Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie wolna ty, a z obcej pamięci cudzych pamiętników
z nieczułych, zerwanych, martwych tabel wykazów
niepłodna, czyż nie z ziem nam najbliższych
naszych najbardziej delikatnych więzi
poprzez rewelacje rewolucji, informacje z kazamatów
odległe echa przekleństw suczych synów,
zagadek Sfinksa, przecież przebrnąć miałaś
po zgliszczach i umrzyskach zburzonych miast
nie, zatrzymałaś się, to po to ciebie przypomniano
spalone dusze z prośbami i petycjami
błędne, pisane długopisem słowa, nawet przysłowia
- „kto z tobą przestaje, tobą się staje”-
paremiologia, a demonologia, karty jak sierść i skry
plus załączniki do aktu skruchy, rachunek sumienia
jak nocne zmazy opętanych przez Sukuby zmysłów
kolejna Beatrycze nęka, nęci, zostawia po sobie
drogę przez piekło, czyściec by wreszcie ten ideał
wyrwany z gardła, skażony pasywnością działania
kolejna pomyłka jak kult maszyny czerwonych czasów
zbielały czarne demony masowego szaleństwa.

Ułudo ty, smutna panienko, coś z potęgi wzoru raju
co wewnętrznie okazałe, zewnątrz okazuje się tym samym
zamalowane incydenty ciała naszego powszedniego
tyś dała nam dzisiaj, jako wzór gloryfikacji bytu
czarownych obrazów bez sublimacji antycznych wzorów
ten człowiek okazał się nami, a ty oszukałaś i okradłaś
czerpiąc z iluzji i pragnień, ty tak uwodziłaś, pokusicielko
magów misteriów wplątałaś w szarodziennośc, okrutna
majaku kwitnącego przodu, a gnijącego tyłu
przypięta w arkusze lepkością demiurczego tchnienia
kłamstwem tyś tylko, zwodniczą strzygą bagna ciała
w poszukiwaniu straconego tabu, Dionizyjskiej wściekłości
porozrywanych świętych skleconych na nowo przez tradycje
wszystkich naszych porażek i burd knajpianych, Erynio
nie wolna ty, a ja wciąż szukam ciebie zrozpaczony…

Opublikowano

coś mi nie pasuje interpunkcja, nawet bardzo, bo źle się czyta. Wiersz naprawdę ciekawy i taki plastyczny, ale miejscami przekombinowany. jak odpocznę, obiecuję zajrzeć i dokładniej się przyjrzeć.

pozdrawiam
eva

Opublikowano

Tak jakoś mi się skojarzyło, nie wiem, czy słusznie ;-)
http://www.agraart.pl/pics/dziela/205_malcz_00.jpg
(to komplement of koz;), może trochę na wyrost, ale niech Ci będzie ;)
Jako niepoetka nie mam zwyczaju się wymądrzać na temat warsztatu, języka itp., ale jako nałogowa czytelniczka, co to z niejednego pieca, (;) powiem tak: sugestywne to, nawet bardzo, ale poczułam się jak w ogniu karabinu maszynowego, zakrzyczana, przyduszona, bez prawa głosu ani czasu na refleksję.
„majaku kwitnącego przodu, a gnijącego tyłu” – niezłe, aż żem się w lustrze poprzeglądała ;))))))
Jak dla mnie trochę za dużo tych „-logii”, niby przeciw nim ta tyrada, a jednocześnie przy ich użyciu.
Pozdrawiam
Fanaberka

Opublikowano

„majaku kwitnącego przodu, a gnijącego tyłu” - źródło tego jest w średniowieczu, kobieta jako uwodzicielka - piękna, a jednocześnie brzydka. Tak ja wlasnie pzredstawiano.
Gorzej jest, ze ten tekst jest faktycznie - i długi i ciężki. I teraz nie wiem, co z nim zrobic, bo chyba jednak zdecyduje sie dac go w "Debiuty", chociaz może mnie czekac porażka...
ale pal to licho.
Fanaberko - dzięki za uwagę.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



"błędne, pisane długopisem słowa, nawet przysłowia
- „kto z tobą przestaje, tobą się staje”-

tylko tak to widze ewentualnie.
To jest hipermegatekst, hehehehheeh, dobry, dobry, bardzo dobry :)
Opublikowano

Jak obiecałam, tak zrobilam... Druga część podoba mi się bardzo, przeczytałam ją kilka razy. kilka zwrotów mi się nie podoba, ale ... tego czepiać się nie będę, co do interpunkcji, nadal "protest song"!

coś mi się jeszcze rzuciło, bo jak wspomnialam 2 część mam opanowaną biegle;)

Ułudo ty, smutna panienko, coś z potęgi wzoru raju
co wewnętrznie okazałe, zewnątrz okazuję się tym samym

