Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

zagubilam się,,,

laura palmer
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

laura palmer

laura palmer

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zagubilam się w zimowym pejzażu
Ciekawe odkąd i dokąd trwa nieskończoność
Zaczyna się w zmarszcze wyrzeźbionej palcami czasu na twym czole
Kończy za każdym razem gdzie indziej
Idąc za tobą, będąc twoim Cieniem

Katedra drzew nade mną
Ich biale ramiona obejmują mnie
Samotność – staruszka wyciąga swe kościste dlonie
Czuję jej chlód – nie odpycha mnie jej chciwy wzrok
Może nigdy nie była bardziej mą Siostrą

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • andrew
      Może będzie padał kolorowy deszcz

      Przez andrew · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar Zawsze może być lepiej.    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • tie-break
      Wygnaniec

      Przez tie-break · Opublikowano

      Dla mnie to metafora ludzkiego życia. Z chwilą przyjścia na świat czlowiek jest nowy, czysty jak niezapisany kalendarz. A potem jest różnie, ale nigdy nie idealnie. W kalendarzu pojawiają się zapiski, plany, skreślenia, wyrwane kartki... Każde życie składa się z rozmaitych warstw. A starość to moment rachunku sumienia, ale przecież trzeba go robić rzetelnie. Bez pomijania zarówno porażek, jak i sukcesów.
    • tie-break
      Prometeusze

      Przez tie-break · Opublikowano

      Upuść sobie trochę pary z dolnych niewymownych i obejrzyj film 'Bruce Wszechmogący'. To bardzo pouczającą komedia, pozycja obowiązkowa dla wszystkich uważających, że lepiej wiedzą, jak zarządzać światem, niż Wielki Bydlak.
    • tie-break
      ...

      Przez tie-break · Opublikowano

      Piękny wiersz. Zwróciła moją uwagę rola natury, która towarzyszy Annie, jest jednocześnie nośnikiem jej emocji, istotnym punktem odniesienia, świadkiem wydarzeń, narzędziem katharsis i językiem, w jakim Anna porządkuje świat wokół siebie.
    • tie-break
      Kochać

      Przez tie-break · Opublikowano

      @zawierszowana Początek wiersza jest obiecujący, gdy pokazujesz różne protezy miłości i iluzje, jakie tworzą ludzie wokół niej. Końcówka jest niestety płycizną, na której wiersz utknął. Pouczanie czytelnika to kiepska opcja. Raczej spróbuj zmusić go do myślenia.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...