katatonicy mają swoje święto

[Mirosław_Serocki]

no to zaczynaj dobra katatonio
szarpnij cuglami rozpołów langusty
tłuste paluchy zanurz w każde źródło
zwisając włoskiem - dławione esoes

bo był on kiedyś kotlarzem w orkiestrze
donośnym głosem hołubił świętości
matko najświętsza lateks und messerschmidt
rozmnażał dzielił opus numer dei

ojcowie ostrzą knoty na wieczerzę
a matki płaczą a synowie idą
bo miarą rzeczy wszech i powołanie
niech skrzypią pióra zwłaszcza ex cathedra

papa na zdjęciach w e - mailach się scriva

[Mirosław_Serocki]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

czyli w normie, nieprawdaż?

[Ewa_Kos]

Ależ w normie i jeszcze ponad, bardzo dodać (+)
Pozdrawiam serdecznie. EK

[umbra]

... i nie przeskoczysz
(+)

[zak stanisława]

puenta bomba-
pozdrawiam

[kalina kowalska]

Bardzo dobrze napisany
czyta się znakomicie, rytmicznie, tekst jakby prowadzi czytelnika (mnie) przez efektowne zestawienia słów i nastrojów, aż żal że nie rozumiem tego wiersza, a chciałabym, bo ma dość pociągającą powierzchowność ;)

pozdrawiam

[Roman Bezet]

Kurcze, to chyba nie jest wierszyk z kluczem osobowym?
Bo gdyby był, to autor by był :) (wiadomo czym).
Wyczytałem, że są dwa stany K. Wiersz jest w tym rytmie bardzo pobudzony, w zasadzie rozwala świat, który próbuje opisać (rozpołów, dławione, rozmnażal, dzielił; a nawet stałe związki słów się rozsypują w nowe znaczenia: opus dei).
Potrafię to odczytać jako nieskomplikowaną historię z wydźwiękiem pacyfistycznym (tak mi najprościej sobie to wyobrazić).
Zastanawiam się, czy jest tu także mowa o odmiennej formie k. - osłupieniu? I zdaje się, że to czeka czytelnika, czyli mnie ;)
Mógłbyś ułatwić jakoś?
pzdr. b