Opublikowano

Ewo - ja tak sobie kombinuje - prawzór rajski - piękno, ale zwodnicze piękno, czyli ułuda właśnie. Zatem wnętrze - czyli duch, rozum, czy jak kto chce, dał się omamic, załóżmy, że pozorem. Więc zewnętrzne piękno jest złudne i piękno duchowe też.
Barokowi poeci opiewali wręcz z patetyczna emfazą urode Ewy, to zostało praktycznie do dzisiaj.
(tak to sobie tłumacze pzrynajmniej, hehehhe)
Ale z tą interpunkcja to sam nie wiem, doprawdy, ale mam jeszcze parę dni. Chociaz jak czytałem, trochę poprawiałem.
Dzięki za wgląd :)

Opublikowano

Michaelu, jak widzisz mało ludzi lubi czytać dłuuugaśne wierszydła, ale mnie też coś najszło mickiewiżczyzną, trzynastozgłoskowcem,jak większośc z nas- piszących, nie jesteśmy poetami ale próbujemy uciec od szarzyzny życia,piszemy, wspólnymi siłąmi radzą sobie wzajemnie
pozdrawiam ciepło
PS. powiedz, czy muszą być przecinki?mam z nimi problemy, u ciebie jak widać jest z tym niezle,

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nawet nie jest tak źle, bałem się, że nikt nie zajrzy, chociaz w sumie to nieuzasadnione, bo jednak org. ma wysoki poziom i po prostu są krytycy nie bojący się żadnych tekstów. I właśnie dzięki temu jednak można się rozwijac - i chwała za to. (to taka refleksja mnie się nasunęła, bo akurat na takową szarzyzne nie narzekam, a wręcz przeciwnie)
A co do pzrecinków - nie wiem, czy nie usunę całej interpunkcji. Jeszcze mam 3 dni do namysłu.
Dzięki za odwiedziny.
Opublikowano

plastycznie i dobrze, zacinam sie nad tą mądrością ludową, która nijak mi nie leży, do apostrofy ułudo jest nawet, nawet. pierwsze kika zdań świetne, bo Twoje i chyba dobrze. potem robi sie za mitologicznie. a proza i mitologia to chyba nic nowego. Z tymi Erynjami- jakbyś przeciągną strunę lutni. hihi. pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Z suszu gada guz susz
    • Igraszki z czasem   A gdybym tak spróbował jedną małą chwilę, Przemienić w nieskończoność? Powiedz, co ty na to? Sekunda, która szybko po sekundzie ginie, Nagrodą niechaj będzie, ale też zapłatą.   A teraz dwie kolejne i dwie zaraz po nich; Te pierwsze, jakże krótkie. Chciałby się więcej, Lecz trzeba wszak odpocząć. Czyżbym był szalony? Och, widzę jak mnie prosisz. Są już, och, nareszcie!   Wciąż nie wiesz, jak to działa? Proszę, mamy trójkę, A w trakcie trzech następnych znów odpoczniesz sobie; W porządku, wiem co czujesz. Skarbie, tak to ujmę: Wyruszasz w wyznaczoną oka mgnieniem drogę.   To cztery? Ach, to cztery! Nie patrz tak, kochanie. Zbyt szybko wszystko mija. Proszę, bądź cierpliwa, Bo więcej, coraz więcej wkrótce już się stanie, Lecz teraz niechaj ciało jeszcze odpoczywa.   No dobrze, powiedz kiedy piąta z nich wybije; Pamiętać musisz o tym. Sama wiesz najlepiej, Że nigdzie się przed czasem naga nie ukryjesz, Więc proszę, nie oszukuj. Wiesz, że znam cię przecież.   Wołają głośno szóstki; Słyszę jak odliczasz, I słyszę też twój oddech między sekundami. Wystarczy. Odpoczynku kilka chwil się zbliża, Więc pomyśl o siódemce między oddechami.   Rozumiesz wszystko, prawda? Widzę potwierdzenie, Więc zwiększać o sekundę rozkosz ciągle będę, Lecz po niej, by napawać móc się twoim drżeniem, Na moment identyczny ustanowię przerwę.   Najdroższa, spójrz na siebie; Przyjrzyj się dokładnie, Bo oto namiętności rządzą emocjami. Do ilu umiesz liczyć? Czekaj, niech no zgadnę; Spełnienie nie tak długo wprawdzie przeciągamy.   Co będzie za minutę, albo za godzinę? A jeśli nie pozwolę i przeciągnę dalej? Bo widzisz, nieskończoność powolutku płynie, Dlatego niespełniona przy mnie będziesz stale.   --
    • @huzarcDziękuję :). 
    • @Gerber No cóż, wiedza zabija prostotę – i Ty o tym napisałeś. Fizyka kwantowa, astrofizyka, wszystkie te odkrycia, które miały wyjaśnić świat, a tylko go skomplikowały. Zachód słońca to już nie cud, tylko geometria orbity. Księżyc "udaje" – bo wiemy, że tylko odbija. Niebo nie jest niebieskie – to tylko rozproszenie Rayleigha. Lubię ten twój stos zaprzeczeń na końcu - jak schody prowadzące donikąd, coraz bardziej się załamujące. Świetny tekst! Za to poezja może wszystko wyjaśnić! :)))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...