Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

M jak Mason (akt I scena I)


Rekomendowane odpowiedzi

Na wstępie pragnąłbym zaznaczyć, że wiem, że to jest dramat. I zdaje sobie sprawę, że wklejanie go tutaj jest z mojej strony być może pewnym nadużyciem. Gdyby ktos się poczuł urażony - proszę zakomunikować, usunę temat niezwłocznie.
PS: Proszę się zbytnio nie zniechęcać brakiem akcji; całość jest rozplanowana na trzy-cztery akty.

M jak Mason

Akt I
scena I

Wieś popegeerowska. Upał. Chłoporobotnicy: Czesiek, Mietek i Tadek siedzą półnadzy na ławce przy asfaltowej drodze.

CZESIEK
Ciepło dzisiaj.

MIETEK
Ciepło.

TADEK
Ta. No.

MIETEK
Poschnie.

CZESIEK
Co poschnie?

MIETEK
Wszystko poschnie. Wszystko, cośmy posiali.

TADEK
Ta. No.

CZESIEK
Ale jakby padało, toby wszystko się pokładło. Albo pogniło.

MIETEK
A jakby było trochę tak, trochę tak, to by przyszedł, panie, robak i wszystko zeżarł. Wszystko, cośmy posiali.

CZESIEK
(wzdycha głęboko)
Nie ma pogody. (pauza) Nie ma pogody, ale to dobrze. Ja tam nie lubię pogody.

MIETEK
Ja też nie. Pogoda to jest zawsze przeciwko człowiekowi.

TADEK
Ta. No.

CZESIEK
Zależy, jakiemu człowiekowi. Jak kto jest bogaty, to ma zawsze dobrą pogodę. Nie musi się martwić, że mu poschnie. A jak u niego w mieście mu pogoda nie pasuje, to jedzie sobie taki jeden z drugim do Acapulco.

MIETEK
Jakie tam jedzie, Czesiu, jakie jedzie. Bogaty to sobie leci. Samolotem. Jak bocian do ciepłych krajów.

CZESIEK
Też mi szpan. Ja też kiedyś samolotem leciałem.

MIETEK
Do Acapulco?

CZESIEK
Nie, do Petersburga. Za komuny. W ramach przyjaźni z ruskimi. Takeśmy się przyjaźnili w samolocie, że pilot nie mógł wylądować tylko kręcił wokół lotniska. Ty wiesz, Mieciu, jak w takim ruskim samolocie trzęsie?

MIETEK
Eeee, za komuny to się nie liczy.

CZESIEK
(wzdycha jeszcze głębiej)
Za komuny na pegieerze to zawsze była pogoda. Nie to, co teraz. Teraz nie ma pogody.

MIETEK
Ano, nie ma.

TADEK
(ożywiony)
Mnie to wygląda, koledzy, na ogólnoświatowy spisek pogodowy przeciwko klasie chłoporobotniczej.

MIETEK I CZESIEK
(jeden przez drugiego)
Jaki spisek? Czyj spisek?

TADEK
Masonów. Żydów. No i pedałów.

MIETEK
(spluwa z dezaprobatą)
Tfu!

(pauza)

CZESIEK (nieśmiało)
Tadziu, a kto to jest mason?

TADEK
Mason, panowie, jest to element społeczny zrzeszony w organizacji masońskiej. Organizacja taka posiada całkowitą władzę nad światem, którą zdobyła tajnymi masońskimi sposobami oraz żydowskimi pieniędzmi, zagrabionymi polskiemu chłopu. Celem takiej organizacji jest wyniszczenie polskiej klasy chłoporobotniczej. Nade wszystko zaś mason jest wrogiem religii katolickiej, która jest nieodłącznym elementem polskiej tradycji chłoporobotniczej.

CZESIEK
A.

(pauza. długa.)

MIETEK
Szkoda gadać. Lepiej napijmy się wódki.

CZESIEK
Napijmy się

TADEK
Ta. No.

(ulicą przejeżdża na rowerze Heniek)

HENIEK
(wesoło, pozdrawiając)
Czołem, panowie!

CZESIEK, MIETEK I TADEK
(pozdrawiają go gestem)

(Heniek oddala się. Pauza)

CZESIEK
Mieliśmy iść na wódkę.

TADEK
Ta. No.

MIETEK
Mieliśmy. Ale mnie ten Heniek zbił z pantałyku.

