Nicość

[Antoni Slawbicki]

upojony niezwykłością twoją
modliłem się
prosiłem o śmierć lub o ciebie
nie były to słowa na wiatr rozsiewane
bo sen przerywany, bezsenność nad ranem
ogień palący od środka
bezsilność
czy znasz ten stan ducha
gdy duszy cierpienie niepokój wprowadza
świadomość, że klamka zapadła
że nic się nie zmieni
że tak jak jest pozostanie
że raj utracony
że ust twoich nigdy
że nigdy już

modliłem się
Bóg był daleko
ja też zbyt daleko odszedłem
bezwiednie, bezwładnie
bez celu
nicość nastała
nicość modlitwy owocem

[Michał WIsniewski]

Milośc jest zawsze odwieczna walka uczuc w twymm wierszu jest przedstawiona jako modlitwa do niej , pieknie