Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie lubię szpinaku
kożuchy na zębach pamiętam wiszące
ryż z mlekiem mnie straszył
a skwarki z kiełbasy zwyczajnej
do tej pory budzą w nocy

pamiętam jak biała pani z kuchni
aluminiową łyżką waliła o garnek
ileż było wtedy kłótni
ktoś dostał mniej sosu
inny miał mokry talerz

wspominam również mielone
do tej pory nie wiem z czego były
ale ten smak i jajko sadzone
w żołądku wtedy
mistrzostwo świata zdobyły

bardzo różną kuchnię już jadłem
sam ponoć czasem potrafię coś pichcić
odróżniam zioła i różne przyprawy
znam jak co ma smakować
….
ale na kilka potraw wrócę do przedszkola

dedykuję: mojej głupocie

08.05.2006

Opublikowano

wspominam również mielone
do tej pory nie wiem z czego były-----( na pewno z domysłów)
ale ten smak i jajko sadzone----------(na kotlecie?na przystawkę)
w żołądku wtedy
mistrzostwo świata zdobyły----------( w ściganiu się do ube?czyli ubikacji)

śmaczny ten twój wiersz!- pozdrawiam ES

Opublikowano

Tematyka jak najbardziej! :) Miesiąc temu (może dwa) pierwszy raz od przedszkola skusiłam się na szpinak. Takie traumatyczne przeżycie to było, że musiało minąć ok dwudziestu lat bym dała drugą szansę szpinakowi :) Ten już był smaczny, może dlatego, że nie stanowił płynnej zielonej masy bez smaku :)
Co do formy - moim skromnym - nie wyszło najlepiej.
pozdr
Weronika

Opublikowano

Zahihiwałem się pod nosem, fajny i (wbrew treści:)
lekkostrawny wierszyk z zadumką na koniec.
Plus:)

ps. nie wiem właściwie czemu, ale do dziś, kiedy
czasem przechodzę obok takich stołówek,
to wciągam zapach nosem - bardzo go lubię,
tylko ten zapach...
Chyba pachnie swojskością i dzieciństwem.
Pzdr!

Opublikowano

cieszcie sie, że nie mieliście takiej paskudnej pomarańczorej masy płynno-kisielowatej, na którą pani z kuchni mówiła "marchewka gotowana"!!!
a wiersz wbrew pozorom o ważnej tematyce- wszak te straszne przeżyciz a przedszkola...-brrr...

pozdrawiam cieplutko!!!
ER

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta Bardzo dziękuję! :) Energii jeszcze mi nie brakuje, ale na jak długo? Tego nikt nie wie! :) Pozdrawiam.  @andrewBardzo dziękuję za ten piękny wiersz. Za te krople deszczu w betonowym świecie.                     Serdecznie pozdrawiam.  @Amber  Bardzo dziękuję! Ale mnie zaskoczyłaś takim oryginalnym porównaniem. Czyli fizyka i poezja to dawni kochankowie, którzy udają, że się nie znają. Siedzą teraz przy osobnych stolikach, wymieniają spojrzenia ponad menu, a kelner podaje im danie główne - kwanty z metaforą. :) @Annna2 Serdecznie dziękuję! Pozdrawiam. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Znalazł się znawca od siedmiu boleści. Gratuluję. 
    • niech cię nie unosi w przestrzeń bez dna, gdzie sucho i wieje chłodem. pomyśl razem ze mną o obrazach za blokadą, utajnionych, zdjęciach-półkownikach w głębokim archiwum, których nie widzimy z powodu działania najbardziej parszywej cenzury: złego czasu. a potem  – o metaforze-pokrace, co wyrodziła się z potrzeby opisania słodko śpiącego na fotelu, zwiniętego w kłębek Kryspina (chciałem tak na szybko stworzyć coś o kotach, miało być poetycko, ale naturalnie bez egzaltacji, dumałem, dumałem, nagle z podczaszkowego prądu wyskoczyło: "koty zwijają talerze"). cierpliwości, kochanie. oto przyszłość: naciskam guziczek, odsuwa się przegroda  – i wypadają kolorowe kadry nas dwojga. koty rozwijają talerze (przenośnia do śmiechu. przenośnia do innego świata).
    • @Tectosmith żeby cokolwiek napisać o inkwizycji trzeba mieć wiedzę historyczną a nie z memów na facebooku, bzdury piszesz kolego i nie na temat w dodatku

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       to zdanie powyżej dotyczy również Wiesława J.K. - brakuje wam panowie wiedzy historycznej,którą posiada Annna2
    • Powracam myślą w tamte czasy jak co roku w porze późnej jesieni kłosy zbóż znowu latem jakby ze złota się złocą na tych polach nowe ziarno się rodzi gwiazdy srebrzą się cichą tak spokojną nocą a przecież i słońce radosne też już wschodzi kiedy dzień co każde rano budzi się od nowa i jak ogień płonie gdy zachodzi czerwienią orzeł rozpostarł skrzydła już leci w stronę nieba to rocznica jest polska nasza listopadowa raduje się bardzo serce poety znów natchnione krwawiło tyle razy aż pozostały blizny na stole pachnie znowu bochen chleba zasnęli tylko snem wiecznym nasi bohaterowie pochowani w grobach u matki Ojczyzny historia dzisiaj ich oceni i o nich nam wszystko opowie Bóg w święty dzwon w dzień oznaczony uderzy dziękczynienia hymn dzisiaj za to mu śpiewamy nowe obrazy poświęcimy w rzeźbione misternie ramy za wiekowe ziemie które wróciły do Macierzy na zawsze tu pozostaną gdzie polskie powstało plemię    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...