CZESIEK
Co ty, Heńka nie widziałeś? Czterdzieści lat we wsi mieszka. Od urodzenia.

MIETEK
No właśnie. Mieliśmy iść na wódkę. Ale czy ty zauważyłeś, Czesiu, że ten Heniek, to on jakiś dziwny?

CZESIEK
Tam zaraz dziwny. Rower nowy kupił na rynku, bo mu ciotka z Ameryki dolary przesłała, to i jeździ. Bym miał ciotkę w Ameryce, też bym jeździł.

MIETEK
Nie o to chodzi. Rower nowy niech sobie ma, i tak mu zaraz ukradną. Ale ten Heniek, to on (zniża głos) on wódki nie pije. Już nie mówię, żeby sklepowej - tej to nikt we wsi nie pije, ale naszej, wsiowej kolorowanej wódki od Staśka on nie pije.

TADEK
Ta. No.

CZESIEK
Ano nie pije. Ojciec jego za to pijał. Za dwóch. Dziesięć lat Heniek miał, jak mu ojciec po pijaku z traktora na pegieerze wypadł, tak jakoś niefortunnie, ze prosto pod koła. Jakby ci ojciec z przepicia pod traktor wleciał, też byś nie pił.

MIETEK
A mnie się widzi, że Heniek, to on... Tadziu (szturcha go) jak ty to powiedziałeś?

TADEK
(ożywiony)
Nastaje na polską tradycje chłoporobotniczą!

MIETEK
Tak jest. No bo picie wódki to jest taka jakby nasza tradycja. A on na nią nastaje.

TADEK
Co niechybnie wskazuje, że Heniek jest masonem.

CZESIEK
Mnie się to nie widzi. Sam powiedziałeś, Tadziu, że taki mason to wróg kościoła jest. A Heniek do kościoła chodzi, co niedziela.

MIETEK
Chodzi! Wszyscy chodzą! Ale zawsze pod chórem stoi!

CZESIEK
Ale na tacę zawsze rzuca. I to niemało wcale. I na kościół daje, jak dobrodziej po kolędzie chodzi.

MIETEK
Daje! Bo ma! A skąd ma? Tadziu, powiedz mu, skąd on ma!

TADEK
Są to żydowskie pieniądze zagrabione polskiemu chłopu!

MIETEK
Tak jest! I od ciotki z Ameryki!

TADEK
Amerykańska żydomasoneria przejęła władzę nad światem i finansuje niższe organizacje masońskie.

MIETEK
A jak on zawsze do nas mówi! „Czołem”! Nie żadne „cześć”, nie „dzień dobry”, już nie mówiąc o „niech będzie pochwalony” – tylko zawsze „czołem”!

TADEK
Jest to pewnikiem tajne pozdrowienie masońskie.

CZESIEK
(ze zgrozą)
No... czyli sprawa jasna. Nasz Heniek to mason!

TADEK I MIETEK
(spluwają, razem)
Tfu! Mason!

TADEK
I Żyd!

MIETEK I CZESIEK
(spluwają, razem)
Tfu! Żyd!

MIETEK
I pedał!

CZESIEK I TADEK
(spluwają, razem)
Tfu, pedał!

CZESIEK
Lepiej już chodźmy na tę wódkę!

(wychodzą)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Oj obrodziło latoś dramaturgami, obrodziło, Bardzo mi się widzi - sporo humoru (trochę jakby Mrożkowskiego, trochę przypomina tych trzech gości przed sklepem w nowym serialu TVP).
Rozbudowałbym nieco kwestie Tadka: Taa... Noo...
gdzieś tam postawiłes przecinek przed "i", ale sam go sobie poszukaj.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
    • Dlaczego serce moje Do Ciebie śpiewa Bez wzajemności   Dlaczego szarpie Twej bliskości brak Tak długi już czas   Dlaczego lustrzanie Nie dzieje się nic Na drugim końcu nici   Dlaczego kielich miłości Solą łez smakuje Tęsknoty niespełnionej   Dlaczego nadzieja  Umrzeć nie chce W obliczu codzienności   Co tak naprawdę  Przędzie między nami los Pod osłoną rzeczywistości
    • @Kamil Polowczyk, moja krytyka wiersza "Do Narodu" za zbyt egzaltowany styl wynika z tego, że jest to najwyraźniej odezwa. W wypadku twojego wiersza "Walka", który, na moje oko, mówi o twoich przeżyciach duchowych, mój stosunek do egzaltowanego stylu jest już inny.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...