Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przerywa – pomimo wysiłku
ląd zbyt odległy – by dopłynąć
mając skrzydła przypięte do ramion.

Rzekł Dedal: „płyń, synu mój”.
On: „aniołem jestem.
Nie wypada”.

To nic, że spada, to prawa
grawitacji, ani, że wzlatuje.
To ptaki. Rolnik orze pole.

Opublikowano

Michale, właśnie skojarzyłam z obrazem, tylko
nie wiedziałam czyim ;). o ile się nie mylę, to
wiersz o tym obrazie też jakiś powstał.

całość podoba mi się, krótko i treściwie

pozdrawiam serdecznie Espena Sway :)

Opublikowano

Michale,
trudna sprawa ten wiersz.
nigdy nie lubiłam Ikarów i aniołów w tekstach literackich.
ale twój wiersz jest tak zachęcający, że próbuję podejśc do tego inaczej
i z rezerwą.
wykonanie jak najbardziej.
pomysł też.

pzdr
lucy

Opublikowano

ja się nie znam, ale będę się czepiac na siłę: dlaczego "pomimo wysiłku"- pomimo oznaczałoby tu jakąś sprzeczność, a to, że on przerywa jest chyba dość naturalne. gdyby np było, że "leci nadal pomimo wysiłku"- byłoby to jak najbardziej na miejscu.

jakie "prawa grawitacji"? jest jedno (niedawno mnie tu zjechali za to, to się teraz pilnuję:) -więc zmień na "prawo".

poza tym przed "ani" nie daje się przecinka, chyba, że mamy "...ani...,ani..." no to wtedy przed tym drugim.

rzeczywiście wszystko lotne tylko ten rolnik taki przywiązany do ziemi, ale to daje fajny efekt:)

a tak poza tym to bardzo fajny wiersz:)

nie przejmuj się moimi komentarzami, bo ja się nie znam:)

pozdrawiam ciepło:)
ER

Opublikowano

Michale temat jak najbardziej. Polecam ci wiersz Audena "Ikar" napisany właśnie w stosunku do obrazu Brueghel'a. W konwencji - jakby idea latania nikogo nie interesowała, odkrywca umiera sam, nikt mu nie śpieszy na ratunek - kazdy zajety swoją rolą, i rolnik, który orze, i ludzie na stateczku, a nawet natura! SAMOTNIK umiera ze swoja IDEĄ!Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Słodkie fanaberie. Urocze ;)
    • W wiosce małej gdzieś nad Rabą Do fryzjera poszła żaba, Warkocz bujny utrefiła, Dwieście złotych zapłaciła.   Potem poszła do krawcowej, Wyszła – w modrej sukni nowej, W kapeluszu z rondem dużym I z torebką z lila pluszu.   Zaś u szewca pantofelki Kupiła – ze zniżką wielką. Wstąpiła też po perfumy O zapachu – leśnych szumów.   Utrefiona, wypachniona, Wystrojona, ozdobiona Podążyła wnet do domu. (Chwalić się – nie miała komu).   Gdy przed lustrem przystanęła, Wnet z rozpaczy aż jęknęła: Zaraz mi się zrobi słabo. Nadal jestem – tamtą żabą.   Na nic kremy i perfumy, Loki, tiule, leśne szumy. Na nic suknie i pończoszki I chusteczka w białe groszki.   Nadal oczy wyłupiaste, Podbródek – jak wałek z ciasta, Nadal w pryszczach skóra cała, Postać żaby  - pozostała.   Tak się toczy od lat życie, Czy wieczorem, czy o świcie, Żaba w suknię przyodziana Żabą ciągle pozostanie...
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Sylwester_Lasota Dziękuję.  Marzenia to takie resztki nadziei. To taka deska w bezmiarze oceanu której uczepił się zgrabiałymi dłońmi rozbitek. Ale jak się na własny stan umysłu przyłoży pieprzoną lupę to nadzieja pryska jak mydlana bańka. A marzenia....Czasami się spełniają. Masz rację.  Szacunek Sylwestrze.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        To prawda wiele starszych osób ma z technikaliami duży problemem i jakoś nie bardzo chcą się z nim zmierzyć. Pogodzili się ze swym losem... wykluczenia cyfrowego.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...