powracasz z wiatrem

[EWA_SOCHA]

Tomkowi, który postawił kropkę

czasem jeszcze powracasz z wiatrem
płuca rozrywa nadmiar powietrza
i zaczynam topić się w silnej wichurze

niby nawet to nie myśli
czasem wrażenie
jakieś przeczucie
a trzyma się mocniej
niż liście drzew
i dachy domów

smagnie
poruszy
potrząśnie
rzuci na kolana
a palce splecie w warkocz

zimne kamienie posadzki ukoją
wyszepczą zgrzytem piasku modlitwę
cisza obwieści kolejną wiatru ucieczkę
a słowa zawisną
jak kurz

w powietrzu

[EWA_SOCHA]

Wiem, że w tym wierszu pozornie może brakować treści (kłaniam się panie Jacku), jednak to wiersz pisany o człowieku, którego już nie ma.

[pathe]

o,pamiętam z warsztatu.jednak zmieniłaś trochę.pozdr

[EWA_SOCHA]

tak, zmienilam pierwszą strofę, więcej nie dałam rady (jak zwykle - brak dystansu)

[Stefan_Rewiński]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Da się Go widzieć Twoim wierszem, więc jest.

[M._Krzywak]

Ja tylko zaznacze, że przeczytałem, jakos nie czuje potrzeby grzebania w wierszu palcami. Szczególnie, że Stefan bardzo ładnie to napisał.
Pozdrawiam.

[Beenie M]

Nawet, gdybyś nie napisała, że tego człowieka już nie ma, z wiersza da się to bardzo wyraźnie odczytać. Piękne epitafium.
pozdrawiam serdecznie

[kyo]

bardzo mi sie spodobal, ale czytalem go w zmienionej wersyfikacji - to bym zmienil, ale nie bede grzebal;)

Pozdrawiam

[EWA_SOCHA]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

czemu, mimo wszystko to tylko wiersz...

[Ewa_Kos]

Wiersz bardzo ujmujący (pamiętam z warsztatu) i juz wtedy
brakło słów, by cokolwiek sugerować.Pozdrawiam ciepło z plusem. EK

[zak stanisława]

....ktory postawił kropkę", i to też jest- jak cały wiersz- wzruszające,
pozdrawiam ciepło

[EWA_SOCHA]

diękuję :)

[Bartosz Wojciechowski]

Evo - bellissimo! Bravo - evissimo! ;)

[le_mal]

Ewo, wzruszył mnie Twój wiersz(ja właśnie też kogoś...)
i wiem jak trudno o tym pisać.
pozdrawiam z serca!