Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wcale się nie unoszę a guwno wiem że piszemy przez ó w ten sposób nie chciałem się odnieść dosłownie do tego stwierdzenia-to tak na marginesie.jeżeli przeczytałby wasze komentarze człowiek prosty to co by sobie pomyślał jeżeli z waszych ust padają stwierdzenia
że treść odnosząca się do poważnego moim zdaniem problemu(pomijając formę itd.)jest treścią banalną,czyżby nie było problemu ,dzieci i nie tylko nie ''zdychają''z głodu .
jeżeli to jest banalne to co jest na tym świecie niebanalne!!!
podkreślam jeszcze raz nie krytykuję i nie oceniam formy w jakiej ten utwór został napisany gdyż po prostu się na tym nie znam i wcale tego nie ukrywam ale zawsze staram się czytając czyjś utwór wychwycić myśl jaką autor chciał przekazać bo moim zdaniem od tego należy zacząć a większość was nawet nie próbuje odczytać intencji autora tylko od razu z grubej ''rury'' żeby tylko dokopać by móc przy okazji pokazać innym że się na czymś zna a tym samym stwierdzić że się jest ''autorytetem'' wśród tak zwanych krytyków.



pozdrawiam

Opublikowano

samobójca ma wybór człowiek zagłodzony nie,po za tym ludzie w większości w dzisiejszych czasach ''karmią''się nienawiścią nie potrzebna im do tego miłość a jeżeli ktoś próbuje popełnić samobujstwo z powodu niespełnionej miłości to jest to po prostu oznaką tchórzostwa ucieczką przed dalszym życiem a nie bohaterstwem i odwagą ale jak wcześniej wspomniałem ma wybór w przeciwieństwie do ludzi którzy naprawdę głodują i z tego powodu umierają im nie pozostawia się żadnego wyboru.chęć odebrania sobie życia jest problemem tylko i wyłącznie samobujcy my tak naprawdę do końca nie możemy mu pomóc musi to zrobić sam natomiast ludzią którzy chcą żyć możemy pomóc i dlatego uważam że porównywanie i stawianie na równi ludzi głodujących z niedoszłymi czy też doszłymi samobójcami jest nie na miejscu

Opublikowano

Poziom językowy tego komentarza do najwyższych nie należy. Piotrze, może ty zostaniesz jakimś dobrodziejem, filantropem, naprawiaczem świata - proszę bardzo, cel szczytny. Ale jeśli chcesz tego dokonać przez swoja poezję, to chyba tylko marnujesz czas.

Opublikowano

nie znam pana noe jak i was więc nie odnoszę się do konkretnych osób jestem na tym forum od niedawna więc mam do was dystans niektóre komentarze są po prostu mdłe i nie mają nic wspólnego z rzeczową krytyką dlatego staram się nie krytykować utworów co nie oznacza że nie wolno mi odnieść się do tych mdłych komentarzy choć osobiście za wielkiego komentatora się nie uważam w przeciwieństwie co do niektórych,nie stanąłem w obronie pana noe ani jego utworu również go nie skrytykowałem jak i niekrytykuję innych utworów innych osób po za jednym jak do tej pory wyjątkiem gdzie pełno było k...,h... itd.odniosłem się tylko do problemu do myśli jaką autor chciał przekazać i z pewnością nie jest ona myślą banalną jak co niektórzy uważają i nie istotne w tym momencie dla mnie jest czy zrobił to w sposób dobry słaby czy wręcz nędzny ale spróbował coś przekazać i to jest ważne,czy będzie ktoś to chciał czytać niewiem i nie obchodzi mnie to ale wiem jedno każdy ma prawo pisać w taki spośób w jaki jemu odpowiada a nie w sposób który odpowiada innym.


