Rzeczy nabierają sensu

[pathe]

Największe, sprane banały
Wyblakłe od ciągłych użyć
W słońcu naszych twarzy lśnią
jak łuski złotej rybki.
I białe mokre przescieradło.
Wydymajace się na wietrze
Faluje, igra ze wspomnieniem-
w końcu bryza, tak jak woda ma dar odbijania.

Kolejne.
Pod sprawnymi palcami gdy zapinasz spinacze
by nie odfrunęło.

Moje.

[Vera_Ikon]

Fajny obrazek. Może trochę za sielsko-anielski, ale Twój osobisty.
Ode mnie +
Odebrałam pozytywnie i jakoś mi się za latem i domkiem na wsi zatęskniło...
pozdr serdecznie
Weronika

[Zielony promyczek]

Mi się też podoba, fajny ciepły klimat, ciekawe zwroty, przyjemnie się go czyta.

[pathe]

Vera Ikon: najbardziej się cieszę, że jednak udało mi się uchwycić ten klimat wiejskiego lata niech choć raz (u mnie) bedzie sielsko;-) Zielony Promyczku: również dziekuję za miły wpis
pozdrawiam/Agnieszka

[Kalliope]

Nie jest to nic rewelacyjnego ale wiersz ma swój klimacik. Brak mi tu czegoś, jakiegoś ciekawego środka poetyckiego. Pozdro :>