Pijane rozmowy do siebie

[Matylda Ber]

Siedzę na krześle i nabieram w ciało stan,
gdy kark przestaje być niewolnikiem,
a w teatrze wielki aktor- on gra, jeszcze ściera szminkę
z moich wykorzystanych ust.

Można powiedzieć, że uwielbiam ten stan,
że chodzę nieostrożna (jakby nie zrodzona z kobiety),
tam gdzie ciało na czworakach się skrada,
i z głową na ziemi popada w sen.

Kiedy się we mnie wszystko uspokoi,
stoczę się z krzesła pod zamknięte drzwi,
popatrzę jeszcze raz na niego, w płochliowości,
i ścierpnie mi ciało po szyję.

Może by się uśmiechnąć na koniec końca,
nawet jeśli nienaturalnie,
bo na stole puste podskakuje szkło, już dość mam,
wkrajania w żyły jego obrazu, zmieszanego
z nieprzypadkową ilością alkoholu.

[Stanisław Kamykowski]

pirwsza ok, druga (może przez "stan") staje się powtórzeniem, trzecia poszła Ci jakby z rozpędu, zaś zwartą (mam nie odparte wrażenie) że pisałaś na siłę
jest coś ciekawego, ale trochę trudno się przebić przez niektóre-wydaje mi się- niepotrzebne zwroty, radzę jeszcze popracować i może trochę skrócić
pozdrawiam:-)

[Ewa Rajska]

a ja bym zostawiła pierwszą i czwartą, może trochę dopieścić (warsztat średni) i będzie cacy wiersz
a na razie trochę jest bee...

pozdrawiam ciepło
ER

[hania szelka]

siedzę na krześle i podobnie jak koleżanka nabieram w usta wina...
mimo to wiersz nie poruszył