Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w sypkości dłoni
jednakowe na przyszłość
odciski palców

codzienne sakramenty
bez świadków
podobnie jak wspólność
ciał

bez żądań
bez roszczeń

bezkres nadziei
pytasz czy możliwe
że tak bardzo lustrzanej

odpowiedzią
prawie słyszalna
cisza

Opublikowano

Piękny... zalążek wiersza, raczej przeczuty niż wyrażony. Rozmywa się w ogólnikach, abstraktach; "nadzieja", "wspólność ciał" (niezbyt zgrabnie) odezwą się dopiero w metaforycznych rekwizytach, obrazowych skrótach, przecież to poezja. Nawet cisza tutaj domaga się namacalności (stereotyp o słyszalności nie wystarczy). "Ty" liryczne jako nieomal jedyny ślad człowieka w wierszu - jakby w ostatniej chwili, dość płynnie wplecione.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Mawia się, że wiersze bronią się sam ale..
Myślę, że owe "ogólniki i "abstrakty" lepiej oddają moje myśli niż bezpośredniość przekazu.
Piszesz, że "skróty" - może rzeczywiście tekst unosi się w powietrzu zamiast twardo wrastać w poezję - jednak taki jest mój zamysł, lubię właśnie tak pisać.
Dziękuję za wskazówki i pozdrawiam

Opublikowano

wiersz, to moim zdaniem, spisany fragment czegoś bardzo intymnego; żeby czytelnik mógł lepiej zrozumieć utwór i temat warto tą intymność przekazać poprzez "osobisty" wydźwięk;

Twój wiersz jest, moim zdaniem, niezły; podoba mi się, jednak chętnie zagłębiłabym się w tą sytuację liryczną bardziej i lepiej ją poznała - tego tu nie ma; puenta trochę moim zdaniem szwankuje, choć z pewnością jest ta cisza potrzebna, to jednak jest już mocno wyeksplatowana;
cieszyłabym się gdyby udało się ten tekst rozwinąć, zrobić go bardziej intymnym;
"współność ciał" - takie to właśnie nieporęczne; natomiast bardzo mi się podoba czwarta strofa i ta lustrzaność;

ogólnie na plus
pozdrawiam serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Akurat jadłem dziś pierogi :)
    • Nie mogę się uwolnić Usta twe niczym wrota do piekieł Rozpalone namiętnie rozchylają sie powoli A Włosy twe aksamitne niczym perskie płótno opadają swawolnie na roznegliżowane ramiona, myslę Podchodzę,,obserwuje,dotykam w koncu całuje, jestem w niebie, jest pięknie Niech Emocje grają melodyczne dzikie dźwięki niech serce tobą pokieruje   Jej jęki znaczyły więcej niż milion słów Nie pamietam snu, w którym  bym Cie nie spotkał, nawiedzasz mnie nawet tam Jestes jak anioł coś stąpił na ludzka ziemie i z łaski swojej obdarzyłas mnie CiepłemZ’, którego nie zapomnę Ach żebym ja ino tez był aniolem to polecielibismy do gwiazd nie patrząc się za siebie
    • MRÓWKI Spałem spokojnie, gdy nagle przez sen poczułem mocne ugryzienie i zaraz potem ból. Przebudziłem się szybko, poszukałem latarki i przeszukałem cały namiot w poszukiwaniu sprawcy zadanego bólu. Nic szczególnego nie zauważyłem więc wsunąłem się w śpiwór próbując usnąć ponownie. Zgasiłem latarkę i położyłem się z powrotem spać. Do rana pozostało jeszcze kilka godzin, lecz nie mogłem zasnąć. Leżałem z przymkniętymi oczami czekając podświadomie na kolejne ugryzienie. To było pewne, że coś mnie ugryzło i przypuszczałem, że był to jakiś mały owad.  Na mojej lewej nodze zaważyłem zaczerwieniony ślad po ugryzieniu i poczułem swędzenie, pieczenie i niewielki bąbel. Dobrze, że nie jestem uczulony na jad owadów - pomyślałem.  Jak więc już wspomniałem nie mogłem spać trochę zaniepokojony, a trochę z bólu. Miałem przeczucie, że coś niedobrego wręcz potwornego dzieje się na zewnątrz namiotu. Tak więc leżałem i czekałem sam już nie wiedząc na co.  Nagle u wejścia do namiotu zobaczyłem małe punkciki posuwające się w moją stronę i po skierowaniu strumienia światła latarki w tamtym kierunku, aż dech zaparło mi z wrażenia, a gęsia skórka natychmiast ukazała się na mojej skórze. W namiocie były dwie czerwone mrówki. W oka mgnieniu zerwałem się na równe nogi i depcząc te, które zdążyły wejść do namiotu, musiałem odganiać te co chciały wejść do środka.  Podczas tej czynności ujrzałem używając latarki, że wokół namiotu jest masa czerwonych mrówek, które otaczały mój namiot że wszystkich stron.   cdn.    P.S. Opowiadanie powyższe napisałem w 1977 roku, czyli prawie pół wieku temu i jest to czysta fantazja.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...