Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Jak żegnać wspomnienia ??

Edward
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Edward

Edward

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Każda noc to koszmar
gdy podchodzisz pod okno
Usmiechasz sie niewinnie
a ja cierpię...
- jakże trudno jest zapomnieć

Widziałam Cię wtedy
gdy wychodziłeś z domu
w czerwonej kurteczce
w niebieskiej czapeczce
- ah, jaki piekny widok

Schowałam się za zasłonką
ukryłam przed twym wzrokiem
Wiem, że byś zawrócił
ucałowałbyś mnie ciepło
- nie pożegnałam się

Codziennie recytuję piosenkę
którą ty pośpiewywałeś
Codziennie wspominam chwile
spędzone na zabawie
- siedzę i płaczę

Więc wybacz, kochany
że i teraz Cię nie żegnam
Czując twój oddech zamykam okna

Jeszcze się nie pożegnam
Jeszcze nie teraz...

Aki

Aki

Opublikowano
Opublikowano

Coś mi się zdaje, że podmiot liryczny wcale nie chce pożegnać wspomnień. No i nic dziwnego - jest ktoś, do kogo coś czuje, lecz nie potrafi ani przy nim zostać, ani od niego odejść... Im więcej razy czytam ten wiersz, tym bardziej mi się podoba. Znowu Ci się udało, Edwardzie - dobry wiersz:-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • fawn334
      Do psów

      Przez fawn334 · Opublikowano

      Słyszysz, psie - to do ciebie! Zakłamany, w kagańcu własnego brudu. Pij swoją wodę z brudnej rzeki, żryj kości cudzego, śmiertelnego trudu!   Ty, który wyłeś do księżyca zdrady, a teraz patrzysz w oczy gwiazd niesławy. Ty, pędzący za własnym ogonem, jak hycel - byle coś złapać, dogonić!   Goń sobie, goń! Goń sławę, goń dobrobyt, dostatek podany w czaszkach tych, którym teraz podajesz łapę.   Zlizuj psie, własną ślinę z lustra kałuży. Liż! Chłeptaj ją - pamiętaj jej smak. Potem nie będziesz miał okazji pamiętać, ile znaczyło dla ciebie własne ciało.   Turlaj się i tarzaj w piórach, w puchu przepiórek i kawek, które śmiałeś przepędzać.   Siadaj! Aportuj! Kładź się i leż przed panem, któremu liżesz buty, choćby były w błocie spod obcej budy.
    • Migrena
      wiesz

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Przeczytałem teraz w bezkresnym internecie, że wielcy poeci często stosują nawiasy w swoich utworach. Podane nazwiska to Thomas Eliot, Stefan Barańczak, Wisława Szymborska.   Ja się chyba nigdy z nawiasami w poezji nie zetknąłem. Dopiero Roma...... No ale Roma może przecież wszystko. I to cholera jest wciąż piękne i niezwykłe.
    • Annna2
      Głos z nieba

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @andrew też ufam. piękny
    • Robert Witold Gorzkowski
      wiesz

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Migrena no tak, jak poetka zdecydowałaby się wpelni poprowadzić cały wiersz tak nowocześnie jak ty to robisz co się nie bierze jeńców na wstęp dostaję młotkiem a potem rozrywają mnie konie na cztery strony świata to owszem jestem za. Ale jak mruga do czytelnika poezją Mickiewicza a potem jest biologia to już niekoniecznie. 
    • MIROSŁAW C.
      obcy

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      obcy (epilog)     dawno dawno dawno temu  kiedy moja ciocia przewoziła pasażera na gapę (a trochę później jej cień)   do końca  przez dłuższe chwile tryskała  dobrym humorem  plując lustru w twarz po czym   umarła jak drzewo w koronie ze słońca

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...