prowincja świętości

[Atena]

w świętej ciszy
uwięzionej w tych ścianach od 300 lat
myśli uciekają
w pachnacą drewnem historię

wybacz święty Józefie
że wpadam tu ze swoją współczesnością
twoje drewniane anioły
którym czas i historia połamały skrzydła
już od progu każą jej milczeć

oczami dwudziestopierwszowiecznej codzienności
bezwstydnie dosięgam postaci świętego Walentego
tego Walentego od zakochania
i amerykańskiego święta

nieśmiałe spojrzenie mężczyzny
nieprzywykłego do ołtarzowania
krzyż, tulipany i nadpalone świece
przysłonięte zakurzonym czasem

cicha, skromna miłość
prawdziwa

Walenty
jak daleko ci do współczesności
która ukradła ci imię...

ora pro nobis

[zak stanisława]

podoba mi sie,

[Ewa_Kos]

Mnie też się podoba. Pozdrawiam serdecznie. E.K.

[fr ashka]

zapowiadało się ciekawie (2 pierwsze strofy), a potem już nic...

pozdr, fr.ashka ;)

[ewa_k]

anett zdecydownie jeden z lepszych wierszy Twojego autorstwa:*
ps. polubie chyba herberta;)