zakwaterowanie pomysłowego kolegi u belfra w białych butach

[Łucja Kucińska]

to było dawno temu
dokładnie nie pamiętam rysów twarzy
tylko jego białe buty podkute blaszkami
stukał nimi o podłogę chodząc po sali od drzwi do okna
szwargocząc bez przerwy po niemiecku
jedynym przerywnikiem było polskie słowa "pada"
rzucane co parę minut - przywołujące nas do porządku
na jego dźwięk wszyscy spoglądaliśmy w okna
zdziwieni bo właśnie świeciło słońce

pamiętam dzień wagarowicza i pierwszą lekcję
w prześwitującej bluzce bez stanika stanęłam przy tablicy
speszony oznajmiacz opadu spętanym krokiem
pospiesznie opuścił klasę
przed południem wyszliśmy poza teren szkoły
było zimno prószył śnieg a my chodziliśmy po ulicach
mając wszystko i wszystkich daleko i głęboko
kolega rozgrzany co nieco szedł na czele grupy
w slipach pod parasolem z powyginanymi drutami

patrzyłam na niego dzwoniąc zębami
wieczorem siny z zimna szukał nowej kwatery
zamieszkał w jednym domu z tym od białych butów
wynajęty pokój meblował opróżnianymi butelkami
a na podłodze usypywał piramidę popiołu
wygarniając go rankiem z kaflowego pieca
po miesiącu szukał nowego mieszkania

[M._Krzywak]

a to jest dobre...

pamiętam dzień wagarowicza i pierwszą lekcję
w prześwitującej bluzce bez stanika stanęłam przy tablicy
speszony oznajmiacz opadu spętanym krokiem
pospiesznie opuścił klasę

a tak, drogie panie, sie nie robi :)

Wczytałem sie, to dobry tekst, plus.
Pozdrawiam.

[Stanisław Kamykowski]

no właśnie dobry, ale trąci mi prozą i trzeba się weń wczytać
pozdrawiam:-)

[Łucja Kucińska]

Jestem mile zaskoczona.
Bardzo się cieszę z tak wysokiej oceny i dziękuję za poświęcony czas.
Ale nie wiem tylko czy to dobrze czy źle jeśli trzeba wczytać się w tekst ?
Pozdrawiam.