Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie zawsze mając wiele lat
możesz też mieć wiele.
nawet bycie dyrektorem
nie upoważnia cię
do brania mnie pod włos
zgodnie z zasadami prawa.
choć są domniemania
że mógłbyś być moim
jedynym właścicielem.
wtedy nienawidzę także siebie.
wiedza że można się sprzedać nie wystarcza.
wymowne są tylko fakty
oraz niewykonane zadania.
bo jak można podnieść gówno
i nie dopuścić się samowolki.
pokonać pragnienie samogwałtu.
nie wytłumaczyć siebie z tego.

Opublikowano

Niestety - chyba zgadłeś ! To taka rozmowa z samym sobą. Chciałam coś zrobić, ale tekst (oskarżycielski?) rozbiega się w kilku kierunkach. Myślę, że powinieneś najpierw uporządkować myśli, następnie wyłowić jednym słowem, co chcesz przekazać, zobaczyć, czy masz puentę i wtedy ubrać to w słowa poetycko (nie w kwiatki...).
Pozdrawiam serdecznie Arena

Opublikowano

nie zawsze - mając wiele lat też możesz
mieć wiele. nawet bycie dyrektorem
nie upoważnia cię do brania mnie
pod włos - zgodnie z zasadami prawa.

choć są domniemania, że mógłbyś być
moim jedynym właścicielem.
wtedy nienawidzę także siebie.
wiedza, że można się sprzedać - nie wystarcza.

wymowne są fakty oraz niewykonane zadania.
jak można podnieść gówno i nie dopuścić się
samowolki? pokonać pragnienie samogwałtu,
nie tłumacząc siebie z tego.

Tylko poprzestawiałem wersy, nie wnikam w treść, bo.....? Pozdrawiam.

Opublikowano

Jestem zaskoczony, że ktoś(dziewczyny) coś napisał. Dosyć długo czekałem na cokolwiek.
Areno, to taka mowa oskarżycielska w stosunku do niego i do siebie, może spróbuję podzielić to na dwie zwrotki właśnie i uporządkować, coś mi świta. Wiesz może tu nie będzie puenty, i napisu nagrobnego też nie ułożę, bo chyba taki byłby finał. Nie chciałem być wydumany w tych rozważaniach, bo mogło trącać wtedy nieautentycznością przeżyć wewnętrznych. A gdzie te kwiatki?? commmm.
Dzięki:)!Pa!
Eugen, myślę, że zaproponowana wersyfikacja przez ciebie nie gra z rozkładem tematycznym tekstu i myślami (rozmową)podmi. Właśnie, a ostatnia strofa zupełnie znak zapytania, jeśli go już stosować to do trzech ostst. wersów z mojej wersji, a może wbijesz się w treść? jednak dzięki za poświęcony czas!!:)

Zapraszam ponownie pa sławek.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • ukryte kapcie bose stopy na mrozie
    • @viola arvensis To piękny, emocjonalny wiersz — bardzo obrazowy i pełen wewnętrznego napięcia. Tworzysz niezwykle sugestywną metaforę czegoś, co jednocześnie ciąży i porusza, męczy, a jednak jest częścią ciebie. Wiersz płynie naturalnie, język jest lekki, a emocje w nim zawarte głębokie. Czuć, że to nie tylko literacka zabawa obrazem, lecz zapis pewnego stanu - napięcia wewnętrznego, które szuka ujścia. Pięknie uchwyciłaś dynamikę między tym, co chcemy od siebie odsunąć, a co i tak w nas zostaje. Ostatnia strofa, zamiast klasycznego „uwolnienia”, przynosi zaskakujący zwrot — decyzję o zatrzymaniu tego „gościa”, ale już na własnych warunkach. Wyrażasz emocje w sposób poruszający. Świetny!  
    • @viola arvensis hehe, najwidoczniej kształtne kolana, tworzą kształtne wiersze. Pozdrawiam:)
    • @Rafael Marius latem to pasje, założę wdzięczną sukienkę. Pije herbatę w takiej zrobionej opasce i się wygłupiam nawet w domu dla siebie samej:) mnie rozmarzają takie kwiatki na głowie:) Jutro będzie u mnie Zoja, mam dla niej prezenty, ale myszkę zostawię w domu i jedną książkę. Mnie też zabawki cieszą:) Książeczka ma fajne ilustracje, ruchome strony i ładny tekst. Taka grudniowa książeczka:)
    • @Maciek.J Poruszasz temat przemijania w sposób lekki, codzienny i niepozbawiony humoru. W obrazie zmieniających się pór roku odbija się życie człowieka, a choć pojawia się tęsknota za młodością, w końcowych wersach pobrzmiewa pogoda ducha i pogodzenie się z własną codziennością. Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...