Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

upadłaś na śnieg machając rękami
i nogami wygniotłaś anioła
usta łapczywie chwytały płatki śniegu
turlalibyśmy się gdyby nie moje

przemakające spodnie sople drżały
od chichotów twoich nieuczesanych
włosów wychylających się spod czapki
tak głośno się śmiałaś aż zatrzęsło

bibułowym niebem i mną a teraz
zamarzłaś tajemniczo dygoczesz
z samotności zawinięta w jaśminowe
pajęczynki myśli których nie dajesz poznać





podziękowania za pomoc w warsztacie dla Eugen De :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



bibułowe niebo to bardzo luźne skojkarzenie :) wyobraź sobie: leżysz na sniegu, patrzysz w niebo, sypie, lecą duże lekkie płatki, bardzo gęsto... i ten widok własnie - nakładających się prawie na siebie płatków skojarzył mi się z bibułą :) heh.. /wiem, pewnie nikt by nie wpadł na to ze to o to chodzi, hehe :D )

Espeno i Ona Kot dzięki za komentarze :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



bibułowe niebo to bardzo luźne skojkarzenie :) wyobraź sobie: leżysz na sniegu, patrzysz w niebo, sypie, lecą duże lekkie płatki, bardzo gęsto... i ten widok własnie - nakładających się prawie na siebie płatków skojarzył mi się z bibułą :) heh.. /wiem, pewnie nikt by nie wpadł na to ze to o to chodzi, hehe :D )

Espeno i Ona Kot dzięki za komentarze :)

ja bym jeszcze na to jakos naprowadzil w tekscie. ale wiesz, podlug niektorych powinienem wywnioskowac to niebo z biografii, wiec moze nic nie rob:)

nie jestem zachwycony wierszem. miejscami topornie brzmi.

turlalibyśmy się gdyby nie moje
w ogole mam problemy z obrazowaniem sobie tego wierszydla. na przyklad jakos do mnie nie trafia jak sie tajemniczo zamarza, dygocze - szczegolnie, ze zaraz za tym stoi dookreslenie odtajemniczajace... no sporo tych metafor pobranych od kwiatkow

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie znoszę dzisiejszej poezji, ponieważ "dzisiejsza" poezja nie istnieje,  wszystkie utwory pisane są jakby z odgórnie ustaloną relacją do dawno zmarłych artystów, jakby ich głównym celem było jedynie pokazanie: "Widzisz co by na to powiedział Mickiewicz? Obrzydliwe, nieprawda? A więc jakie to dzisiejsze!". Współczesna poezja definiuje się nie tym czym jest, ale tym czym nie jest, tym co odrzuca, grając grę pozorów o zrzucaniu z siebie ołowianych kajdanów decorum, gdzie tak na prawdę jest to jedynie przeżuwanie starych trików z początków zeszłego stulecia, tym bardziej ironiczne, im bardziej przeżuwacz taki chce pomiędzy mlaskami perorować o swojej nowatorskości.    Czytelnikowi powinno się to od razu zdać nieautentyczne, a po czasie - zwyczajnie nudne. Nie ma w tej poezji prawdziwej istoty dzisiejszego życia, ponieważ cały czas oglądamy ją jedynie przez pryzmat osób trzecich - tych magicznych "klasyków", których okowy staramy się rozpierać, a więc dzisiejszą poezję czyta się jedynie jako fetyszystyczną pornografię, gdzie postacie mogą się pieprzyć, ale tylko ku zadowoleniu mężczyzny siedzącego na fotelu w rogu pokoju, a u nas tym Panem może być chociażby Mickiewicz. Z początku może to odbiorcę uwierać, można czuć, że stanowi się wbrew swojej woli część tej erotycznej zabawy, że także i rola odbiorcy jest w tej sytuacji nie tylko sztampowa, ale o zgrozo pożądana, i stanowi dla naszego niewidzialnego fetyszysty źródło zadowolenia. W takich momentach, można marzyć o ucieczce w inne czasy, w styl życia który nie byłby źródłem niczyjej satysfakcji, ale taki, który byłby po prostu "nasz". Kiedy zdajemy sobie sprawę, że nie ma w rzeczywistości ucieczki od zaplanowanego scenariusza, jedyne co pozostaje nas wypełniać, to nuda. Nuda. Nuda. Nuda. Kolejny wiersz. I kolejny. O niewziętym L4, o zakupach na obiad, o kolejce w przychodni albo o tym, że pani K. jest dzisiaj tak jakoś smutno.    Zawsze dostaniemy w tym momencie klasyczne (sic!) pytanie fanów danej poezji, tzn. "Czy to nie jest autentyczne? Czyż to nie jest istota sztuki?" Nie. To nie jest autentyczne. Jest tak autentyczne jak miłość w filmach dla dorosłych. Oczywiście, ruchy są całkowicie w porządku, może nawet bardziej przemyślane niż na co dzień, ale wszystko jest jedynie grane pod kamerę. I może coś nawet jest w tym porównaniu, może dzisiejsza poezja stanowi te same, fraktalne ruchy, w przód i w tył, i w przód, i w tył, wierzganie się w brudach codzienności, ale nie po to aby coś w nich znaleźć, lecz dlatego, że jakiemuś starszemu mężczyźnie ten brud na ciele się po prostu strasznie podoba.
    • @Tectosmith Z tego jestem kontent i ma już niech sprawdzę... @Tectosmith 415 wyświetleń, 2 lajki i 30 moich autorskich zaglądnięć :)
    • @SomalijaPo co nam pierwiastki:)
    • @Waldemar_Talar_Talar Poducha zazwyczaj lubi posłuchać, taka już jest.
    • @violetta Raczej odkryła... 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...