żegluję po jeziorze patos

[adam sosna]

Prawy szot foka! Luz!
Lewy szot foka! Wybierz!
Kilwater czarny mułem
Wzniesionym ze spoczynku
Mewy rzucają się w nadziei
Na otumanioną rybkę
Prawy szot foka! Luz!
Lewy szot foka! Wybierz!
Brzegi daleko i jeszcze trzcina
Każe wyobraźni na nie zapracować
Krzyki ptasie w proteście
Nie niszczcie ślepcy naszych gniazd!
Prawy szot foka! Luz!
Lewy szot foka! Wybierz!
Wreszcie jest – Porto Allegre
W słońcu domy i parę kutrów
Odpoczywa przy bojach
Pusto – słońce wysoko
Prawy szot foka! Luz!
Lewy szot foka! Wybierz!
Płyniemy dalej opłynąć świat
Adam Sosna(2006.02.04)

[Witold Marek]

Mocne energetyczne wymachy obrazów, migawkowość impresji - czemu nie, przy całej tej wszechpanującej w poezji atmesferze dusznej od dymu appierosowego ;) Tylko że w tej konwencji odstają wersy typu: "Każe wyobraźni na nie zapracować", "Płyniemy dalej opłynąć świat" (ostatnie - wdzięczny pomysł, ale tu chyba wręcz nie ma "czasu" na tautologie - może lepiej jakieś: "Dalej, opłyńmy świat" -?"). Za to niektóre, dłuższe (jak "Nie niszczcie ślepcy naszych gniazd!") lecz udanie, żywo kontrastujące z resztą "kęsów" tekstowych, ciekawie cieniują widnokrąg całej akcji. Poetyckiej, nie mam wątpliwości.

Pozdrawiam.

[adam sosna]

Ten wiersz powstał ze złości
i z pamięci o żeglowaniu
a na żaglówce nie ma miejsca na papierosowy dym.
A najzabawniejsze, że jezioro Patos
istnieje i istnieje Porto Allegre
miałem sam zastrzeżenia
do dwu wersów:

Każe wyobraźni na nie zapracować

Nie niszczcie ślepcy naszych gniazd!

Pana koment zbliżył mnie do poprawy