Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ciężko teraz dogonić wszystkie szczegóły, symbole i całą otoczkę
tamtego dnia.
- od tego momentu się psuje; nieładnie to wygląda. otoczka, raczej powinna odnosić się do człowieka, jego zachowania, że np. coś udaje. wtedy jest otoczka, ale z dniem? nie, nie jestem przekonany, ale może wyjaśnisz o co biega:) ale tak szczerze - ten fragment brzydko brzmi i tak.

Napisałam swoje dziesięć groszy na pocztówce, pamiętasz? - kiepski fragment; jeżeli jak pisze tow. Hombre, jest to trawestacja 3 groszy, to nie leży. jeśli coś innego, to naprawdę nie rozumiem. dziwne.

choć niebo okutane było szarością, - oł maj. tracę orientację... mimo wszystko poszukałbym jakiegoś zamiennika;)
a rynny haftowały deszczem - brr. to ohydnie brzmi, jakby nie patrzeć. jakoś inaczej, inaczej i będzie ok, byle nie haft.

Wokół nas *** ściśnięte kamienice i ludzie pęczniejący energią - nieproporcjonalnie
do pogody. - wiesz, brakuje jakiegoś czasownika. w sumie może zostać jak jest, ale można by było "ożywić" jakoś te kamienice. takie moje czepialstwo, pomimo którego jest ok.

Na przeciw speluna. - :/ brzydki wyraz. lepiej już nazwać rzeczy po imieniu. nadać nazwę kwintesencji polskości: kurwom, złodziejom, kłamcom, mordercom itd. ta speluna jest taka sobie, nieco wyrwana, proponuję zamienić.

to co pominąłem - in plus. jak się doczytałem wcześniej, komentujący mieli zastrzeżenia do prozowatego stylu. już ci dzisiaj, Espeno część komentu napisałem przez gg, teraz czas na kolejny krok. nie rozumiem czegoś albo jestem zacofany. każdy pisze jak chce, w stylu, w którym czuje się najlepiej, o ile robi to dobrze. nie widzę tutaj nic złego, najtańszych chwytów, kiczu i tych wszystkich tanich zapełniaczy, choć wiersz jest spory. Espeno, stopniowo rozwijasz się, pracujesz i jest ok. najważniejsze, że wychodzi ci to coraz ciekawiej, zagłębiasz się w słowa, choć podejmujesz ciężkie tematy. absolutnie nie mam zastrzeżeń do formy, owszem można by gdzieś to wpleść (lub potraktować jako exit i zacząć opowiadanie), ale po co, jeśli w wierszu nie ucieka temat, wszystko jest napisane zgrabnie, przekaz zostaje w czytelniku - trafia! nie wszystkie uczucia najlepiej wyraża się w prozie. czy tak zapisany wiersz od razu trzeba nazywać prozą? nie. do cholery, nie wszystko tutaj jest jasne, a ostatni wers zadaje ostateczny cios. i to mnie się podoba.

plus, choć szkoda, że jakiegoś wulgaryzmu nie wplotłaś... pasowałby.
małe poprawki i będzie do przodu.

3m się, Karolino,
zdrowia.

Opublikowano

Wiktorze, dziękuję za obszerny komentarz. zdaję sobie sprawę, że trochę
jest do poprawy - właśnie to jest ten problem, nie wiem w którym momencie
przerwać dopieszczanie. kilka słów rozwiało wątpliwości, przemyślę
i pokombinuję jeszcze, choć przekleństw raczej nie wprowadzę,
bo nie lubię ich w poezji.

pozdrawiam serdecznie Espena Sway :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dziękuję za komentarz. cóż, wiersz powstał z filmiku
w mojej głowie
, ponieważ nie mam nic wspólnego z peelem
ani z wydarzeniami w nim ukazanymi.

pozdrawiam serdecznie Espena Sway :)
Opublikowano

Chciałbym się odnieść do słów komentującego:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


No ja też czekam na wyjaśnienie, bo mnie to frapuje a nawet dręczy. Z ciekawości a nie z upierdliwości.




po pierwsze towarzyszu Kapuściński - wyraz splenunka użyty tu jako zgrubienie jest wyrazem potocznym i jego semantyka już wystarczająco wiele wyjaśnia - obskurny lokal gromadzący ludzi z marginesu społecznego
po drugie - co wynika z pierwszego rzecz jest nazwana po imieniu i tu stoję po stronie autorki, broniąc jej przed nieuzasadnionym atakiem
po trzecie - kwintesencja polskości - jeśli tylko to ci się kojarzy z tym krajem, to naprawdę współczuję. To jest właśnie typowe ujmowanie problemu - kraju poprzez stereotypy: Polaka złodzieja, Polaka brudasa itp.
po czwarte - piszesz, że spelunka jest nieco wyrwana - a ja się nie zgadzam, bo ten wyraz stanowi kwintesencję tekstu i na tej kwintesencji poprzestańmy.




