trzy po trzy

[Michał Domagalski]

pustka, zatrzymana w plamach czarnych na białym
skrawku rzeczywistości zwanej materialną,
puszy się i obrasta w nowotwory znaczeń.

przerzuty szyte są słowami na miarę słów –
z tkaniny tak zamkniętej i delikatnej, że
drze się, dławi dotykając szorstkiego gruntu

rzeczy i zjawisk. słowa się męczą wśród grobów
osób, przypadków, czasów – były na początku
i teraz, i zawsze tworząc a priori zamęt.

[Jimmy_Jordan]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nie potrzebnie rozciąłeś to wersami to właściwie jeden ciąg, więc po co. Trza ci poćwiczyć technikę, ale tylko odrobinkę, bo jeśli chodzi o emocje to dobry wiersz...
Pozdrawiam Jimmy Jordan

PS
pora już wywalić tego chamka

[Michał Domagalski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nie potrzebnie rozciąłeś to wersami to właściwie jeden ciąg, więc po co.
zastosowałem przerzutnie i otwartą strofę, aby mocniej podkreślić te miejsce, a także formalnie uzasadnić i "podbić" tytuł.

Pozdrawiam!

[Messalin_Nagietka]

Michale - widzę cosik z hipotezy zakrzywienia próżni,
a gdzież czarna materia, gdzież struny czasu,
gdzież człowiek - wyłapujący piękno i brzydotę
mieszanych uczuć? w próżni? ejć, cisnienie nie te
z ukłonikiem i pozdrówką MN