szczere pozdrowienia dla
wszystkich-bez wyjątków

Opublikowano

Panie Piotr mały , celowo napisałem wiersz w ten sposób ,by był czytelny dla każdego - są bogacze po wyższych studiach i tacy, którzy nie ukończyli szkoły podstawowej,podobnie jest z czytelnikami nie będącymi osobami majętnymi.
A problem jest poważny ,wyliczenia szacują ,że ,dzieląc dzieci ,które zgineły z głodu przez rok i dzieląc to na dni, to faktycznie dziennie ginie 40.000 dzieci. - zobaczmy ile było szumu medialnego z tragedii Katowickiej - zawalony dach i nie ujmując w/w tragedii ,zauważmy proporcje: 66 osób / 40.000 , i praktycznie nikt o tym nie mówi - sumienie swiata jest martwe.No i kolejny problem - leki ,kolejne cierpienia i śmierć ,tylko dlatego ,że rodzina chorego dziecka nie ma 2-4 dolarów na lek...Po co oglądać horory w tv? -Skoro taki horor mamy na świecie?
Oczywiście problem dotyczy i dorosłych, jednakże tu skoncentrowałem się na dzieciach.
Od wielu lat dostrzegam i rozmyslam nad dysproporcją między luxmi bogatymi,których liczba i bogactwo rośnie a pozostałą częścią ludzkości ,której zakres ubóstwa poraża.
Bardzo dobrze ,że są ludzie bogaci ,jednakże ekonomia to nie pustka - im więcej mają na kontach jednostki ,tym więcej jest głodu i biedy na świecie...
Bogaty człowiek ile może wydać? Czy wyda tyle ile by wydało kilkaset tysięcy ludzi ,na pralki ,meble ,odzież ,jedzenie itd itd? -Dlatego mamy bezrobocie,bo brak jest popytu, a to równa się biedzie.
Zamieściłem ten wiersz w nadzieii,że ktoś nad tym się zastanowi ,ale miałem i inną nadzieję ,która tak wyglądała:
Dopiszmy krt. apel do wiersza i poślijmy w świat , z prośbą by ci co znają inne języki przetłumaczyli i dalej posyłali, w ten sposób w świat mógłby pójść apel ,który być może ruszyłby sumienie ,któregoś bogatego człowieka a ten poświęciłby trochę swoich pieniędzy (lub w inny sposób), I BYĆ MOŻE uratowalibyśmy jakieś istnienia....Jednakże ,wielcy poeci z tego portalu wolą deptać innych zamiast przyłożyć rękę do pługa... A myśl , że apel Noe mógłby zdobyć światowy rozgłos ,przyprawia ich o dreszcze... - lepiej niech nikt nie ocaleje...
To jest ragedia ludzi z tego portalu = ich sumienia są kamienne ,nawet nie zdją sobie sprawy z swojej nedzy duchowej....

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


:) otóz to : jest taka metoda sprawdzania prawdziwcyh motywoow: daje sie człwoiekowi dwuznaczny obrazek i on go intepretuje według wlasnych przekonań - przypisując innym zazdrość o rozgłos swoejogo apelu - pokazujesz na czym tak naprawdę Ci zależy: chuj z głodujacym dziecmi, fajnie by było tak być ich WYBAWCĄ - na 1szej strone faktu...
ludzie sa zalosni
Opublikowano

Kury nie Ptaki - Piszący nie Poeci.

Niewinność gołębi
skażona wirusem i
spadającym dachem
woła o litość:
Nie zamykajcie gołębników!
Wolimy na wolności smierć
od jastrzębia niz śmierć
w ciasnych gołębnikach!
A wy - co za różnica,
na co umrzecie, przecież
i tak nie szanujecie życia
swojego ani ptaków.
I tak nie pojmiecie
wolności i przestrzeni,
w waszych umysłowych,
ciasnych gołębnikach,
uwięzione szare komórki,
nigdy nie poleciały pod niebo.


Noe-Gd Gdańsk5.03.2006/21.24/ [email protected]
05-03-06 21:25 romdar77

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pani Dyrektor ogłosiła, że na Wigilię zostaną zaproszeni najlepsi maturzyści z ostatnich dwudziestu lat. Jak się okazało było to zaledwie kilka osób. Inicjatorem okazał się tajemniczy sponsor, który opłacił catering szkolnej Wigilii i DJ"a pod tym jednym warunkiem...

      Frekwencja dopisała, catering i DJ również stawili się punktualnie.

      Na początku był opłatek, życzenia, kolędy a później, no a później, to trzeba doczytać.