Można nazwać wierszem o zabarwieniu prozatorskim. Osobiście wcale się nie upieram przy określeniu proza. Chyba nie zaprzeczycie, że chcielibyście zobaczyć Espenę (Karolinę?) w działę Prozy??
Ten cios ostateczny to chyba tylko was towarzyszu Kapuściński dopadł albo może bardziej urok osobisty autorki spowodał iż padliście po ostatnim wersie (nokaut techniczny?)



a po co wulgaryzmy, przecież wiersz w obecnej formule a zwłaszcza ostatni wers zadaje ostateczny cios
Dużo wulgaryzmów we współczesnej poezji tak naprawdę tylko pogłębia jej kryzys i jeszcze bardziej zbliża do prozy życia, zresztą sami stwierdziliście, że na prozę tego przerabiać nie warto. Czyżby paradoks?

Espeno - to niezwykła Twoja zasługa, że wiersz wzbudza kontrowersje. Wiesz o czym to świadczy? Jest dobrze. Zostanie w pamięci.

salve!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Beenie, dzięki za systematyczne odwiedzanie i komentowanie.
wydaje mi się, że trochę spada forma, ale postaram się by
nie upadła całkiem.
pozatym, szykuję małe poprawki

zdrówka i serdeczności Espena Sway :)
Opublikowano

przeanalizowałam wszystkie komentarze i propozycje zmian, tak oto
powstała nowa wersja wiersza. przyznaję, że większość miejsc budzących
zastrzeżenia, poprawiłam, choć pozostało bez wulgaryzmów.

***

Something for the pain

Ciężko teraz dogonić wszystkie szczegóły i symbole. Tamtego dnia,
znalazłam jakąś starą pocztówkę, zapisaną pozdrowieniami z Norwegii,
pamiętasz? Chodziliśmy serwowanymi ulicami, zaznaczając kolejne zakręty
- barwnie, choć niebo oblepione było szarością, a rynny żygały deszczem
na prawo i lewo. Sprzedawczyni pod latarnią zakrywała spódniczką cenny towar.

Spoglądając na twarz zegarka, postanowiłam usunąć przestrzeń. Wokół nas
siedziały ściśnięte kamienice i ludzie pęczniejący energią - nieproporcjonalnie
do pogody. Empatia nowych warunków, papierosa i smaku zwykłej kawy.

Na przeciw speluna. Jakiś gość rzucał na mnie okiem - takie zawody
w rozbieraniu na czas. Podeszliśmy do baru, całkowicie przypadkowo
- wytatuowana ręka, bawiła się kuflem.

Trzecie piętro i stęchlizna penetrująca płuca, wciąż zawijają się jak
druga skóra. Kawał czarnego artyzmu na plecach - nie myślałeś
o pogłębieniu. O tym kawałku świństwa, tam w mięśniach - dziś.

***

i co jak teraz ?

zdrówka i serdeczności Espena :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Patryku, po komentarzach już pewnie zdążyłeś się zorientować,
że zarzucono mi nadmierną prozowatość. póki co poprawiłam w kilku
momentach i pozostawiam tak jak jest. ale dzięki za komenta

zdrówka i serdeczności Espena Sway :)
Opublikowano

bardzo interesujacy wiersz, wciaga jego tresc i chce sie go czytac i czytac:)
a to zabieram: Empatia nowych warunków, papierosa i smaku zwykłej kawy.

bardzo mi sie podoba :)
Pozdrawiam

Opublikowano

Espeno, jeszcze sie taki nie urodził, co by wszystkim dogodził /to odnośnie komentarzy/
Osobiście - bardzo przemawia taki obraz, nie drażniły 'dziwne entery' ani prozatorskość tego utworu /wręcz przeciwnie/
I tak jak Stasia: fachowiec ze mnie żaden - ale emocje czuję i bardzo misię:)
pozdr./V.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Miłko, masz rację. każdy ma inny sposób postrzegania i wiecznie
może coś nie pasować :], dobrze, że Tobie odpowiada.
co do formy, to wciąż się odnajduję, jednak prawdopodobnie
pozostanę przy prozowatej - dobrze się w niej czuję

