granica

[bebetka b]

Pomału dochodzę do granicy Świadomości jeszcze chyba dwa kroki..
Bezmyślnie straci sens zniknie rozbite na szczątki marnie dogasające w Otchłani Mądrości
stłamszone upadnie nie wydawszy jęku zamknie zbolałe oczy
Bez-tęsknota znajdzie oparcie w labiryncie Dwóch Półkul
nabierze odwagi i wzniesie dumnie głowę
Będzie panoszyć się zawładnie kruchym sercem
pozbiera je połączy na nowo

Pewnej nocy obudzę się i będę bliżej niż dalej czterech Zmysłów Świata
Zatańczę nad przepaścią Bezmiaru
I bezmiernie wolna powtórzę
Nie kocham nikogo i niczego