       

      Na scenę wyszła pani Krysia, woźna, która za zgodą pani dyrektor miała zaśpiewać Cichą noc. Pojawiła się umalowana, elegancka w swojej szkolnej podomce i zaczęła śpiewać, ale nie dokończyła, bo ujrzała ślady błotka na parkiecie. Oj, się zdenerwowała babeczka, jakby w nią piorun strzelił. Trwała ondulacja w mig się wyprostowała i dziwnie iskrzyła, jak sztuczne ognie. Przefikołkowała ze sceny, czym wywołała konsternację zgromadzonych, bo miała około siedemdziesiątki i ruszyła w stronę winowajcy. Po drodze chwyciła kij od mopa z zamiarem użycia wobec flejtucha, który nie wytarł porządnie obuwia przed wejściem. Nieświadomy chłopak zajęty gęstym wywodem w stronę blondynki otrzymał pierwszy cios w plecy, drugi w łydki i trzeci w pupę. Odwrócił się zaskoczony i już miał zdemolować oprawcę ciosem, gdy na własne oczy zobaczył panią Krysię, woźną, złowrogo sapiącą i charczącą w jego stronę i zwyczajnie dał nogę.

       

      – Gdzieeee w tych buuutaaach pooo szkooole?! Chuuliganieee! – Ryknęła Pani Krysia i jak wściekła niedźwiedzica rzuciła się w pogoń za chuliganem.

       

      Zgromadzeni wzruszyli ramionami i wrócili do zabawy. DJ, chcąc bardziej ożywić atmosferę, puścił remiks „Last Christmas”, od którego szyby w oknach zaczęły niebezpiecznie drżeć.

       

      Wtedy to się stało.

       

      Wszystkich ogarnęło dzikie szaleństwo. No, może nie wszystkich, bo tylko tych, którzy zjedli pierniczki.

      Zaczęli miotać się po podłodze, jakby byli opętani. Chłopcy rozrywali koszule, dziewczęta łapały się za brzuszki, które błyskawicznie wzdęły się do nienaturalnych rozmiarów. Chłopięce klatki piersiowe rozrywały się z kapiszonowym wystrzałem i wyskakiwały z nich małe Gingy. Brzuszki dziewcząt urosły do jeszcze większych rozmiarów i nagle eksplodowały z hukiem, a z ich wnętrza wysypał się brokat, który przykrył wszystko grubą warstwą.

      Muzyka zacięła się na jednym dźwięku, tworząc demoniczny klimat.

       

      Za to w drzwiach pojawił się niezgrabny kontur, który był jeszcze bardziej demoniczny.

      Sala wstrzymała oddech, a Obcy przeskoczył na środek parkietu szczerząc zęby, na którym widoczny był aparat nazębny.

       

      – Czekałem tyle lat, żeby zemścić się na was wszystkich!

       

      – Al, czy to ty? – zapytał kobiecy głos.

       

      – Tak, to ja, Al, chemik z NASA. Wkrótce na Ziemi pojawią się latające spodki z Obcymi, którzy wszystkich zabiją.

       

      – Chłopie, ale o co ci chodzi?

      – zapytał dziecięcym głosem ktoś z głębi sali.

       

      – Wiele lat temu na szkolną Wigilię upiekłem pyszne pierniczki. Zostały zjedzone do ostatniego okruszka, ale nikt mi nie podziękował, nikt mnie nie przytulił, nikt nie pogłaskał po główce, nikt mnie nie pobujał na nodze. Było mi przykro. Było mi smutno. Miałem depresję!

      Nienawidzę was wszystkich!

       

      Tymczasem na salę wpadła pani Krysia, woźna, kiedy zobaczyła bałagan, dostała oczopląsu, trzęsionki, wyprostowana trwała ondulacja stała dęba i zaryczała na całą szkołę:

       

      – Co tu się odbrokatawia!

       

      – Ty, stary patrz, pani Krysi chyba styki się przepaliły. – Grupka chłopców żartowała w kącie.

       

      Pani Krysia odwróciła się w ich stronę i poczęstowała ich promieniem lasera. To samo zrobiła z chłopcami-matkami małych Gingy i dzięwczętami, które wybuchły brokatowym szaleństwem.

      – Moja szkoła, moje zasady! – krzyknęła pani Krysia, woźna.

       

      Na szczęście nie wszyscy lubią pierniczki.

       

      Maturzyści, zamiast uciekać, wyciągnęli telefony. To nie była zwykła Wigilia – to była `Tykociński masakra`. DJ, zmienił ścieżkę dźwiękową na „Gwiezdne Wojny”.

       

      Grono pedagogiczne siedziało na końcu sali, z daleka od głośników DJ'a, sceny, całego zamieszania i z tej odległości czuwali nad porządkiem. Nad porządkiem swojego stolika.