zdrówka i serdeczności Espena Sway :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Mocne uderzenie w jądro systemu*             Poddanie w wątpliwość najbardziej szokującego współczesnego odbiorcę dogmatu dzisiejszej religii imperialnej, jaką jest niewątpliwie holokaustianizm, doprowadziło do wielkiej nadaktywności jego nadwiślańskich wyznawców. Sarkaniom i potępieniom nie było końca. W jednym, zwartym, szeregu stanęli i Jarosław Kaczyński i Donald Tusk i rabin Michael Schudrich i kardynał Grzegorz Ryś i wielu, wielu innych. Chciałoby się przypomnieć w tym kontekście wiersz Cypriana Kamila Norwida „Siła ich”: — Ogromne wojska, bitne generały, Policje tajne, widne i dwupłciowe Przeciwko komuż tak się pojednały? — Przeciwko kilku myślom, co nie nowe!… Jarosław Kaczyński, przy tej okazji, stwierdził wręcz, że to „jest uderzenie w nasze najbardziej elementarne interesy” bo „nie było administracji tak bardzo związanej ze środowiskami żydowskimi, jak ta (obecna – przyp. Red.), chociaż oczywiście sam Trump nie jest Żydem, ale Żydów już w rodzinie ma, a wiadomo, że jest bardzo rodzinny”. Nie wiem czy Kaczyński zdaje sobie sprawę, że wypominając żydowskie wpływy w Białym Domu, wyczerpuje tzw. „roboczą definicję antysemityzmu”, którą starają się rozpropagować po świecie organizacje żydowskiego lobby, na pewno jednak zupełnie świadomie pokazał, że przyjmuje wobec nich postawę służebną, gdyż panicznie się ich boi. To ponure widowisko rasowego serwilizmu, rozgrywające się na naszych oczach skłania do przypomnienia, że nie jest to wcale sytuacja specjalnie nowa. Opisywał ją już dość szczegółowo jeden z Ojców Kościoła, św. Jan Chryzostom, który w swoich „Mowach przeciwko judaizantom i Żydom”, wygłoszonych pod koniec IV w. po Chrystusie w Antiochii, zwracał uwagę na potrzebę zatrzymania judaizacji Kościoła i państwa, która najwyraźniej podówczas zaszła być może nawet dalej niż dzisiaj, przy czym szczególną uwagę przywiązywał do powstrzymania chrześcijan od udziału w judaistycznych świętach i celebracjach. Gdyby św. Jan Chryzostom przyjrzał się dzisiejszej sytuacji, zauważyłby, że jego nauki zostały niemal całkowicie zapomniane, a judaizantów, zarówno w Kościele, jak w i w państwie znów przybyło. Zresztą, po czasach Jana Chryzostoma, podobne sytuacja w różnych zakątkach świata chrześcijańskiego, wielokrotnie się powtarzała. Zawsze udawało się jednak wrócić do korzeni. Słowem nihil novi sub sole. Co nie zwalnia świadomych sytuacji ludzi od działania. - Prośba o wsparcie - Wesprzyj wolne słowo. Postaw kawę nczas.info za: 10 zł20 zł30 zł Społeczeństwo jest przecież homeostatem, czyli ma zdolność do korygowania skrajności. Najnowsza inicjatywa Grzegorza Brauna jest właśnie takim zdrowym odruchem w kierunku przywrócenia równowagi, by zbytni przechył spowodowany przez polskich judaizantów nieco wyrównać. A niejako przy okazji przywrócić wolność słowa, która jest ograniczona sprzeczną z konstytucją ustawą penalizującą „negowanie zbrodni nazistowskich i komunistycznych”. Każdy wolnościowiec chyba się przecież zgodzi, że karanie za poglądy, bez względu na to, jakie by one nie były, to barbarzyński skandal. Więc każdy wolnościowiec musi dziś sine qua non popierać Brauna.   Źródło: Najwyższy Czas!
    • I zdaniem - 58,8% - ankietowanych - kościół katolicki wywiera zbyt duży wpływ na politykę w Polsce, a odpowiedzi przeciwnej udzieliło - 25% - respondentów, natomiast - 16,2%- nie wyraziło na ten temat zdania.   Źródło: Do Rzeczy 
    • @M_arianneFajny. Pozwolę sobie przypomnieć mój z marca 2024, niemal bliźniaczy.   Rogaty kozioł w Pacanowie jawne ciągoty miał do owiec, tryk tego nie przegapił, capowi coś ucapił, już owce capowi nie w głowie. Pozdrawiam.  
    • ,, Pan mnie wysłuchał,  kiedy Go wzywałem ,, Ps 138    nie zostawił mnie  samotnym rozbitkiem  pozbawionym pomocy    cóż dla Boga  moje problemy kłopoty    ja  ja często zatracam się  w kłopotach  zapominając o Nim  a przecież…   Jezu ufam Tobie   będę pamiętał  nawet gdy…będzie dobrze  Ty zawsze słuchasz    7.2025 andrew  Niedziela, dzień Pański   
    • @KlipŚwietny. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...