O świcie

[adam sosna]

W szuwarze wstają głosy – ptasie.
rozmodlone wiarą w lot ku nadziei błękitem miłości
powitane tęsknotą do piękna zmiłowania
w gestach sprawiedliwości do wiatru przytulone
ptaki.

Potrafię przebaczyć winy.
Chcę w imię: Matki, Ojca,
tych którym nie dana była
radość przeżycia, pokłonić się

przyszłości, prosząc by łagodnie
tuliła moje siostry, moich braci, mnie
do trwania w spadku myśli
pokoleń związanych wspólnotą.
Adam Sosna(2006.04.24)

[EWA_SOCHA]

Ja dziś mam jakieś dziwne skojarzenia, bo dwie ostatnie strofy z jakąś modlitwą sekciarską mi się kojarzą. pierwsza mi się podoba, zamieniłabym tylko słowo "miłość", póki co nie będę tłumaczyła dlaczego (bo obawiam się, że skończyłabym na stosie;)

pozdrawiam
eva

[adam sosna]

blisko
ale to z żadną sektą nic wspólnego nie ma
drugi wers pierwszej zwrotki jest bardzo ważny ze względu na trzy słowa
z których jedno wypaść by miało? Nie
"stosy" - mam nadzieję przeszłość

[EWA_SOCHA]

no dobra może 2 mniej sekciarska;)

[adam sosna]

dzięki

[zak stanisława]

bardzo ciepły wzruszający smutek- jeśli taki może być -tak czuję!
pozdrawiam ciepło

[adam sosna]

przecież to wiersz "religijny"
"wiara,nadzieja,miłość" - pierwsza zwrotka
a dwie następne - "Ojcze nasz"