       

      Później Pani dyrektor tłumaczyła dziennikarzom, że Wigilia przebiegła bez zakłóceń, a oni robią niepotrzebny szum medialny.

       

      Nie wiadomo, co stało się z chemikiem z NASA, ale prawdą było, że pojawiły się spodki, ale nie z UFO, tylko na kiermaszu świątecznym, które każdy mógł dowolnie pomalować i ozdobić.

       

      Pani Krysia, woźna, okazała się radzieckim prototypem humanoidów - konserwatorów powierzchni płaskich.

       

      To była prawdziwa Tykocińska masakra, która zaczęła się niewinnie, bo od...

       

      Wesołych Świąt!

       

       

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • BITWA MRÓWEK   Pewnego słonecznego dnia wracałem do domu z grzybobrania. Obszedłem jak zwykle swoje ulubione leśne miejsca, w których zawsze można było znaleźć grzyby, lecz tym razem grzybów miałem jak na lekarstwo. Zmęczony wielogodzinnym chodzeniem po pobliskich lasach w poszukiwaniu grzybów i wracając z mizernym rezultatem nie było powodem do radości i wpływało negatywnie na ogólne samopoczucie. Pogoda raczej nie dopisywała i tutaj mam na myśli deszczową pogodę, lecz nie można było tego nazwać suszą. Wiadomo jednak, że bez deszczu grzyby słabo rosną albo wcale.  Grzybiarzy również było niewielu co raczej nikogo nie może zdziwić podczas takiej pogody. Wracałem więc zmęczony i z prawie pustym koszykiem, a że do domu było jeszcze kawałek drogi, postanowiłem odpocząć sobie przysiadając na trawie, która dzieliła las z drogą prowadzącą do domu. Polanka pachniała sianem, a świerszcze cały czas grały swoją muzykę, tak więc po chwili zapadłem w drzemkę.  Słońce przygrzewało mocno, a w marzeniach sennych widziałem lasy i bory obfitujące w przeróżne grzyby, a wśród nich prym wiodły borowiki i prawdziwki, były tam również koźlaki, osaki, podgrzybki, maślaki i kurki.  Leżałem delektując się aromatem siana czekającego na całkowite wysuszenie, a przy słonecznej pogodzie proces ten był o wiele szybszy. Patrząc w bezchmurne niebo nie przypuszczałem, że za chwilę będę świadkiem interesującego, a nawet fachowo mówiąc fantastycznego widowiska.  Wspomniałem już, że w pobliżu polanki gdzie odpoczywałem przebiega piaszczysta leśna droga i właśnie na niej miało odbyć się to niesamowite widowisko. Ocknąłem się z drzemki i zamierzałem ruszać w powrotną drogę do domu, gdy nagle zobaczyłem mrówki, mnóstwo czarnych mrówek krzątających się nieopodal w dziwnym pośpiechu. Postanowiłem więc pozostać ukrywając się za pobliskim drzewam obserwując z zainteresowaniem poczynania tychże mrówek. Słońce powoli chyliło się ku zachodowi. Mrówki gromadziły się na tej piaszczystej drodze i było ich coraz więcej, lecz bardziej zdziwiło mnie co innego w ich zachowaniu. Zaczęły ustawiać się rzędami, jedne za drugimi, zupełnie jak ludzie, jak armia szykująca się do bitwy. Zastanawiałem się po co to robią, ale długo nie musiałem czekać na wyjaśnienie zaistniałej sytuacji, ponieważ właśnie z drugiej strony drogi zobaczyłem nadchodzące w szyku bojowym masy czerwonych mrówek. Cdn.       *********************************
    • Plotkara Janina, jara kto - lp.   Ma tara w garażu tu żar, a gwara tam.   To hakera nasyła - cały San - areka hot.   Ma serwis, a gra gar gasi, wre sam.   Ima blok, a dom - o - da kolbami.   Kina Zbożowej: Ewo, żab zanik.   Zboże jeż obzikał (kłaki).   (Amor/gęba - babę groma)   A Grażyna Play Alp, anyż arga.   Ile sieci Mice i Seli?   Ot, tupiąca baba bacą iputto.                      
    • Ma mocy mało - wołamy - co mam.    
    • Kota mamy - mam, a tok?  
    • A ja makreli kotu, koguta lisi Sila. -  tu go kuto  kilerka Maja.          
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...