(Nie)Dziękuję

[Alicja Najdowska]

Człowieku!

nauczyłeś mnie jak nienawidzić...
gdy ktoś tak patrzy jak Ty...

nauczyłeś mnie sięgać po nóż...
kiedy nie ma potrzeby..

nauczyłeś zadawać ból by ulżyć w cierpieniu,
by odwdzięczyć się najgorzym za najgorsze...

nauczyłeś pić krew by wyobrażać sobie
krwi Twojej smak...

Ale nigdy nie będe wstanie
podziękować Ci za tą naukę...

Przepraszam...

[Anna Maria K.]

Już same wielokropki doprowadzają do szału. Niestety zdecydowane nie z mojej strony.
pzdr.

[Olesia Apropos]

ja myślę, że tu nie trzeba niczego poprawiać...

[Olesia Apropos]

po prostu wyrzucić od razu:)

[Alicja Najdowska]

dzięki :)

[Olesia Apropos]

no naprawdę nie jest to dobry wiersz, niestety;)

[Alicja Najdowska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ech... a czy ja coś mówie?? Ja tylko dziękuje za szczerość :)

[Ewa Rajska]

rzeczywiście...przykro mi, ale słabiutko.u Ciebie bywało wiele lepiej, dlatego się wymaga:)
ale jeśli o poprawki idzie to wywaliłabym apostrofę, bo właściwie niewiele wnosi (no, może poza tym, że dowiedujemy się, iż adresatem nie jest konkretna osoba, tylko ogólnie ludzkość, ale możeby tak coś w tytule zasugerować zamiast tego początku? bo wnosi jakiś taki patos...niedobry
no i wielokropki koniecznie usunąć trzeba:)

nie wiem, czy lepiej, ale po mojemu to mniej więcej tak:

już umiem
nienawidzić gdy ktoś tak patrzy
jak ty sięgać po nóż bez potrzeby
zadawać ból by ulżyć w cierpieniu
odwdzięczyć się najgorzym za najgorsze
pić cudzą krew by wyobrażać sobie smak twojej
niestety nigdy nie będe wstanie podziękować ci
za tą naukę
przepraszam...

pozdrawiam ciepło i życzę udanej pracy nad wierszem!
ER