest pan uprzedzony do nich. Równie dobrze mógłbym gdzieś napisać "o, metafory dwie!" - czy to argument?
Zresztą, kto powiedział, że powtórzenia są złe?! Tym bardziej, że są tylko na początku i to jest jedno (!) powtórzenie, takie wprowadzające. Można by przytaczać dziesiątki wierszy znanych poetów, którzy używali większej liczby powtórzeń.


A właśnie, że wynika! Wyliczanka jest dalszym, logicznym rozwinięciem wstępu. Nie wiem, czego się pan doszukuje w zwykłej miniaturce, w wyliczance. Tego, że Pan Stefan zawarł tu prawdę o naszej przyszłości, czy tego, że zaszyfrował przyczynę głodu na Ziemi? Toż to zwykła miniaturka tylko! A chryzantemy - może i motyw "wielorazoużyty", ale cóż z tego, skoro tu jest w tak taktowny sposób wpleciony? To raczej na plus wiersza, nie na jego minus.


Jest to osobista, poetycka refleksja autora. Patos - pan wybaczy, ale nie widzę. "Brak jakiegokolwiek logicznego połączenia" - a czy zauważył pan pochyloną kursywę, która właśnie o czymś takim może dowodzić?? Że jest to odrębna myśl??


Hę?? No i?! Czyżby uprzedzenie, jak w przypadku powtórzeń...? A argument, mości panie?
Przeca ta strofa najlepsza jest! Mogłbym (gdyby mi się chciało) znaleźć dziesiątki wierszy pisarzy bardziej znanych, którzy też opierali się na dopełnieniach. I w 3. strofie podoba mi się jeszcze przejście z 1. na 2. wers: "dotykaj ziemi zielonym".


Teraz zostało już tylko "wierzbo". Uważam, że nie jest naiwnie, bo, gdyby usunąć "wierzbę" z końca, czytelnik mógłby się nie połapać, o co właściwie chodziło autorowi. I dobrze, że jednoznacznie, dobrze że w pioncie wspomnienie o wierzbie, a nie już w tytule (który winien być chyba zastąpiony trzema "***").

Aha, pewnie i tak, uznasz, że moje argumenty są infantylne, ale ja ich nie zmienię. To moja racja, której/którą (?) bronić muszę.

Mimo wszystko dał pan za mało argumentów, albo są one bardzo wątłe (szczególnie te z powtórzeniami i dopełnieniami), ale szanuję pana zdanie. Wiem pan, nikt się nie będzie kłócił, że jest to majstersztyk, bo nie jest, ale nie mogę też powiedzieć, by ta miniaturka była kiepska. Jest dobra. Poza tym napisać dobrą miniaturkę na taki temat nie każdy potrafi. Ponadto - czy nie jest dobrze czasem uciec w świat prostoty?
Tak wogóle wydaje mi się, że polemika jest zbędna, bo jednemu do gustu przypadnie, drugiemu nie, a "o gustach się...". Jedyne nad czym można się rozwodzić, to wersyfikacja, to ewentualnie niepotrzebny patos (którego tu nie widzę), to błędy gramatyczne, to nielogiczność, to forma itd. sratatata, ale to wszystko jest tutaj w porządku.

Pozdrawiam.
Jestem bardzo rad ze słów Twoich, dz, Stefan.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Się pan nie mondrz i się pan nie posługuj rusycyzmami ("póki co").

[błendy specjalne]

P.

A co do wiersza - powiem tak. Temat banałek, tytuł banałek, ale wykonanie mistrzowskie. Bo nie każdy zrobi z czegoś, co było już roztrząsane tysiące razy, coś, co można przeczytać "ze smakiem". Dobrze że w dziale Z, bo na ten dział zasługuje. Ci, co się wymądrzają, niech spróbują napisać o czymś "wyświechtanym" (w sensie, że temat wyświechtany) w sposób przynajmniej tak dobry jak autor tego wiersza.

Pozdrawiam.
i-e i tu cię podziwiam, masz rację, świętą rację, bo mówić o czymś zwyczajnym tak ładnie nie kazdy potrafi, a mondrych jest "wieló"
Stefanie, piękny i myślący ten wiersz, co to nie tylko o drzewie mówi ale o przemijaniu, pozdrawiam ciepło ES

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Bożena De-Tre Z szacunkiem schylam głowę :) Wszystkiego pięknego :)
    • @Migrena Mam „ wrażliwcom” co wiedzą jak smakuje kawa o poranku….niech płynie wszystko-:)od

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      życzę….
    • Piłaś siebie z jego ust jakby każde słowo było toastem. Był zachwycony – do pierwszego haustu. Potem już tylko pił. I pił. Nie rozróżniał roczników, nie czytał etykiet. Szukał ciężaru w ciele, nie w tym, co dojrzewało latami. A ty – dumna jak burgund w kryształowym kieliszku – stałaś się wodą w plastikowej szklance. Nie dlatego, że przestałaś błyszczeć. Lecz dlatego, że on patrzył tylko przez szkło.
    • @Annna2Bardzo dziękuję! Masz rację  - Człowiek poraniony w dzieciństwie, często nie może się odnaleźć w dorosłym życiu. 
    • Zacząłem od rekonesansu - począłem subtelnie zataczać wokół niej kręgi, przyglądając się jej z każdej strony, uważając, aby przypadkiem nie pokazać mojego zainteresowania. Uważałem wtedy naszą domniemaną bliskość za dosyć intymną, za delikatną i gotową do rozsypania się w drobne kawałki pod nieuważnymi, obcymi dłońmi, ponaglającymi ruchami nie cierpiącymi subtelności. Dopiero potem skojarzyłem te spacery z orbitowaniem, choć byłem raczej księżycem (a ona nie była słońcem!), bowiem o ile pozwalała mi na to okazja, moją twarz cały czas kierowałem ku niej, starając się łapać wszystkie refleksy, które mogły mi rzucać poroztrzaskiwane szyby, czy fragmenty gołej blachy. Nie zliczyłbym ile takich okrążeń zdołałem wykonać przed powrotem do domu, lecz pewny byłem wszystkich uzyskanych informacji - całkowicie pustej framugi po oknie na parterze, idealnego miejsca na wtargnięcie do środka, otoczonego z trzech stron samą fabryką, tworzącą w tym miejscu odrobinę prywatności, z dala od pustych przechodniów jak i wścibskich oczu lokatorów przyległych do niej bloków. Następny tydzień spędziłem na wyczekiwaniu - w drodze do szkoły nadal ją mijałem, tym razem bez tak wcześniej nierozłącznego ze mną wstydu, obnażyłem się już przed nią, byłem już w pełni winny dokonanej myślozbrodni, która już w sobotę miała stać się czynem. Siedząc w ławce starałem się zadowolić rudymi włosami koleżanki siedzącej dwa rzędy przede mną, nawet starałem się docenić jej urodę, to jak słońce wpadało jej we włosy, lecz zacząłem brzydzić się tym, jak starałem się zastąpić nasze uczucie takim substytutem, brzydziłem się moją młodzieńczą naiwnością, myślą, że będę mógł doznać tej samej przyjemności w ramionach byle dziewczyny, że próbuję sprowadzić namiętność bliskiego kontaktu z istotą tak skomplikowaną jak ona do czystej sensacji dotyku.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...